Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Co się wydarzyło w Lulowie Suchym?
„- Ile czasu będzie potrzeba na rozmowy? – Tydzień wystarczy. Musimy przeprowadzić dokładnie trzy tysiące sto dwadzieścia trzy rozmowy.
LINK Recenzja Ewy Helleńskiej
„Śmierć >>Królikarza<< czyli broszka ciotki Albertyny”
Barbara Krzysztoń – z tego co wiem – napisała jedynie 3 kryminały. W KAW – owskiej czerwonej serii ukazał się „Człowiek w czarnym kapeluszu”. Pozycja to niezbyt obszerna (150 stron), ale lektura nader przyjemna. Poza wartką i zwyczajnie zajmująca akcją (zagadka do rozwiązania dla służb milicyjnych – kto zabił lichwiarza – „Królikarza”), dużym walorem są opisywane mimochodem realia Krakowa i Małopolski lat 70 – tych.
LINK recenzja Ewy Helleńskiej
LINK recenzja Wiesława Kota
LINK recenzja Moniki Przyguckiej
Kto bije konia, kto posuwa królową czyli socdetektyw rozwiązuje tajemnicę ojczulka Millera
O roli i znaczeniu postaci prywatnego detektywa w klasycznej powieści kryminalnej można by napisać obszerną rozprawę. Od zwykłego, urzędowego stróża porządku odróżniają go przede wszystkim: niekonwencjonalność działania, brak przymusu podporządkowywania się zwierzchnikom, przepisom, regulaminom, itp, oraz większe niż w przypadku milicji, zaufanie społeczne.
Zawodowy morderca w szponach PRL
Zygmunt Zeydler –Zborowski podjął próbę napisania powieści o zawodowym mordercy. „Bardzo dobry fachowiec” wygląda jednak raczej na parodię gatunku, niż jego poważne potraktowanie, a tytułowy bohater wychodzi na partacza. W żadnym razie nie może to być polska wersja „Dnia Szakala” Forsytha.
LINK Recenzja Wiesława Kota
Niepewna denatka w pociągu pod Koninem
I. J. Kryspin, autor czy też autorka, to kolejna tajemnicza postać na niwie polskiej powieści milicyjnej. Ograniczenie imion do samych inicjałów, to zabieg znany z klasyki światowej. Kryspin postępuje tu w duchu E. L.Doctorowa.
Z tym, że Kryspin napisał książkę nieco krótszą, skrojoną na na 127 stron na potrzeby serii z Czerwona Okładką.
Wiejski „Bodyguard”
Tym razem z prawdziwą przyjemnością mogę polecić wszystkim MO-rdowiczom właśnie zakończoną lekturę. I to z wielu powodów. Przede wszystkim dlatego że książka trzyma w napięciu. Dodatkowo opowiada fajną ale prostą historię. Nic na siłę, bez wielkich zbrodni . Ot tak, jak w wielu amerykańskich filmach klasy B. Miejscowy bogacz gnębi lokalnych przedsiębiorców wiec oni wynajmują wykidajłę który trochę dla kasy a trochę bo jest w głębi serca bohaterem, przyjmuję tę robotę choć wie że będzie sam walczył ze wszystkimi.
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
LINK Recenzja Marzeny Pustułki
Trup pod chryzantemą
Śledczy rozmawia z nastolatkiem: „- Jak myślisz, kto i dlaczego zamordował Zarzeckiego? – Panie kapitanie, jakbym wiedział dlaczego, to wiedziałbym i kto. – Główkujesz prawidło. – Czytało się trochę kryminałów – odpowiedział chłopak rumieniąc się. – Nie masz się czego wstydzić – powiedział Czerwiński – Znam osobiście bardzo wielu mądrych ludzi, którzy dla relaksu bez żenady sięgają po tę właśnie lekturę”.
okładka z 2003 roku
Nieszczelne rolmopsy, czyli wielki przemyt
Wszystkie nowe książki Joanny Chmielewskiej kupuję niemal w dniu wydania, natychmiast czytam, po czym sięgam po jej stare utwory, żeby sobie przypomnieć jak to kiedyś pięknie pisała. Po przeczytaniu jej najnowszej produkcji pt. „Rzeź bezkręgowców” sięgnęłam po „Upiorny legat”, żeby zmienić klimat.
LINK Recenzja Ewy Adamczewskiej
Dziewczyna z działu bluzek zachodnich
Zatruty bluszcz to dość nietypowa powieść milicyjna , bo i milicji w niej troszkę mało, dużo więcej zaś o samotności , miłości i potrzebie bliskości lecz nie tylko …
Andrzej Gander , słynny Solista Operowy – nie żyje …