Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Milicja otrzymuje anonim, że Adolf Brodzki, naczelnik wydziału produkcji w spółdzielni „Malwa” zajmującej się produkcją galanterii, został zamordowany, a jego zwłoki ukryto na łąkach niedaleko Olsztyna.
Czytaj dalej „Kłodzińska Anna – Złocisty przegrywa 136/2024”
LINK Recenzja Jana Bielickiego – brak
LINK Recenzja Michała Lorka – brak
LINK Recenzja Anny Babicz
Podczas imprezy urządzonej przez Jacka Suwalskiego, syna emerytowanego dyrektora pewnego przedsiębiorstwa, dochodzi do makabrycznego zakładu – Suwalski sprowokowany przez jednego z kolegów mówi, że w ciągu trzech miesięcy dokona zbrodni doskonałej, a stawką zakładu będzie jego nowy ford mustang.
Recenzja Roberta Żebrowskiego
Recenzja Tomasza Kornasia
Holenderski inżynier Erich Lobmann przylatuje do Warszawy, by w Zakładach Aparatury Elektronicznej „K-12” nadzorować rozruch nowoczesnych i kosztownych frezarek z numerycznym sterowaniem.
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego – brak
LINK Recenzja Moniki Przyguckiej
Sześćdziesięcioletni Stanisław Okołowicz, kierownik 17 Wydziału Finansowego zostaje znaleziony martwy w swoim mieszkaniu. Szczęsny, nazywany Białym Kapitanem, odkrywa, że denat najpierw został ogłuszony marmurowym przyciskiem, a potem zastrzelony strzałem w plecy. Sprawie zostaje nadany kryptonim „Dwa włosy blond”, gdyż na chodniku przed willą w której mieszkał Okołowicz kapitan znajduje mały skrzep krwi zastygłej na dwóch włosach jasnego koloru.
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
Kapitan Szczęsny jadąc we mgle swoją Jawą 350 ulega wypadkowi; chcąc się opatrzyć przychodzi do domu inżyniera Andrzeja Rowińskiego na warszawskiej Sadybie i przypadkowo zabezpiecza ranę chusteczką z drobną ilością kokainy. Czytaj dalej „Kłodzińska Anna – Srebrzysta śmierć 81/2024”
LINK Recenzja Adama Sykuły
LINK Recenzja Katarzyny Piwowarczyk-Atys
LINK Recenzja Marzeny Pustułki
Andrzej Zadrożny, kierownik komisu, zostaje zadźgany we własnym sklepie prawdopodobnie przez złodzieja i umiera na stole operacyjnym. Wszystko wskazuje na to, że Zadrożny wraz z jednym z ekspedientów na lewo zajmowali się nielegalnym handlem złotem i biżuterią. Po kilku miesiącach w szpitalu zostaje uśpiony, a następnie zamordowany Jan Kępiński, chirurg, który operował Zadrożnego. Głównym podejrzanym staje się pielęgniarz Karol Michalski, który nie figuruje w żadnym wykazie pielęgniarzy i pozoruje własną śmierć; milicja wysyła za nim list gończy. Kapitan Szczęsny, zwany Białym Kapitanem, podejrzewa, że obydwie sprawy się ze sobą wiążą.
LINK Recenzja Marzeny Pustułki
LINK Recenzja Ewy Helleńskiej
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Nie miałem jeszcze w rękach katalogu „Serią po kryminałach”, więc mogę się mylić, ale według moich obserwacji i wykazów to właśnie ta książka zapoczątkowała serię „Labirynt”. Jest to więc w pewnym sensie symboliczne – Anna Kłodzińska w 1957 roku zaczęła i w 1991 roku „Wynajętym mordercą” zakończyła tę serię, a przedzieliło je 146 tytułów. Symboliczne, niestety, jest też to, że obie książki, które dzielą 34 lata, są wręcz rozpaczliwie banalne i naiwne – w tym przypadku historia faktycznie zatoczyła koło.
Czytaj dalej „Kłodzińska Anna, Józef Radzicki – Śledztwo prowadzi porucznik Szczęsny 73/2024”
LINK Recenzja Marka Ciasia
LINK Recenzja Jarosława Kiereńskiego
Władysław Szumski, pracownik umysłowy z Centralnego Biura Rozdzielczego „Kolmet” zostaje znaleziony martwy w zaspie obok torów kolejowych; denat został ugodzony prawdopodobnie nożem z tyłu pod lewą łopatkę i wypchnięty z pociągu.
Mamy połowę lat siedemdziesiątych – w kinach leci „Hubal” z Ryszardem Filipskim w tytułowej roli. Jan Wilczak, pracownik umysłowy z Przedsiębiorstwa Usług Technicznych „Jedność” produkującego pewne detale do radarów, w późny wrześniowy wieczór zostaje zabity strzałem w plecy w ciemnym warszawskim zaułku.
Czytaj dalej „Kłodzińska Anna – Czy pan pamięta inżynierze 510/2023”
Recenzja Mariusza Młyńskiego
Recenzja Tomasza Kornasia
Stojący w cieniu ziomek Adolf i leżący w hali „S” zakładów „K-12” silnik „M-9-M”
O Annie Kłodzińskiej napisano już w klubowych recenzjach wszystko, co potrzeba. „Nocny gość” swoje pierwsze wydanie miał w roku 1973, w monowskiej serii „Labirynt” (zrecenzował je Klubowicz Tomasz K.).