Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
LINK Recenzja Marzeny Pustułki
To mogła być naprawdę dobra książka, bo autorska para ukrywająca się pod pseudonimem Krystyn Ziemski pokazała wcześniej, że dobrze pisać jej się zdarza; tym razem jednak ta sztuka im się nie udała, bo powieść jest bardzo przeciętna, ulatuje z głowy bardzo szybko (sprawdziłem) i sprawia wrażenie napisanej na łapu-capu.
LINK Recenzja Norberta Jeziolowicza
Jak to jest możliwe, że autorska para ukrywająca się pod pseudonimem Krystyn Ziemski w jednym roku potrafiła stworzyć tak ordynarny koszmarek, jak „Tropami cieni”, a w następnym napisała taką perełkę jak „Za wszelką cenę”? Ta książka to prawdziwa petarda i myślę, że nie powstydziłby się jej nawet jakiś zachodni pisarz.
LINK Rcenzja Grzegorza Cieleckiego
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
„Czyście aby znów czegoś nie poszkapili?”
Panie Prezesie!
Niniejszym melduję zaznajomienie się z kolejną, po „Cenach życia”, pozycją zawierającą wiekopomne dzieje majora Bieżana, bohatera zupełnie nieidealnego. Jeżeli chodzi o polską powieść milicyjną. Zresztą idealnie i w samej powieści nie jest, gdyż:
„Nie masz do mnie żalu, że poszkapiłem to śledztwo?”
Jeszcze jedna, w miarę sprawnie poprowadzona historia, gdzie wątek szpiegowski (taka w końcu seria) przeplata się z morderstwami z innych przyczyn. Choć oba wątki mają swój początek w czasach wojny, to drugi ma charakter bardziej kryminalny. I tu, i tam „złymi” są niedobrzy zachodni Niemiaszkowie i ich niedobrzy (gorsi nawet!) pomocnicy z obywatelstwem Polski Ludowej. Opublikowana w „Kurierze Polskim” pod tytułem „Upiory” (ma się rozumieć takie z wojennej przeszłości), w tym samym roku ukazuje się jako wydanie książkowe pod tytułem zmienionym. Widać uznano, że dawka zawartej w treści propagandy jest warta wzmocnienia książkowego. I „wzmocniono wypowiedź”.
LINK Rcenzja Grzegorza Cieleckiego
LINK Recenzja Grzegorza Musiałowicza
Autorska para ukrywająca się pod pseudonimem Krystyn Ziemski swojego ulubionego patetyczno-antyniemieckiego konika dosiada błyskawicznie: już w dwudziestej linijce major Bieżan wspomina Powstanie Warszawskie, w dwudziestej ósmej przypomina sobie dlaczego podjął pracę w kontrwywiadzie, a w czterdziestej drugiej pułkownik Ziętara informuje go, że „w finansowaniu szpiegowskiej roboty na terenie naszego kraju uczestniczy niejaka Anna Kok” – i od razu ciekawostka: ta powieść pierwotnie drukowana była w 1971 roku w „Gazecie Robotniczej” właśnie pod tytułem „Kim jest Anna Kok?”.
Inżynier elektronik Adam Stalko popełnia we własnym mieszkaniu samobójstwo; milicja nie znajduje żadnych odcisków palców nawet na kurkach od gazu, co jest o tyle podejrzane, że denat otruł się właśnie gazem. Matka Stalki mówi kapitanowi Andrzejowi Korczowi, że mały Adaś jako jedyny ocalał z pacyfikacji rodzinnej wsi w 1943 roku jaką Niemcy urządzili w odwecie za pomoc partyzantom.
LINK Recenzja Pawła Duńskiego
Rewizjoniści, junkrzy i ziomkowie czyhają…
Podczas polowania w Puszczy Rzepińskiej śmiertelnie postrzelony zostaje Marian Jankowski, dyrektor Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Budowlanego; co ciekawe, sekcja zwłok wykazuje, że ofiara ma dwie rany postrzałowe, a jeden strzał oddano z przystawienia.
Czytaj dalej „Ziemski Krystyn – Dzwonnik z Friedlandu 129/2022”
Przyzwoite czytadło na miarę swoich czasów
Antoni Zborowski, właściciel pracowni ram do obrazów, zostaje zastrzelony w windzie jednej z kamienic; zwłoki znajduje Jan Patkowski, pracownik instytutu mikrobiologii, a w teczce denata milicja znajduje 150 000 złotych. Sprawą zajmuje się młody porucznik Andrzej Korda, który od początku pali sprawę: nie zabezpiecza mieszkania Zborowskiego i w efekcie ktoś kradnie z niego dokumenty i dwa wartościowe obrazy Chełmońskiego.
W kryminałach zawsze najwyżej ceniłem pewne niedopowiedzenie, pozostawienie czytelnikowi pewnego marginesu dla własnych przemyśleń i podejrzeń. Tymczasem tutaj karty zostają wyłożone na stół już na piątej stronie tekstu: tam dowiadujemy się, że dyrygentem orkiestry grającej według tytułowej partytury zbrodni jest generał Reinhard Gehlen, szef niemieckiej agencji wywiadowczej. Czytaj dalej „Ziemski Krystyn – Partytura zbrodni 176/2022”
Wraz z upadkiem PRL dobiegł kresu żywot Krystyna Ziemskiego; „Siewcy śmierci” to ostatnia książka duetu ukrywającego się pod tym pseudonimem. Wydano ją w grudniu 1989 roku, kiedy mur berliński już leżał w gruzach, a Rumuni szykowali się do obalenia dyktatora; tematyka tej powieści jest więc już dostosowana do ówczesnych zagrożeń czyli do istnienia prowadzącego przez Polskę szlaku przerzutu narkotyków.