Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Trick sierżanta Paprockiego
Jan Koprowski znany jest jako autor trzech kryminałów” „Dom na wzgórzu”, „Śmierć w samolocie” i „Maskotka”. Dwie pierwsze pozycje mają już recenzje w naszym Klubie. Teraz nadeszła kolej na recenzję tej trzeciej.
„Hurtownicy zbrodni” to trzecia książka w której Zenon Borkowski odtwarza działania prokuratury w celu wyjaśnienia rozmaitych spraw; w pierwszej, „Zanim padło oskarżam” autor pokazywał zakres czynności organów śledczych, w drugiej, „Zbrodniarz szuka alibi” opisał kilka najgłośniejszych zbrodni, a tutaj przedstawia przestępców dużego kalibru, którzy popełniali przestępstwa na wielką skalę. Czytaj dalej „Borkowski Zenon – Hurtownicy zbrodni 446/2023”
Witamy u „Matysiaków”, kochani pijani!
Po raz pierwszy spotkałem się z tym, że w „Ekspresie Reporterów” tytuł reportażu nadany przez jego autora pokrywa się z tytułem odredakcyjnym na okładce. Widocznie Leszek Konarski idealnie wstrzelił się w gusta zespołu redaktorów, a byli nimi wówczas: Roman Bratny, Andrzej Gerłowski, Stefan Kozicki i Aleksander Rowiński. „Proces …” liczy 62 strony i jest najdłuższym – jak do tej pory – reportażem kryminalnym „ER”, który czytałem.
Czytaj dalej „Konarski Leszek – Proces Izby Wytrzeźwień 428/2023”
Inżynier, adiunkt i kobiet kilka
Aleksandra Gabrusiewicza możemy kojarzyć z faktu popełnienia dwóch zeszytów „Ewa wzywa 07” i chyba tyle. Postać wielce tajemnicza. Niewątpliwie tytuł „Ewy” nr 104 „Pożyczyć narzeczoną i umrzeć” jest idealny i wysuwa się na czoło rankingu tytułów serii, gdyby taki stworzyć. Od razu mamy przed sobą szereg pytań: Kto pożycza narzeczoną lub od kogo pożycza narzeczoną? Czyja to była narzeczona? Wreszcie, kto umiera? Czy istnieje związek przyczynowo-skutkowy między pożyczeniem narzeczonej oraz śmiercią? I tak dalej i tak dalej. Zagłębiamy się w treść „Ewy” i szukamy pilnie odpowiedzi na nurtujące nas pytania.
Czytaj dalej „Gabrusiewicz Aleksander – Pożyczyć narzeczoną i umrzeć 375/2023”
Zaprawdę wielkie musiało być przekonanie Anny Kłodzińskiej o skuteczności Milicji Obywatelskiej, że w swoich książkach przedstawiała swoich bohaterów jako ludzi o chyba wszelkich możliwych zdolnościach.
Major Downar późno pochyla się nad zwłokami czyli powabna Aneta i gąszcz absztyfikantów
Późne książki nieocenionego Zygmunta Zeydlera-Zborowskiego uosabiają dezercję z typowego kryminału i wekslują zdecydowanie w kierunku…turystyki. Z całą pewnością autor był świadom, że PRL chylił się ku upadkowi dawała temu wyraz – na przykład w powieści „Almiritis piją słoną wodę”.
Czytaj dalej „Zeydler-Zborowski Zygmunt – Almiritis piją słoną wodę 304/2023”
Główna Komisja Ścigania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce oskarża
Zygmunt Zonik napisał co najmniej 25 książek, z czego wszystkie o tematyce wojennej, a zdecydowana większość z nich o tematyce obozowej, przy czym najczęściej wydawane były one w serii „Żółty Tygrys”. „Pożar w Blaricum” liczy 152 strony, a jego cena okładkowa to 8 zł.
LINK Recenzja Wiesława Kota
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
LINK Recenzja Grażyny Głogowskiej
Slalomem po kawiarniach w czasie między śledztwem a dochodzeniem
Jerzego Edigeya przedstawiać nie trzeba. Książka liczy 191 stron, a cena okładkowa to 30 zł. Narracja prowadzona jest w trzeciej osobie czasu przeszłego. Choć nakład nie jest podany, co niestety często zdarzało się w „Czerwonej Okładce”, to z dużą dozą prawdopodobieństwa należy przyjąć, że było to 100 000 egz., tak jak przy innych kryminałach z tej serii wydawanych w tamtym okresie. Dla przyzwoitości prześledźmy jeszcze proces wydawniczy: oddano do składu 6 X 1977r., podpisano do druku w VI 1978r., a druk ukończono w VIII 1978r.
Jacques Boissant, najemny pilot transportowy, oraz jego mechanik François Berner na zlecenie Charlesa de Suzanneta przewożą samolotem z Marsylii do Republiki Górnego Wybrzeża części maszyn rolniczych. Po awaryjnym lądowaniu na starej, wyboistej drodze okazuje się, że w beczkach zamiast oleju znajduje się broń dla rebeliantów.
Prowincja trupami usłana
Tadeusz Żołnierowicz był przede wszystkim dziennikarzem prasy terenowej. Przez lata publikował reportaże kryminalne w takich pismach, jak „Nowości”, czy „Dziennik wieczorny”. Zdobyte tam szlify literackie przekuł z czasem twórczość beletrystyczną. Natomiast dziennikarski sposób obrazowania – pewna szkicowość postaci i sytuacji, wariantywne wykorzystywanie schematów fabularnych, charakterystyczna budowa krótkich zdań, widoczna jest w całej jego twórczości. Przyjrzyjmy się utworowi „Pająk rozpina sieci „, wydanemu jako 97 zeszyt serii „Ewa wzywa 07”.
Czytaj dalej „Żołnierowicz Tadeusz – Pająk rozpina sieci 8/2023”