Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
„W szpiegowskim tyglu” to książka z tej samej manufaktury co wcześniejsza „W sieci wywiadów”; o ile jednak w tej drugiej pozycji autor zachował odrobinę obiektywizmu, to tutaj po jakimś wyrozumieniu nie ma śladu.
Porucznik Osman Mechmedowicz z Komendy Stołecznej MO spędza weekend w leśniczówce niedaleko miejscowości Jedliny u swojego przyjaciela, inżyniera Jana Niezbornego. W pobliżu leśniczówki znajduje się zamek, który śpiewaczka o pseudonimie Lena Carmenos przejęła od Ministerstwa Kultury i w którego odrestaurowanie włożyła majątek.
Czytaj dalej „Dębnicki Kazimierz – Przerwana partia szachów 32/2024”
LINK Recenzja Grażyny Głogowskiej
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
Na Podlasiu
Henryk Podlaski to pseudonim Ryszarda Kraśki, pisarza, dziennikarza i regionalisty związanego z Białostocczyzną, użycie go przez autora „Pejzażu z nieboszczykiem” z pewnością jest nieprzypadkowe. W masie kryminalnych fabuł, umieszczonych w domyślnym ‘default city’ prawie zawsze odwzorowującym Warszawę, decyduje się on umieścić akcję swych kryminałów z dala od centrum, na Podlasiu, a tego konkretnego utworu w samym Białymstoku. Być może dlatego czytelnik natyka się na wyrażenia stanowiące dla niego zagadkę, jak „zniamkać” czy „chabora”.
Czytaj dalej „Podlaski Henryk – Pejzaż z nieboszczykiem 553/2023”
LINK Recenzja Piotra Głogowskiego
Doktor Jan Makula z Instytutu Farmacji i Farmakologii po trzech latach pracy na uniwersytecie w Bengazi wraca do Polski; przebywał tam razem z doktorem Maciejem Porębskim, który wrócił do kraju dwa miesiące wcześniej. Porębski przeszmuglował przez granicę w przerobionym baku złoto, a zyskiem ze sprzedaży miał się podzielić z Makulą; nie zrobił jednak tego, bo w międzyczasie przytrafiła mu się okazja do kupna warsztatu samochodowego.
LINK Recenzja Remigiusza Kociołka
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Inżynier Andrzej Łuszczyc kilka miesięcy po śmierci żony żeni się z młodszą o połowę pielęgniarką Heleną; jego syn, student Jerzy, jest sceptycznie nastawiony do tego związku, gdyż uważa, że ojciec swoim brakiem ustatkowania przyczynił się do śmierci matki.
Czytaj dalej „Parfiniewicz Jerzy – U progu nicości 434/2023”
LOT, czyli Linie Obsługujące Tempelhof
Do tej pory w naszym Klubie zrecenzowanych było tylko 8 reportaży z tyluż tomików „Ekspresu Reporterów”. Warto nadrobić te zaległości, choć droga do tego daleka, gdyż zostało do „obróbki” jeszcze … 145 tytułów z tych miesięczników. Z biegiem jednak czasu, coraz bardziej przekonuję się, że warto: ciekawe tematy, nieznane sprawy, co jakiś czas znany – z pisania kryminałów – autor.
„Cyryl” i jego metody
Seria „Ekspres Reporterów”, miesięcznik ukazujący się w latach 1976-1990, liczący w sumie 153 tomiki, zasługuje na klubowe rozpracowanie, a konkretnie – trzecie w kolejności reportaże z każdego tomiku, gdyż mają one stały charakter kryminalny (pierwsze reportaże dotyczą aktualnych wydarzeń, a drugie mają charakter społeczno obyczajowy – niewykluczone, że w którymś z nich coś milicyjnego też może się zdarzyć, ale będzie to zupełnie wyjątkowe).
Czytaj dalej „Jarocka Małgorzata – Brzeska i okolice 357/2023”
Miarka się przebrała
Krajowa Agencja Wydawnicza poza serią Różowa (Czerwona) Okładka wypuściła też kilka książek (zeszytów) formatu A4 w serii Powieść Kryminalna w charakterystycznej szacie graficznej: czarna okładka z fragmentami tekstu z opowiadania na obu jej stronach. Kilka z nich jest zrecenzowanych w naszym Klubie, szkoda tylko, że nie wszystkie mają wpisaną nazwę serii, co utrudnia ich odnalezienie.
Czytaj dalej „Dobrołęcki Piotr, Kaszyński Maciej – Jednym szybkim ruchem 319/2023”
W 1943 roku, po „Tajemnicy jeziora” Raymonda Chandlera zauważyło Hollywood; Billy Wilder postanowił współpracować z nim przy pisaniu scenariusza „Podwójnego ubezpieczenia”. Współpraca z Fabryką Snów trwała ponad trzy lata, Chandler szybko dał się poznać jako „lekarz dialogów”, a scenariusz do „Ubezpieczenia” został nominowany do Oscara. Już w trakcie współpracy z Paramountem pisarz zaczął pisać „Siostrzyczkę” ale przerwał ją i długo nie był w stanie jej kontynuować; pisząc ją przez cały cały czas był w podłym nastroju ze względu na pogarszający stan zdrowia żony. „Siostrzyczka” została w końcu wydana w 1949 roku i osobiście uważam ją za najlepszą książkę Chandlera.
Pod pseudonimem Tom Wittgen ukrywa się niemiecka pisarka Ingeburg Siebenstädt; na koncie ma ona kilka kryminałów oraz parę scenariuszy do wyświetlanego także w Polsce serialu „Telefon 110”. Swego czasu nazwano ją „Agathą Christie z NRD” – trudno mi się do tego ustosunkować na podstawie jej jedynej powieści wydanej w Polsce; myślę jednak, że bardziej pasowałoby określenie „enerdowski Ross MacDonald w spódnicy”.
Czytaj dalej „Tom Wittgen – W zaklętym kręgu intymności 217/2023”