Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Zdarzyło się w Zielonej?
Ryszard Groński (1939-2018) jest autorem kilkudziesięciu książek, w tym jednego kryminału (dla młodzieży) pt. „Kropla deszczu na dłoni” (z rysunkami Bohdana Butenko).
„Omnia flumina mare petunt”
O Edmundzie Niziurskim w swoich poprzednich recenzjach napisałem już wystarczająco wiele, więc od razu przechodzę do książki, a właściwie książeczki, bo liczy ona 35 stron (a kosztuje 3 zł).
Czytaj dalej „Niziurski Edmund – Równy chłopak i Rezus 174/2025”
Niziurskologia, czyli Ę(dmund)sio „Eduś” Niziurski i jego „niziurszczyzna”
W mojej ocenie Edmund Niziurski (ur. 10 lipca 1925 roku w Kielcach, syn Stanisława i Leokadii, zmarły 9 października 2013 roku w Warszawie) – jako pisarz młodzieżowy – stoi w pierwszym rzędzie (choć na jego końcu) razem z Alfredem Szklarskim, Adamem Bahdajem, Zbigniewem Nienackim i Wiesławem Wernicem. Do najsłynniejszych jego książek – według opinii publicznej – należą: „Księga urwisów”, „Sposób na Alcybiadesa” i „Niesamowite przygody Marka Piegusa”. Recenzowana pozycja (licząca 280 stron), będąca pierwszą książką – nie tylko o jego twórczości, ale też o nim samym – i dotychczas chyba jedyną, ukazała się 6 lat po śmierci pisarza.
Czytaj dalej „Varga Krzysztof – Księga dla starych urwisów 173/2025”
No i o czym tu pisać?
„Księga urwisów” po raz pierwszy została wydana w roku 1954, a „Druga księga urwisów” 37 lat później. Trzeba przyznać, że jak na stworzenie kontynuacji, i to przez tego samego autora, to dość długi czas. Człowiek przez taki okres zmienia się nie tylko fizycznie, ale też i w innych sferach. Pisarz w przeciągu tylu lat może znacząco zmienić swój warsztat literacki, styl, tematykę i słownictwo, a także poglądy, zapatrywania, upodobania, a to, co na pewno musi, to dopasować się do nowego odbiorcy – nowego jako całkiem nowego lub nowego jako dawnego, ale który się postarzał, a więc zmienił się, nie jest taki sam, jest już inny, do którego trzeba na nowo dotrzeć. „Księgę urwisów” czytałem i recenzowałem całkiem niedawno, a „Drugą …” postanowiłem przeczytać teraz po raz pierwszy w życiu. Dzięki temu powinno mi być łatwiej dostrzec, czy przejście między nimi jest płynne – zarówno jeśli chodzi o fabułę, jak i osobowość głównych postaci oraz inne elementy.
Czytaj dalej „Niziurski Edmund – Druga księga urwisów 172/2025”
Milioner Barry Kirk wydaje na dwudziestym piętrze swojego biurowca w San Francisco obiad dla znajomych; wśród gości znajduje się sir Fryderyk Bruce, legendarny, były naczelnik jednego z wydziałów Scotland Yardu. Bruce wycofał się ze służby czynnej ale wciąż interesuje się wykrywaniem zbrodni, pisze pamiętniki i podczas rozmowy opowiada o dwóch sprawach sprzed piętnastu lat, których nie udało mu się rozwiązać: pierwsza to zastrzelenie doradcy prawnego Hillary’ego Galta, a druga to tajemnicze zniknięcie Ewy Durand – podczas pobytu wraz z mężem w Peszawarze w maju 1913 roku wzięła udział w niewinnej zabawie w chowanego i do dziś jej nie odnaleziono. Od jej zniknięcia minęło więc piętnaście lat, „a piętnaście lat to kurtyna nie do przeniknięcia”.
Perry Mason, który właśnie spędza przyjemnie czas z Dellą Street w nocnym klubie „Złota Gęś”, zostaje zaskoczony dziwnym telefonem – nieznajoma kobieta przerażonym głosem informuje adwokata, że w kopercie, którą wkrótce otrzyma, jest 570 dolarów i wycinek z gazety; Mason ma dostarczyć wycinek Medfordowi Carlinowi i powiedzieć mu, że w zaistniałych okolicznościach będzie musiał znaleźć innego partnera.
Czytaj dalej „Erle Stanley Gardner – Sprawa jednookiego świadka 170/2025”
„Chodzi nie tylko o szpiegów i dywersantów, ale o różnych złodziei i innych…”
Na podstawie książek Edmunda Niziurskiego powstało osiem filmów, a wśród nich: komedia kryminalna „Kryptonim Nektar”, „Niewiarygodne przygody Marka Piegusa”, „Tajemnica starego ogrodu”, a także „Tajemnica dzikiego szybu” (z roku 1956) wg scenariusza samego Niziurskiego na podstawie właśnie „Księgi urwisów”. Książka ta to pierwszy i chyba najsłynniejszy utwór z gatunku „niziurszczyzny”. Tym bardziej dziwi fakt, że do tej pory nie doczekała się ona recenzji w naszym Klubie, choć zawiera wątek sensacyjno-kryminalny.
Dziękuję Wam w imieniu służby
Ryszarda Liskowackiego (1932-2006) znam z wydawanej na przełomie lat 70. i 80. serii 13 zeszytów „Historia dłuższa niż wojna”, które z tego co pamiętam były dość ciekawe, a że liczyły tylko po 32 strony, znacząco poprawiały rankingi czytelnicze uczniów podstawówek.
Czytaj dalej „Liskowacki Ryszard – A może po skarby? 168/2025”
„Niepunktualny zegarmistrz to to samo, co głuchy organista”
Marian Orłoń (1932-1990) jest nieźle rozpracowany w naszym Klubie. Mamy już recenzje trzech jego książek. Dziś kolej na czwartą.
Czytaj dalej „Orłoń Marian – Detektyw Nosek, Czarna Broda i porywacze 167/2025”
Kim jesteś… Szary?
Wanda Dobaczewska (1892-1980) od roku 1951 zamieszkiwała w Żninie i napisała wiele książek związanych z ziemią pałucką. Recenzowana pozycja liczy 178 stron, a jej cena okładowa to 12 zł. Narracja prowadzona jest w trzeciej osobie czasu przeszłego.
Czytaj dalej „Dobaczewska Wanda – Kim jest Rudzielec? 166/2025”