Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Nic śmiesznego
Skoro godzina śmierci papieża znalazła się w tytule dwóch wydanych w Polsce kryminałów, podobne zdyskontowanie katastrofy smoleńskiej było tylko kwestią czasu. W 2014 ukazał się „Monogram” Joanny Mmarat, wprawdzie w tytule nie wskazujący bezpośrednio na 10 kwietnia 2010 roku, za to w okładkowej polecajce notce od wydawcy sugerujący coś pomiędzy komedią a kryminałem.
LINK Recenzja Grażyny Głogowskiej
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
Na Podlasiu
Henryk Podlaski to pseudonim Ryszarda Kraśki, pisarza, dziennikarza i regionalisty związanego z Białostocczyzną, użycie go przez autora „Pejzażu z nieboszczykiem” z pewnością jest nieprzypadkowe. W masie kryminalnych fabuł, umieszczonych w domyślnym ‘default city’ prawie zawsze odwzorowującym Warszawę, decyduje się on umieścić akcję swych kryminałów z dala od centrum, na Podlasiu, a tego konkretnego utworu w samym Białymstoku. Być może dlatego czytelnik natyka się na wyrażenia stanowiące dla niego zagadkę, jak „zniamkać” czy „chabora”.
Czytaj dalej „Podlaski Henryk – Pejzaż z nieboszczykiem 553/2023”
Nad rzeką, której nie ma…
Malwina Król, wychowawczyni w domu dziecka, spotyka w parku Tomasza, jak się później okaże, prowadzącego salonik prasowy. Ona wyprowadza na spacer małą Fibi, on nieco większego Qui-Gona. Być może po kilku takich spotkaniach umówiliby się na kawę, na przykład w pobliskim parku Źródliska, ale ewentualne szanse na przekształcenie się fabuły w bardziej romansową niweczy odnalezienie przez nich, a właściwie odgrzebanie przez należącego do Tomasza wyżła, szczątków psów pochowanych płytko pod powierzchnią parkowej murawy. Policja odgradza miejsce ich znaleziska taśmą, przystępuje do jego systematycznego przeszukania i oprócz zwłok kolejnych psów, w różnych stanach rozkładu, znajduje zwłoki dziecka.
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Kukułka bez zegara
Wydaje mi się, że z tym zeszytem miałam do czynienia wówczas, gdy pojawił się w lokalnym kiosku, o ile nie jest to fałszywe wspomnienie, musiałabym mieć wówczas 10 lat i to ta lektura mogła ukształtować moje późniejsze czytelnicze gusta. Mogłam też trafić na nią parę lat później, na zawsze jednak tytułowa kukułka bez zegara kojarzy mi się z atmosferą grozy i tajemniczości, oraz serialem „Rewolwer i melonik” emitowanym nieco później chyba w polskiej telewizji.
Czytaj dalej „Zeydler-Zborowski Zygmunt – Kukułka bez zegara 480/2023”
Sztuczna inteligencja AD 1977
Gdyby nieco uwspółcześnić język, „Rozłączył was na zawsze” możnaby wydać dziś i promować jako ważny głos w sprawie roli AI, ewentualnie horror z jej udziałem, a może nawet napisany przez jakiś Chat GPT w celu poprawienia jej wizerunku artykuł. Stworzenie w 1977 roku przez Janinę Martyn sensacyjnego opowiadania, w którym główną rolę odgrywa sztuczna inteligencja, zaliczyć możnaby też do historii zapomnianych dziś pionierskich wizji rozwoju cybernetyki, a autorkę – genialną wizjonerką. A właściwie autora, bo pod pseudonimem Janiny Martyn ukrył się Adam Hollanek, pionier i popularyzator fantastyki naukowej.
Czytaj dalej „Martyn Janina – Rozłączył was na zawsze 479/2023”
Moskitiera
Ten niepozorny niebieski zeszyt mógłby posłużyć scenarzystom „Życia na gorąco”, jego autorowi nieobce były nie tylko najnowsze w latach 70. trendy w powieści sensacyjnej, ale udało mu się je celnie zastosować w praktyce, „Celny strzał” czyta się nawet dziś z zapartym tchem, obgryzając paznokcie i przerzucając kolejne strony, by dowiedzieć się, co dalej.
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
LINK Recenzja Mikołaja Kwaśniewskiego
Zielony guzik
Utwór Zygmunta Sztaby „To nie było samobójstwo” musiał długo przeleżeć w szufladzie, zanim ujrzał światło dzienne, napisany został z wyraźnie socrealistycznej estetyce, i pełen jest postaci porządnych robociarzy, zwłaszcza górników i hutników, bo rzecz dzieje się na Śląsku. Większość akcji odbywa się więc w męskim świecie, kobiety pojawiają się tylko, gdy trzeba przyszyć do robotniczej kurtki urwany guzik, lub gdy czeka się na powracającego ze zmiany mężczyznę z kolacją.
Czytaj dalej „Sztaba Zygmunt – To nie było samobójstwo 378/2023”
O wyższości ormiańskiego koniaku
Już od pierwszych stron „Zabójstwa Thomasa Jonesa” czujemy, że osobnik, który raczy się zmieszanym przez barmana ginem z martini z kilkoma kroplami anyżówki, kostkami lodu i plastrem cytryny nie może być przykładnym obywatelem Polski Ludowej, zwłaszcza gdy dowiadujemy się, że poczęstowany czystą wyborową „przełknął z niesmakiem chłodny, gorzki płyn”.
Czytaj dalej „Dor Marcin – Zabójstwo Thomasa Jonesa 377/2023”
Trup w zielonym ortalionie
Trudno uwierzyć, że po „Złoty podział” nie sięgnęli scenarzyści serialu „07 zgłoś się”, bowiem jest to gotowy scenariusz kina akcji. Nic straconego, kolejny sequel przygód Pana Samochodzika ewentualnie nieznanych przygód młodego Indiany Jonesa na wymianie studenckiej w PRL spokojnie może opierać się na jego fabule. Być może w latach świetności serialu z porucznikiem Borewiczem utwór ten wydawał się nieco oldskulowy, dziś sztafaż wczesnych lat 70. sprzedaje się na ekranie świetnie, a zielony nieprzemakalny płaszcz ortalionowy, który odgrywa tu niebagatelną rolę, mógłby się po sukcesie ekranizacji stać hitem mody vintage.
Przemycając masło z Belgii do Holandii, czyli holenderska powieść milicyjna
Oglądając film Dany’ego Boona Nic do oclenia wspomniałam z łezką w oku książkę Nicolasa Freelinga Tajemnica białego mercedesa. Film opowiada o zniesieniu – w 1993 roku – posterunku granicznego między Francją i Belgią, i próbą zastąpienia go lotną policją celną.
Czytaj dalej „Nicolas Freeling – Tajemnica białego mercedesa 1/2014”