Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Kim jesteś… Szary?
Wanda Dobaczewska (1892-1980) od roku 1951 zamieszkiwała w Żninie i napisała wiele książek związanych z ziemią pałucką. Recenzowana pozycja liczy 178 stron, a jej cena okładowa to 12 zł. Narracja prowadzona jest w trzeciej osobie czasu przeszłego.
Czytaj dalej „Dobaczewska Wanda – Kim jest Rudzielec? 166/2025”
Podtytuł tej książki czyli „reportaże milicyjne” mówi wszystko: mamy tu do czynienia z dziewiętnastoma opowiastkami, w których autor, jak sam pisze we wstępie, pokazuje „problemy, rodzaje przestępstw, jakie funkcjonariusze w ciągu minionego dwudziestolecia musieli zwalczać”; opis tych problemów oparty jest na materiałach Komendy Wojewódzkiej MO w Gdańsku. Mamy tu szeroki przekrój pracy aparatu ścigania: oszustwa, kradzieże, przemyt, nielegalny handel towarami zagranicznymi, przywłaszczenie mienia społecznego i prywatnego, a także morderstwa, włamania i walka z nierządem; są tu też, rzecz jasna, sprawy prowadzone przez Służbę Bezpieczeństwa: szpiegostwo, obce agentury, nielegalne organizacje czy sabotaż gospodarczy.
Czytaj dalej „Goszczurny Stanisław – Heron lubił dolary. Reportaże milicyjne 152/2024”
Andrzej i Józef, dwaj panowie trochę po dwudziestce, bez pracy, wykształcenia i perspektyw odsiadują kary więzienia w areszcie śledczym w Gdańsku. Po wyjściu na wolność Andrzej, manipulant opanowany żądzą władzy, namawia słabego i zahukanego Józefa na napad na mieszkanie inżyniera Walatka przy ulicy Władysława IV w Gdyni; napad od samego początku jest bardzo nieudolny ale i tak udaje im się skraść z mieszkania ubrania wartości dwudziestu pięciu tysięcy złotych. Śledztwo prowadzi porucznik Wróbel z Komendy Miejskiej w Gdyni; dochodzenie idzie opornie, a Wróbel od samego początku podejrzewa Zosię, gosposię Walatków, o współudział w napadzie, tym bardziej, że dziewczyna obraca się w szemranym towarzystwie. Tymczasem Andrzej i Józef za skradzione fanty dostają od paserów drobne ułamki wartości, więc pieniądze błyskawicznie rozmywają się na alkohol i taksówki; Andrzej postanawia więc dokonać kolejnego napadu.
Czytaj dalej „Goszczurny Stanisław – Długi prosi o karę śmierci 114/2024”
Statek m/s „Huta” po półrocznym rejsie wraca do Gdyni; marynarze się pakują, oficerowie robią raporty i sprawozdania dla armatora, a kapitan Król drzemie w swojej kabinie. W pewnym momencie po minięciu Kołobrzegu trzeci oficer stwierdza awarię sygnału mgłowego i wysyła marynarza, by sprowadził elektryka; za chwilę okazuje się, że elektryk Edward Zientara nie żyje. Kapitan i lekarz stwierdzają, że denat ma poderżnięte gardło, a w lewy bok wbity nóż; na redzie gdyńskiego portu „Huta” staje więc na kotwicy, a na pokład przypływa milicja, służba celna i WOP. Śledztwo prowadzi kapitan Lesz z Komendy Miejskiej w Gdyni; prokurator naciska na kapitana, gdyż armatorowi za nierozładowanie statku grożą ogromne kary, a poza tym na nabrzeżu czekają już stęsknione rodziny.
Czytaj dalej „Goszczurny Stanisław – Ostatnia noc przed końcem rejsu 113/2024”
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
Kapitan Remigiusz Arystowicz, samotny żeglarz, który opłynął dokoła kulę ziemską na jachcie „Noa Noa”, stoi u progu śmierci; jego lekarz, doktor Różański, dzwoni do pisarza Juliana, narratora tej książki, gdyż kapitan mówił mu o „potrzebie spowiedzi”. Julian przybywa do Jastrzębiej Góry, gdzie w jednej z willi w pokoju z widokiem na morze i z zagwarantowaną opieką mieszka Arystowicz; wcześniej jednak pisarz znajduje w angielskiej prasie notatkę o pewnym incydencie w pobliżu Małych Antyli, niedaleko brzegu Barbadosu. Arystowicz opowiada, że natrafił na luksusowy jacht „Captain Flint” – w mesie były filiżanki z niedopitą kawą, a w kuchni garnek z gorącą zupą ale na pokładzie nie było nikogo oprócz kota, którego przygarnął.
Czytaj dalej „Sierecki Sławomir – Na pokładzie nie było nikogo 112/2024”
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
LINK Recenzja Adama Sekuły
Doceńcie docenta co do centa, czyli ścigajcie mordercę, osądźcie go, skażcie na śmierć i sami wykonajcie wyrok!
Marek Ster wciąż pozostaje postacią całkowicie tajemniczą, a „Zabić docenta” jedyną książką jaką opublikował, przynajmniej lecąc na tych danych personalnych. Powieść liczy 206 stron, cena okładkowa to 40 zł, a narracja prowadzona jest w trzeciej osobie czasu przeszłego. Ma już ona dwie recenzje w naszym Klubie, ale bezwzględnie zasługuje na trzecią.
Okładka z wyd. 1987
BUNT PACJENTEK WENERYKA
Zośka – bohaterka „Mew” Stanisława Goszczurnego ma lat kilkanaście i raczej nieciekawe życie. Ojciec, murarz i alkoholik, często w pijackim amoku bije żonę i córkę, matka, kobieta o ograniczonych horyzontach, wmawia jej, że największym szczęściem jest wyjść za mąż.
Czytaj dalej „Goszczurny Stanisław – Mewy – Trzecia seta 40”
KOSTEK, MILICJANT I MARYNARZ-EMERYT
Nie wiem, czy Goszczurny sam, po sukcesie „Mew”, wpadł na pomysł napisania dalszego ciągu tej książki, czy namówili go do tego w wydawnictwie. W każdym razie była to zła decyzja. „Skrawek nieba”, napisany prawie 20 lat po „Mewach”, jak to często bywa z „kontynuacjami”, nawet się do nich nie umywa.
Czytaj dalej „Goszczurny Stanisław – Skrawek nieba – Trzecia seta 41”
OFICERZE CZYTAJ „CHATKĘ PUCHATKA”
Kto w PRL-u należał do wyższych sfer? Zdaniem Rafała Jeruty – naukowcy „ściśli” – m.in. matematycy i elektronicy. Tacy to nie tylko robotę mieli czystą i poważanie, ale i za kapitalistyczną granicę wyjeżdżali na różne stypendia i staże, mieli dobre samochody, piękne żony, wszędzie układy i wyrafinowane upodobania. Niektórzy np. woleli zamiast na luksusowych wczasach FWP spędzać urlopy w spartańskich warunkach pod namiotami na łonie natury.
Czytaj dalej „Jeruta Rafał – Co lubią tygrysy? – Trzecia seta 42”
DOJRZEWAJĄCYCH LATEM OWIEC I OWALNEGO BIUSTU
Sraczka to gwałtowne i niekontrolowane wydalanie, często w stanie nieprzetrawionym, wszystkiego, co człowiekowi wpadło w otwór gębowy poprzez otwór „przeciwstawny”.
Czytaj dalej „Sierecki Sławomir – Nocny reporter – Trzecia seta 86”