Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Czy Robin Hood to przyjaciel milicji?
Sprawa okładek polskich kryminałów niejednokrotnie poruszana w czasie klubowych rozmów, to temat na oddzielną rozprawę. Jednak to, co zrobił Przemysław Bytoński przekracza wszelkie granice.
Młody i gniewny czyli porucznik Drwień
Ten niezbyt długi (151 stron), acz treściwy kryminał, akcja którego rozgrywa się w środowisku stołecznego półświatka końca lat 60-ych, można polecić wszystkim miłośnikom polskiego kryminału.
Gorsze pół łabędzia, czyli Szczęsny na tropie partyzantów Moczara
Książki Anny Kłodzińskiej to co prawda nie Ulisses, ale i je można czytać przynajmniej na kilku poziomach.
Dobra powieść, czyli subtelne komplementy to specjalność Wojskiego
Ostatnio Prezes wypomniał mi, że jeszcze ani razu nie napisałam pochlebnej recenzji. W związku z tym uprzejmie donoszę, że wreszcie udało mi się przeczytać niezłą powieść milicyjną z ewidentnym wątkiem romansowym.
Nieszczęśliwa miłość Kaowca Molskiego
Zabrałem się do tej lektury z oczywistych powodów. Nie codziennie można połączyć pasję milicyjną, która w moim przypadku wciąż jest w powijakach oraz pasję narcystyczną, która wręcz przeciwnie – wciąż się rozwija.
Kurs na Pelcowiznę
Czy ktoś pamięta czasy, kiedy ulica Toruńska nie kojarzyła się z Bródnem, tylko z Pelcowizną? Wystarczy sięgnąć do powieści kryminalnej Zygmunta Zeydlera-Zborowskiego „Zbrodnia na Cyrhli Toporowej” by uświadomić sobie jako szybko zachodzą zmiany. Książka ukazała się w 1971 roku.
LINK Recenzja Anny Raczyckiej
LINK Recenzja Wiesława Kota
GDZIE MILICJA NIE MOŻE, TAM BABĘ POŚLE
Mamy lata sześćdziesiąte XX wieku. W kawiarni szczecińskiego zamku w każdą niedzielę spotyka się grupa młodych ludzi. Kiedyś byli uczniami tej samej klasy jednego z liceów, potem rozpierzchli się po różnych uczelniach i wydziałach, ale przyjaźń z lat szkolnych przetrwała. Kawiarniane spotkania stały się okazją do plotek, opowiadania o swoich sukcesach i porażkach, można tu było przedstawić swoich chłopaków czy dziewczyny, opowiedzieć o wynikach egzaminów lub innych sprawach. Personel kawiarni lubił te niedzielne spotkania młodych ludzi. Wprawdzie goście ci nie pozostawiali w lokalu dużych sum pieniędzy, ale ich młodzieńczy optymizm i beztroska udzielały się kelnerkom. Było wesoło.
Kryształowe okruchy z mordercy kieszeni ,czyli jak mu się skończą pieniądze to go wywalimy …
Odkrywając nowe karty Polskiej Powieści Milicyjnej z dużą przyjemnością recenzuję komiks z niezwykle zasłużonej serii „Kapitan Żbik” pt. „Kryształowe Okruchy” jest to dziewiąty z serii zeszyt i pierwszy którego współautorką scenariusza była Anna Kłodzińska. Komiks ten jest dziś już dość rzadki wydany w 1970 r. do naszych dni zachował się w niewielu stosunkowo egzemplarzach mimo iż wydano go w nakładzie 100 tys egz. z racji tego że komiksy nigdy nie były jakoś szanowane przez czytelników wiele z nich po jednokrotnym lub kilkukrotnym przeczytaniu wyrzucano lub np. palono nimi w piecu…
Czarna Nefretete, śni się po nocach Funkcjonariuszom …
Drugim i ostatnim już zeszytem z serii ,którego autorami scenariusza są Anna Kłodzińska, i J. Tomaszewski „ jest Czarna Nefretete ” z 1970 r. jest to szesnasty Żbik z kolei,ten duet autorski : napisał także „Kryształowe okruchy”, które to miałem już przyjemność recenzować poprzednio.