Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Gogol, Sienkiewicz, Edigey na jednej stali półce
Ewa Ostrowska to przede wszystkim autorka powieści obyczajowych oraz książek dla młodzieży. Ma jednak na koncie dwa kryminały. Oba powstałe w PRLu. Wydane poza seriami nie miały szans wejść do kanonu. Ostatnio zostały wznowione.
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
Posłać tam Polaka
W roku 1956 Tadeusz Kostecki, mistrz polskiego westernu i polskiej powieści sensacyjno-kryminalnej zarazem, był na końcu swej twórczej drogi, jak się miało niebawem okazać. Wyszły już wszystkie jego westerny, a w roku 1955 największe dzieło Kosteckiego „Cień na pokładzie”. Wydanie zestawu nowel „Kilka nocnych godzin” wyglądało w tym kontekście raczej nie na próbę zdyskontowania sukcesów czytelniczych, ile na działalność czysto już komercyjną, utrzymaną w duchu odchodzącej epoki.
Czytaj dalej „Kostecki Tadeusz – Kilka nocnych godzin 2/2009”
Wagonowo, Łopatowo i ulica Pratchawca czyli milicyjny realizm magiczny
„Zbrodnia na eksport” Jeremiego Bożkowskiego lśni niczym skiba czarnoziemu rzucona między ugór przeciętnizny powieści milicyjnej. I to wcale nie za sprawą fabuły, zupełnie przecież standardowej. Świeżość „Zbrodni” kształtują powstacie dwóch głównych milicjantów zespołu śledczego – podporucznik Karbolek i sierżant Fidybus. Drugi atut to wielki dystans autora do pisywanej materii, co widać w zabawie słowem, licznych neologizmach i językowych wygibasach.
Czytaj dalej „Bożkowski Jeremi – Zbrodnia na eksport 3/2009”
Podwarszawski trup z branży futrzarskiej
Lektura „Błękitnych szynszyli” Barbary Gordon dostarczyła mi ze trzy pudy
niekłamanej przyjemności, choć po względem konstrukcyjnym powieść ta na pewno robotą koronkową nie jest. Ma natomiast dość rzadki w milicyjniakach powab miękkiej autorefleksji bohaterów i pewne pokłady gładkiego psychologizowania. A to już bardzo wiele. Wszystko zaś okraszone dwoma trupami.
Sięgając po książkę Marka Harnego „Pismak” odczułam lekkie zaniepokojenie.Na okładce dość wyraźny i to na czerwonym tle napis „kryminał”. Wątpliwości budziła objętość książki – dość pokaźna, odbiegająca od tych, do których zdążyłam przywyknąć, format A-4…
Kapitan Żbik – Złoty Mauritius czyli SS-mann Robuś ma twardy łeb …
Ten zeszyt przygód Kapitana Żbika jest trochę wyjątkowy i dlatego od niego postanowiłem rozpocząć cykl recenzji siedmiu zeszytów z serii o Żbiku. Wszystkie siedem łączy postać autora scenariusza jest nim major W. Krupka a rysownikiem jest Bogusław Polch ten tandem razem „wytworzył” nie mniej i nie więcej a właśnie siedem Żbików, a są to zeszyty z środkowego czasu serii nazwał bym je „przejściówkami” pomiędzy zgrzebnymi początkami serii a zaawansowanymi fabularnie i graficznie ich następnymi częściami.
Nie masz cwaniaka ….
Gdy młody warszawiak trafi na prowincję szybko okaże się, że Grzesiuk miał rację — to motyw przewodni całej twórczości Liskowackiego. Zorganizuje prowincjuszy, z oferm zrobi zawadiaków, w międzyczasie zaprowadzi sprawiedliwość i da łupnia chuliganom. I co najważniejsze, pomoże milicji w ujęciu mniej lub bardziej groźnych przestępców.
Czytaj dalej „Liskowacki Ryszard – Związek sprawiedliwych 7/2009”
Bohaterem „Ostatniej akcji” jest były oficer Korpusu Bezpieczeństwa Publicznego. W dwadzieścia lat po zakończeniu II Wojny Światowej demaskuje on zabójcę dwóch partyzantów. Do zbrodni tej doszło w lutym 1943 roku na lubelszczyźnie w Wójtowych Krzakach nieopodal wsi Borki. Jak pisze autor jest to historia prawdziwa.
Penetracja operacyjna w toku
Kontynuując penetrację operacyjną na odcinku radzieckich powieści kryminalnych, zwróciłem uwagę na powieść Rościsława Sambuka „Laleczki madame Blutteau”, jedną z trzech jego autorstwa, które ukazały się w Polsce1.
Czytaj dalej „Sambuk Rościsław – Laleczki madame Blutteau 9/2009”
Starowin orężem księgowego
Zapoznając się z jakimkolwiek milicyjnym kryminałem napisanym bądź przez nieznanego kompletnie autora bądź pod pseudonimem, zastanawiam się zawsze, czy aby nie jest to ktoś kogo książki znane są pod innymi personaliami.
Czytaj dalej „Korda Maurycy – Trzynaście dni Telimeny 10/2009”