Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Psychopaci, piękne kobiety i milicjanci
Na początku książki jeden z doświadczonych milicjantów mówi do swojego młodszego kolegi: „Istnieją tylko trzy przyczyny zabójstw. (…) Pieniądze, baba i zemsta.” Słysząc to kapitan Szczęsny tylko wzrusza ramionami.
LINK Recenza Jarosława Kiereńskiego
PCW w willi dyrektora
Powieść „Grzęzawisko” Anny Kłodzińskiej wypożyczyłem z biblioteki UW tuż przed wakacjami. W czasie wizyty w tym dostojnym gmachu poczułem chęć przeczytania powieści milicyjnej.
Skrytość docenta czyli migawki z życia pracowników naukowych
Pomimo, że akcja powieści Kłodzińskiej rozgrywa się w kilku różnych środowiskach, to najbardziej interesujący wydaje się krąg ambitnych, utalentowanych, a jednocześnie zawistnych i nieobliczalnych w walce o stanowiska pracowników Instytutu Farima.
Gorsze pół łabędzia, czyli Szczęsny na tropie partyzantów Moczara
Książki Anny Kłodzińskiej to co prawda nie Ulisses, ale i je można czytać przynajmniej na kilku poziomach.
Gdzie dwóch się bije, tam trzeci … gang
Wpadła mi ostatnio w ręce bardzo niepozorna (formatem) książka – wielkość kieszeni marynarki. Jeśli jednak chodzi o autora to nie ma złudzeń, jest to jeden z filarów polskiej powieści kryminalnej.
LINK Recenzja Jarosława Kiereńskiego
Laser, czyli Polak potrafi.
Laser to (za Wikipedią): „generator promieniowania, wykorzystujący zjawisko energii wymuszonej. Nazwa jest akronimem od Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation – wzmocnienie światła poprzez wymuszoną emisję promieniowania (…) Jest spójne w czasie i przestrzeni, zazwyczaj spolaryzowane i ma postać wiązki o bardzo małej rozbieżności…” Obok rozlicznych zastosowań lasera wymienia się też: broń energetyczna. Nie dziwi to specjalnie miłośników problematyki wojskowej, a także literatury z pogranicza sensacji i science-fiction. Co więcej, znawcy tematu (czytaj: literatury kryminalnej w Polsce) mogą odczuwać satysfakcję że laser jako narzędzie zbrodni był wykorzystany w rodzimej powieści już wiele lat temu. W tym roku mija dokładnie 40 rocznica ukazania się powieści Anny Kłodzińskiej pt.: Świetlista igła, której lektura po raz kolejny przekonuje niezbicie, że na inwencję autorki w dziedzinie wykorzystania mniej lub bardziej prawdopodobnych nowinek technicznych można liczyć bez pudła.
LINK Recenzja Wiesława Kota
I raz i dwa i trzy
Wzięłam do ręki tę książkę, bo jej tytuł – „Trzy ciosy sztyletem” – zapowiadał dobry kryminał w starym stylu. I rzeczywiście, to jest dobrze napisana rzecz, choć nie można jej z pewnością nazwać „perłą literatury socjalistycznej”. Mało w niej „peerelowskiech smaczków” wywołujących uśmiech na twarzy (a częstokroć po prostu szczery i niepohamowany śmiech). Z pewnością znaczenie ma fakt, że książka została napisana w 1986 roku, a był to czas, kiedy w zakresie walki o socjalizm osiągnęliśmy już chyba wszystko, co było można.
LINK Recenzja Jana Bielickiego
LINK Recenzja Michała Lorka
Wyzwanie dla socjopaty
Pierwsze wydanie było w roku 1980 w serii Labirynt, wydana przez MON w ilości 120 tysięcy egzemplarzy. Ach, aż się chce westchnąć. Jaki autor może dzisiaj liczyć na taki nakład? Moim zdaniem książka nie tylko była interesująca w tamtych czasach, ale nie przestała być aktualna i teraz.
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
LINK Recenzja Adama Sykuły
„Klepsydra” czyli kulisy werbunku
„Śmierć za karę” z 1990 roku to jedna z ostatnich książek Anny Kłodzińskiej. W tym samym roku wydała jeszcze „Zemstę Wilka”, a w 1991, pod pseudonimem Stanisław Załęski, „Wynajętego mordercę”. No i dalej, niestety, cisza.
LINK Recenzja Roberta Leśniewskiego
Kapitan Szczęsny (Kocur) na tropie zagranicznych Promieni…
Świetlista Igła to powieść wydana w 1969 r . A napisana rok wcześniej ,i trzeba przyznać że zrobiła na mnie wrażenie ogromne ,a dlaczego postaram się państwu to tym zaraz opowiedzieć …