Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
W roku 1996 wydawnictwo „Prószyńki i S-ka” wpadło na pomysł by wydane przez „Iskry” dekadę wcześniej dwa zeszytowe zbiorki opowiadań Rossa Macdonalda zebrać do kupy i wypuścić w formie książki. Mało, tego; do sześciu wydanych pierwotnie opowiadań w tłumaczeniu Kazimierza Piotrowskiego dodano trzy kolejne.
Więcej niż morderstwo
Na pewno Ross Macdonald należy do wielkiej trójki (obok Dashiella Hammetta i Raymonda Chandlera) mistrzów czarnego kryminału. Pozostaje jedynie ustalenie, czy twórca postaci Lwa Archera winien stać na pierwszym miejscu podium, czy raczej którymś z kolejnych. Nie jest łatwo na to pytanie odpowiedzieć i zapewne każdy czytelnik może mieć własny ranking Raymond Chandler zawsze oddawał palmę pierwszeństwa Hammettowi, jako niekwestionowanemu twórcy gatunku. Czytaj dalej „Ross MacDonald – Nazywam się Archer 2 88/2025”
Lawirując między trupami
Pierwszy wydany u nas zeszyt z opowiadaniami o sprawach prowadzonych przez detektywa Lwa Archera składa się z trzech, jakże adekwatnych do definicji czarnego kryminału tytułów: „Szukać kobiety”, „Zawiniła dziewczyna” i „Dama z brodą”. Wszędzie dominuje płeć piękna.
Czytaj dalej „Ross MacDonald – Nazywam się Archer 1 58/2025”
Lew Archer idąc wzdłuż oceanu spotyka Laurel Russo, wnuczkę lokalnego potentata naftowego Williama Lennoxa, i podwozi ją do Los Angeles. Dziewczyna postanawia przedzwonić z mieszkania detektywa do męża, jednak niespodziewanie znika wcześniej, zabierając środki nasenne.
Ross MacDonald był pisarzem, którego książki można albo polubić od pierwszego przeczytania albo zlekceważyć i przejść obok nich obojętnie. Tych, którzy je polubili, do przeczytania „Lewych pieniędzy” nie muszę zapraszać, ale tych, których taka literatura nie przekonuje, zachęcam: krytycy uważają ją jeśli nie za najlepszą, to na pewno za najbardziej dojrzałą w twórczości MacDonalda; sam autor uważał ją za swoją najdojrzalszą książkę.
Lew Archer zostaje zatrudniony przez emerytowanego pułkownika Marka Blackwella, który chce, by detektyw dostarczył mu dowodów na to, że Burke Damis to „jeden z oszustów, którzy robią karierę żeniąc się z głupimi kobietami” – tą „głupią kobietą” jest jego córka, Harriet. Archer nie jest przekonany do tej pracy, gdyż uważa, że Harriet po prostu chce uwolnić się spod opieki ojca, ponieważ „ma dwadzieścia cztery lata, a ojciec traktuje ją jakby miała cztery”.
Lew Archer zostaje zatrudniony przez doktora Spontiego, dyrektora szkoły dla trudnej młodzieży – z placówki uciekł przyjęty tydzień wcześniej siedemnastoletni Tom Hillman. Niebawem z ojcem Toma kontaktują się porywacze, którzy żądają od niego dwudziestu pięciu tysięcy dolarów okupu.
Czytaj dalej „Ross MacDonald – Z tamtej strony dolara 528/2023”
Adwokat Gordon Sable zleca Lew Archerowi odnalezienie Antoniego Galtona, syna Marii Galton, wdowy po potentacie naftowym i kolejowym. Antoni opuścił dom rodzinny dwadzieścia dwa lata wcześniej w atmosferze wielkiej niezgody – kobieta czując nadchodzącą śmierć chce się z nim pogodzić („Chce przed śmiercią wynagrodzić Antoniemu krzywdę.
W biurze Lew Archera pojawia się Maude Slucum, kobieta, która wprawia detektywa w irytację, gdyż nie potrafi jednoznacznie określić, po co przyszła. W ręce kobiety wpadł anonimowy list zaadresowany do jej męża, oskarżający ją o zdradę małżeńską.
„Ruchomy cel” to książka, którą można uznać za debiut Rossa MacDonalda napisany jeszcze pod pseudonimem John MacDonald – co prawda wcześniej opublikował pod swoim prawdziwym nazwiskiem (Kenneth Millar) dwa tytuły, ale, nie oszukujmy się, były to dość naiwne, pospolite sensacje, a nie czarne kryminały; poza tym nie było tam Lew Archera, postaci, która będzie towarzyszyła MacDonaldowi przez prawie 30 lat.