Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Nic śmiesznego
Skoro godzina śmierci papieża znalazła się w tytule dwóch wydanych w Polsce kryminałów, podobne zdyskontowanie katastrofy smoleńskiej było tylko kwestią czasu. W 2014 ukazał się „Monogram” Joanny Mmarat, wprawdzie w tytule nie wskazujący bezpośrednio na 10 kwietnia 2010 roku, za to w okładkowej polecajce notce od wydawcy sugerujący coś pomiędzy komedią a kryminałem.
Waldek Mostowski, ale nie z „Mostowskich” i Agata Swat, choć być może sama stara panna
W „Serii z Warszawą” zostały wydane dwa „gazetowce” Stefana Miszewskiego: „Świeczniki profesora Łarskiego” i „Pożółkły rękopis”. Obie pozycje nie mają w naszym Klubie recenzji. Dziś przedstawiam recenzję tej pierwszej powieści. Drukowano ją w odcinkach na łamach „Expressu Wieczornego” w roku 1963. Książka liczy 206 stron. Narracja prowadzona jest w trzeciej osobie czasu przeszłego.
Czytaj dalej „Miszewski Stefan – Świeczniki profesora Łarskiego 499/2023”
„Za(mo)bójcze” piątkowe popołudnia
Wielki słownik języka polskiego: „seryjny samobójca” – określenie używane w związku z wypadkami zgonów ważnych postaci życia publicznego lub więźniów mających być świadkami w procesach, uznanych za samobójstwa, jednak przez opinię publiczną uważanych za precyzyjnie zaplanowane zabójstwa na zlecenie.
Czytaj dalej „Szymowski Leszek – Seryjny samobójca 402/2023”
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Pozorny świat pijanych kobiet
Komisarz Maigret nie po raz pierwszy zżyma się się, gdy różni ludzie chcą mu pokazać, że jest on jedynie częścią policyjnej machiny i podlega różnego rodzaju naciskom, także lokalnej polityki, niestety. Tak właśnie dzieje się w „Porażce Maigreta”. Oto do inspektora przybywa potentat z branży mięsnej Ferdinand Fumal. Obawia się o swoje życie, otrzymuje okropne anonimy. Oczekuje pilnego zajęcia sprawą. Jest przy tym obcesowy i natarczywy.
Polscy Holmes i Watson? Nie! Polscy Sherlock i Holmes.
Zastępcę naczelnika Urzędu Śledczego w Warszawie – nadkomisarza Ludwika Mariana Kurnatowskiego (1868-1940) oraz jego najzdolniejszego podwładnego – kierownika brygady fałszerskiej, aspiranta Daniela Bachracha (1881-1943) przedstawiłem przy okazji swoich wcześniejszych recenzji ich książek. W UŚ pracowali razem w latach 1918-1926, prowadząc wspólnie wiele spraw. W II połowie lat 20. oraz w I połowie lat 30. wydali – każdy osobno – po kilka zbiorów wspomnień z czasów ich pracy śledczej, także tej wspólnej.
Czytaj dalej „Bachrach Daniel, Kurnatowski Ludwik – Sprawy kryminalne II RP 191/2023”
Czapki z głów przed Naczelnikiem Kurnatowskim z Priwiślenja
Ludwik Marian Kurnatowski (1868-1940) to obok Daniela Bachracha najlepszy „reporter” kryminalny publikujący w czasach II RP. W 1905 roku został kierownikiem Kancelarii Urzędu Śledczego w Warszawie.
Czytaj dalej „Kurnatowski Ludwik – Tajemnica Belwederu 190/2023”
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Do Maigreta przychodzi Ferdinand Fumal – potentat w branży rzeźniczej, który twierdzi, że ktoś przysyła mu listy z pogróżkami i w związku z tym prosi komisarza o ochronę. Maigret przypomina sobie, że przed laty ojciec Fumala wyrządził krzywdę jego ojcu, a poza tym oni sami, gdy byli dziećmi niezbyt się lubili.
Zaczyna się jak „Siostrzyczka” Raymonda Chandlera – komisarz Maigret rozbawiony przygląda się musze, która lata po jego biurze. Ale dalej już jest po staremu – u Maigreta pojawia się Léon Florentin, dwadzieścia lat nie widziany kolega ze szkoły, obecnie zajmujący się skupowaniem starych mebli i ich odnawianiem.
Czytaj dalej „Georges Simenon – Przyjaciel Maigreta z dzieciństwa 29/2023”
Jest wieczór 18 marca, w Paryżu leje niemiłosiernie, a radio podaje, że takiej ulewy nie notowano od trzydziestu pięciu lat. Podczas obiadu u doktora Pardon komisarz Maigret dowiaduje się, że niedaleko na ulicy leży młody człowiek ugodzony nożem.
„Bajka o sprytnym kocie i złośliwym kaczorze”
Autorki powieści „Ostatnie spojrzenie” – Anny Lewandowskiej nie ma już wśród nas ciałem, ale na pewno jest i pozostanie z nami duchem. Znamy ją jako członkinię Klubu „MO-rd”, a właściwie jako jeden z fundamentów i filarów naszego Klubu, prawą rękę Prezesa, niezmordowaną recenzentkę (ciekaw jestem, ile w sumie jest jej recenzji i czy przewodzi stawce recenzentów pod względem ich liczby), wielokrotną uczestniczkę klubbingów, a także współtwórcą świetnego katalogu „Serią po kryminałach” (swoją drogą mógłby kiedyś Prezes opisać, jak powstawało to dzieło, bo naprawdę uważam je za fenomenalne i historia „produkcji” byłaby dla innych Klubowiczów naprawdę ciekawa).
Czytaj dalej „Lewandowska Anna – Ostatnie spojrzenie 98/2022”