Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
O piwnej kąpieli, straszeniu dzieci i barku w Europejskim
Cafe-bar „Paragraf” znany jest Klubowiczom z książki Anny Śliwickiej „Śmierć zjechała windą”, a także jako miejsce rozpoczęcia Clubbingu Wolskiego. Niestety, w czasie tego słynnego Clubbingu był zamknięty, więc zabrakło dokumentacji fotograficznej, którą Prezes postanowił teraz uzupełnić, dlatego spotkanie 16 sierpnia 2007 roku zwołał właśnie w tym lokalu.
Reprezentacja MOrdu w składzie: Klubowiczka Anna Lewandowska, Klubowicz Bartosz Brzózka, Klubowicz Remigiusz Kociołek, Prezes Grzegorz Cielecki odwiedziła najdalej na północ wysunięty Oddział Klubu – Klippan w Szwecji. Nieoceniony Klubowicz Stanisław Zawiła przez sześć dni gościł nas po królewsku. Ze spraw merytorycznych warto wspomnieć, że odwiedziliśmy miejsca związane z twórczością Joanny Chmielewskiej („Krokodyl z kraju Karoliny”) oraz Jerzego Edigeya „Pensjonat na Strandvagen”.
MOrd w Szwecji
O spotkaniu klubowym na terenie Szwecji, w okręgu Skania, w najdalej na północ wysuniętym oddziale Klubu MOrd, mieszczącym się w uroczo położonym Klippan, marzyliśmy od dawna.
Nie wszyscy wiedzą, że właśnie w Klippan mieszka Klubowicz Stanisław Zawiła. To on właśnie wyszedł z inicjatywą spotkania na szwedzkim lądzie i zaprosił klubowy aktyw w składzie – Klubowiczka Anna Lewandowska, Klubowicz Bartosz Brzózka, Klubowicz Remigiusz Kociołek oraz piszący te słowa Wasz Prezes.
Klubowicz Zawiła przyjął nas niezwykle gościnnie już na lotnisku w Malmo, skąd udaliśmy się do Klippan. W ten sposób rozpoczęło się sześć wspaniałych dni, które upłynęły nam na merytorycznych dyskusjach i odwiedzaniu miejsc ściśle związanych z działaniami MOrdu. Tak więc wpadliśmy na chwilę do Kopenhagi, gdzie rozgrywa się część akcji „Krokodyla z kraju Karoliny” Joanny Chmielewskiej. Innego dnia ruszyliśmy się tropem „Pensjonatu na Strandgen” Jerzego Edigeya. Odwiedziliśmy tytułową ulicę w mieście Luma.
Był także ważny akcent przyjaźni polsko-szwedzkiej i wizyta w Ystad, gdzie działa komisarz Kurt Wallander, bohater znanych w Polsce powieści Henninga Mankela. Mają tu uroczy komisariat, wyglądem przypominający ogromną leśniczówkę lub gospodę wiejską tonącą w zieleni.
A pomiędzy kolejnymi wydarzeniami ściśle merytorycznymi było mrowie innych atrakcji. Przejażdżka drezynami, wizyta w parowozowni, objazd po cichych miasteczkach wybrzeża, wizyta w zabytkowej kopalni, liczne spacery. Nie sposób zresztą przekazać wszystkich wrażeń.
Prezes Grzegorz Cielecki
Rozwija się ruch wielbicieli polskiej powieści milicyjnej. „Deszcz to wróg milicjanta. Zmywa wszelkie ślady niczym sprzymierzeniec mordercy. Należałoby właściwie oddać deszcz pod sąd\”. Ten – zaiste, wspaniały – cytat pochodzi z książki Anny Kłodzińskiej „Srebrzysta śmierć”, zaliczanej do gatunku polskiej powieści milicyjnej, czyli, mówiąc inaczej, do peerelowskiego kryminału. Literatury, zdawałoby się, zapomnianej, acz posiadającej liczne grono wielbicieli, zrzeszonych w Klubie Pasjonatów Polskiej Powieści Milicyjnej MO-rd. Nakładem klubu ukazała się właśnie książka „Druga seta”, przynosząca kolejną setkę recenzji polskich kryminałów oraz materiały o najpopularniejszych autorach.
Relacja z uroczystych obchodów
5-lecia istnienia Klubu Pasjonatów Powieści Milicyjnej MO-rd
czyli Prezes-Kadencja-Reaktywacja
lub Ostra Papryczka na Zaruby
Czytaj dalej „Obchody 5-lecia Klubu MOrd – 13 stycznia 2007”
MILICYJNA POWIEŚĆ
Nurt literatury (cóż, może to za duże słowo) popularnej, mający na celu ocieplenie wizerunku Milicji Obywatelskiej.
Pierwsze przejawy tego typu twórczości pojawiły się w czasach odwilży, w połowie lat 50. Piotr Guzy (dziennikarz, który wrócił do kraju z emigracji, a potem znowu musiał wyjechać), popełnił w 1955 roku powieść „Następny odchodzi 22.25”. Mowa rzecz jasna o składzie PKP… W pociągu rozgrywała się część rozgrywki pomiędzy inżynierem szpiegiem a ścigającymi go funkcjonariuszami, jak się wtedy mówiło – bezpieczeństwa. Książkę wydało Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej.
W tej samej oficynie rok później ukazał się zbiór opowiadań kryminalnych EDMUNDA NIZIURSKIEGO. Intrygują już same tytuły: „Tajemnica majora Czepiegi” czy „Mój sylwester wopowski”. Następnie ruszyły całe serie, które brały nazwy od znaku graficznego. W cyklu z pistoletem ukazał się np. „Walter nr 45771” Jacka Wołowskiego (1956). Natomiast cykl labirynt pozwolił się wykazać sprawdzonej w socrealistycznych produkcyjniakach Annie Kłodzińskiej: „Śledztwo prowadzi porucznik Szczęsny” (1957).
„Nowy Tygodnik Popularny” nr 52-2006
„Nowy Tygodnik Popularny” nr 1-2007
11 drinków Prezesa (tytuł pochodzi od Prezesa)
W dniu 25 listopada 2006 roku odbyło się spotkanie MORDU, tym razem u mnie w domu. Przybyli: Klubowiczka Przygucka, Tulska, Gabryjelska. W tym damskim gronie Prezes był dość długo osamotniony dopóki nie przybył na odsiecz Klubowicz Smosarski. Byłe obecne także siostra Prezesa oraz moje dwie koleżanki Beata i Ania.
W drugiej połowie października, a właściwie to 28, późnym popołudniem, a dokładniej o 19.00 miało miejsce kolejne spotkanie Klubu, tym razem w lokalu Telimena, na Krakowskim Przedmieściu. Wnętrze kawiarni na pewno prezentuje się inaczej niż 20 lat temu, teraz bardziej przypomina galerię z biżuterią, miejsca jest niewiele, ale na potrzeby klubu było w sam raz. Pierwsze co się rzuca w oczy to obrazy malowane przez artystę Dziurawca, przedstawiające m.in. okolice samej Telimeny, jak także ulicę Targową i inne, póki co niezidentyfikowane miejsca w Warszawie. Nastrojowo podświetlone, ze smakiem wyeksponowane, zbudziły dłuższą i żywszą dyskusję wśród Klubowiczów. Ale to było później, zacznijmy od początku.
Krótko i na temat czyli Klubbing Mokotowski
Młode pokolenie należy wychowywać patriotycznie i w zgodzie z zasadami Prezesa. Dlatego też mokotowski Klubbing z 28 października 2006 roku, rozpoczęty o 14.00 w bliskiej okolicy więzienia na Racławickiej, zgromadził spragnione nauk wspaniałe matki z równie wspaniałymi dziećmi. W początkowym składzie Dorota, Asia, Prezes i piszący te słowa, udaliśmy się według autorskiego planu Ani Lewandowskiej w stronę Zakładu Jubilera przy Puławskiej 10, na który dokonano napadu w książce Barbary Nawrockiej i Ryszarda Dońskiego „Akcja chirurg”. Wydaje mi się, że tam dotarliśmy, ale głowy nie dam… Ponieważ pogoda waliła nam słońcem po oczach wstąpiliśmy na lody przy placu Unii Lubelskiej. Dla przyszłych biografów Prezesa spieszę donieść, że zamówił on „nieważne jakie, byleby owocowe”. Oczywiście nie omieszkaliśmy zajrzeć na plac rozbiórki słynnego Supersamu, co zostało uwiecznione na licznych zdjęciach.
Chwilę później spotkaliśmy się w niewielkim barze z Maćkiem i Anią Niklewską wraz z córką i sympatyczną koleżanką, która jednakowoż nie przystąpiła do Klubu. Tam też dołączyła klubowiczka Weronika. W owym przybytku, którego nazwę stosownie pominę, miała miejsce krótka sprzeczka z pewnym „grubianinem”. Ów jegomość poczuł się urażony kilkukrotnym szturchnięciem wynikłym z łączenia stolików dla naszej mordowej grupy. Cham jeden w mordę jeża. Kelnerka była po naszej stronie, a ponieważ odrażający drab chciał się widzieć z jej szefem – zostawiliśmy nasze namiary – gotowi zeznawać nawet w „Strasburgu”, by bronić prawa i sprawiedliwości… Następnie spacerkiem udaliśmy się do Mozaiki, gdzie dotarł do nas Paweł D. na małe conieco. Tam, po sowitej rozmowie w jak zawsze nienagannej atmosferze skończył się mokotowski klubbing. Kelner był stary i dziwny, a we wszystkich miejscach, które miały koncesję piliśmy alkohol…
Komisarz Kociołek
P.S. Prezesa
Dodam tylko, że w dobrych humorach skończyliśmy Klubbing w lokalu „Dwa Asy”, gdzie można było zamówić wino grzane. Najmniejsza objętość jeden litr, ale wynegocjowałem pół litra. Lokal miał zaiste mordową atmosferę, ale w sympatycznym tego słowa znaczeniu.