Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Agenci 07 i 013 znowu w akcji
Książka ta jest ostatnią pozycją trylogii „Bąbel i Syfon”, a także ostatnią powieścią w dorobku pisarza. Liczy 238 stron, a narracja prowadzona jest w pierwszej osobie czasu przeszłego.
Czytaj dalej „Niziurski Edmund – Największa przygoda Bąbla i Syfona 91/2024”
… – tropie, który prowadził ich wszędzie, tylko nie do prawdziwego sprawcy.
„Bąbel i Syfon” na tropie to druga część trylogii „Bąbel i Syfon”; pierwszą częścią są „Przygody Bąbla i Syfona”, a trzecią – „Największa przygoda Bąbla i Syfona”. Recenzowana pozycja swoje pierwsze wydanie miała w roku 1994, a ja dysponuję trzecim (okładka z lewej). Książka liczy 166 stron, a narracja prowadzona jest w pierwszej osobie czasu przeszłego.
Czytaj dalej „Niziurski Edmund – Bąbel i Syfon na tropie 89/2024”
Detektywi szkolni, agent Uśpiony i świadek Naoczny
Łódzkie Wydawnictwo Literatura pojawiło się na rynku w roku 1990. Wydało ono m.in. kilka ostatnich książek napisanych przez Edmunda Niziurskiego. Na tylnych okładkach publikowanych pozycji, Literatura stosuje kodowy system znakowania składający się z 11 symboli odpowiadających poszczególnej tematyce książek dla dzieci i młodzieży: historia, przygoda, dreszczowiec, humor, uczucia, fantastyka, zwierzęta, życie rodzinne, tajemnica, baśń i detektywistyczna.
Czytaj dalej „Niziurski Edmund – Przygody Bąbla i Syfona 88/2024”
Superwoman w adidasach
Nastia Kamieńska nie jest tym radzieckim człowiekiem, którego kazano nam wielbić w poprzednim okresie. Ma jednak wszystkie cechy agenta Stirlitza, i dzielnych bohaterów organów, których zmodyfikowane kopie zapełniały karty i naszych milicyjniaków.
Przeżyjmy to jeszcze raz.
Gdy za pierwszym razem przeczytałam „ Dzikie białko” Joanny Chmielewskiej to przyznam się ze wstydem i skruchą nie doczytałam do końca, nie doceniłam walorów książki.
Zdeponuj czas na lekturę
Ludzie dzielą się na tych, którzy jedzą, żeby żyć i na tych, którzy żyją żeby jeść i im tę książkę szczególnie polecam.
Apel, kostka, wystawka, kima
Czy wiecie, że młodzieżowy zwrot „kopsnij szluga” pochodzi z grypsery, i przeniknął do szkolnych toalet na skutek pewnej amnestii? A punkowskie „glany” to w grypserze po porostu buty?