Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Młody stoczniowiec Stanisław Drywa, zdobywca głównej nagrody dla filmowców amatorów za film „Jeden dzień Janka S.”, planuje nowy film; w jego głowie pojawia się wizja wychodzącej z morza kobiety z protezą zamiast ręki.
LINK Rcenzja Grzegorza Cieleckiego
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
„Czyście aby znów czegoś nie poszkapili?”
Panie Prezesie!
Niniejszym melduję zaznajomienie się z kolejną, po „Cenach życia”, pozycją zawierającą wiekopomne dzieje majora Bieżana, bohatera zupełnie nieidealnego. Jeżeli chodzi o polską powieść milicyjną. Zresztą idealnie i w samej powieści nie jest, gdyż:
O Teatrze Kobra i Teatrze Sensacji
To niezwykłe wydanie albumowe liczy 238 stron, jest formatu A4, a jego cena okładkowa to 70 zł.
Z artykułu Włodzimierza Sokorskiego pt. „Teatr Telewizji” możemy się dowiedzieć, że „Kobra” była najpopularniejszym widowiskiem teatralnym, ale nawet wydatne podniesienie jej rangi artystycznej w roku 1970, nie zlikwidowało niedosytu, jaki w stosunku do tych spektakli w świadomości widzów istniał. Teatr Sensacji posiadał największą widownię (85%). Charakterystyczne dla niego było to, że w równym stopniu oglądali go profesorowie uniwersytetu, co i robotnicy. Wg autora mówiło to o potrzebie pełnego relaksu ludzi pracy, dla których sensacja, zagadka kryminalna jest taką samą koniecznością jak rozwiązywanie szarad.
Czytaj dalej „Bołtuć Irena – Teatr Telewizji w roku 1970 82/2023”
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Dlaczego nie powinno się nosić klamek na szyi
Julitta Mikulska (Bernaś, Mikulska-Bernaś) większość swojej twórczości, głównie wojennej (jak można wywnioskować z tytułów), stworzyła wraz z Franciszkiem Bernasiem. Ten jednak niebieski zeszyt podpisała jednoosobowo, pojedynczym zresztą nazwiskiem. Opublikowany na początku dekady gierkowskiej, gdy Polacy co najwyżej marzą dopiero o drugiej Japonii, przedstawia historię dość zbliżoną do tej, która rok później stanie się treścią „Wraku” Anny Kłodzińskiej. Jest klasycznym milicyjniakiem z drużyną ostro zaangażowanych funkcjonariuszy o zróżnicowanych charakterach i współpracującą z nimi młodzieżą oraz przyszłym (mało brakowało, a niedoszłym) milicjantem, który z nizin społecznych niczym Kmicic przemienia się w pozytywny charakter. Chwilami milicyjniak ten wręcz pachnie komiksami o dzielnym Żbiku. Dość powiedzieć, że młodzież z własnej woli współpracuje, psy mają na imię Grom i Szarik, czyli czterej pancerni akurat święcą triumfy wśród dzielnej, zaangażowanej społecznie dziatwy.
Czytaj dalej „Mikulska Julitta – Klamka z mosiądzu 301/2022”
LINK Rcenzja Grzegorza Cieleckiego
LINK Recenzja Grzegorza Musiałowicza
Autorska para ukrywająca się pod pseudonimem Krystyn Ziemski swojego ulubionego patetyczno-antyniemieckiego konika dosiada błyskawicznie: już w dwudziestej linijce major Bieżan wspomina Powstanie Warszawskie, w dwudziestej ósmej przypomina sobie dlaczego podjął pracę w kontrwywiadzie, a w czterdziestej drugiej pułkownik Ziętara informuje go, że „w finansowaniu szpiegowskiej roboty na terenie naszego kraju uczestniczy niejaka Anna Kok” – i od razu ciekawostka: ta powieść pierwotnie drukowana była w 1971 roku w „Gazecie Robotniczej” właśnie pod tytułem „Kim jest Anna Kok?”.
Zanim napiszę kilka słów o książce pozwolę sobie przedstawić jej autora, Mariana Strużyńskiego – dość szczegółową biografię przedstawił historyk IPN, doktor Wojciech Frazik i powiedzmy sobie wprost: jest to biografia haniebna i obrzydliwa. Już na „dzień dobry” czytamy, że „precyzyjne odtworzenie losów Strużyńskiego w latach 1939–1947 napotyka zasadnicze trudności ze względu na liczne sprzeczności w dokumentach i relacjach oraz prawdopodobnie zatajenie lub zniekształcenie przez niego wielu faktów podczas kolejnych ujawnień lub w zeznaniach i donosach”*.
Kruk krukowi oka nie wykole, ale czy na pewno?
O Edmundzie Ostaszewskim trudno znaleźć w internecie jakąkolwiek informację. Poza tą książką, autorstwo żadnej innej nie jest mu przypisywane. Liczy ona 160 stron, a jej cena okładkowa to 7 zł. Narracja prowadzona jest w trzeciej osobie czasu przeszłego. Tytuł doskonale pasuje do fabuły, choć powinien brzmieć: „Zasadzki”, bo w książce jest ich kilka.
Litera „t” – niewinne hobby majora
Ewa Wielicka to autorka, o której zupełnie nic nie wiadomo. Pod tym nazwiskiem, czy może pseudonimem, wydany został tylko jeden kryminał.
„Zanim zapadnie wyrok” to 48 pozycja z serii „Ewa wzywa 07 …”. Liczy 56 stron, jej cena okładkowa to 6 zł. Okładka idealnie wpisuje się w fabułę, choć po części zdradza rozwiązanie. Narracja prowadzona jest w trzeciej osobie czasu przeszłego.
Femme fatale?
Artur Morena to – obok Mike’a W. Kerrigana – pseudonim literacki Andrzeja Wydrzyńskiego (1921-1992), a jednocześnie imię i nazwisko głównego bohatera powieści.
„Arlekin” liczy 55 stron, a cena okładkowa to 8 zł i za tyle właśnie ją kupiłem, co jest sukcesem, bo w internecie rzadko się pojawia i sporo drożej kosztuje. Tytuł doskonale wpisuje się w fabułę, natomiast okładka jedynie połowicznie. Narracja jest zmienna – pierwsza lub trzecia osoba czasu przeszłego.
„Kapelusz pełen deszczu”
Adam Bahdaj (1918-1985) jest bardzo dobrze znanym i cenionym autorem powieści dla dzieci i młodzieży. Kilka z nich zostało zekranizowanych m.in.:. „Do przerwy 0:1”, „Wakacje z duchami”, „Podróż za jeden uśmiech” i „Stawiam na Tolka Banana”. Natomiast pod pseudonimem Dominik Damian napisał cztery powieści kryminalne. Wśród jego książek dla młodzieży zwróciłem uwagę na dwie (których wstyd przyznać, nie czytałem w młodości): „Uwaga! Czarny Parasol!” i „Kapelusz za 100 tysięcy”, bo to takie kryminaliki, w których detektywami są dzieciaki. Pierwszą z nich już zrecenzowałem, a teraz kolej na drugą.
Czytaj dalej „Bahdaj Adam – Kapelusz za 100 tysięcy 72/2022”