Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
LINK Recenzja Ewy Adamczewskiej
Pułkownik Jerzy Bronisławski po raz kolejny przedstawia nam nieznaną szerzej szpiegowską historię; tym razem mamy opowieść o swoistym pojedynku między rotmistrzem Michałem Kucem z kontrwywiadu wojskowego a Tadeuszem Junoszą-Burskim, majorem w wywiadzie ofensywnym Sztabu Głównego i zdrajcą pracującym dla III Rzeszy.
„Hurtownicy zbrodni” to trzecia książka w której Zenon Borkowski odtwarza działania prokuratury w celu wyjaśnienia rozmaitych spraw; w pierwszej, „Zanim padło oskarżam” autor pokazywał zakres czynności organów śledczych, w drugiej, „Zbrodniarz szuka alibi” opisał kilka najgłośniejszych zbrodni, a tutaj przedstawia przestępców dużego kalibru, którzy popełniali przestępstwa na wielką skalę. Czytaj dalej „Borkowski Zenon – Hurtownicy zbrodni 446/2023”
LINK Recenzja Aleksandry Fedyny
Impulsem do napisania tej skromnej książeczki była informacja, jaka 21 października 1962 roku ukazała się w „Życiu Warszawy” – wtedy to agencja TASS podała, że rząd radziecki uznał trzech amerykańskich dyplomatów za persona non grata i nakazał im opuszczenie ZSRR w ciągu dwudziestu czterech godzin. Autor, pułkownik Służby Bezpieczeństwa, poszedł śladem tej notatki i spróbował przedstawić jej faktyczny wątek.
Czytaj dalej „Bronisławski Jerzy – Pomyłka Mr Baileya 445/2023”
LINK Recenzja Jarosława Kiereńskiego
LINK Recenzja Wiesława Kota
Kapitan Paweł Kordel z kontrwywiadu wojskowego otrzymuje od kolegi z WOP informację, że w odległości półtorej mili od granicy polskich wód terytorialnych, na wprost Orlego Cypla dryfuje niemiecki trałowiec „Trave” z kapitanem Hansem-Helmutem Klose, „Diabłem Bałtyku”, na pokładzie.
LINK Recenzja Remigiusza Kociołka
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Inżynier Andrzej Łuszczyc kilka miesięcy po śmierci żony żeni się z młodszą o połowę pielęgniarką Heleną; jego syn, student Jerzy, jest sceptycznie nastawiony do tego związku, gdyż uważa, że ojciec swoim brakiem ustatkowania przyczynił się do śmierci matki.
Czytaj dalej „Parfiniewicz Jerzy – U progu nicości 434/2023”
LINK Księgarnia Klubowa
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Komu bije … „Omega”?
Recenzowana książka wydana była po raz pierwszy w roku 1962, przez MON, w serii „Labirynt”, w nakładzie tylko 20 tysięcy egzemplarzy. Egzemplarz, który posiadam, pochodzi z roku 2018, z Wydawnictwa „Wielki Sen” – „Seria z Warszawą”. A jaki właściwie jest jej tytuł?
Czytaj dalej „Ankwicz Mieczysław, Frey Tadeusz – 3x „Omega” 426/2023”
LINK Recenzja Iwony Mejzy
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Nie zgadzam się z niedawną opinią Prezesa, którego pozdrawiam, że książki Alberta Wojta prezentują nierówny poziom – moim zdaniem ich poziom jest bardzo równy; są albo słabe albo rozpaczliwie słabe albo dramatycznie słabe. Nie wiem kogo dziś mogłyby zainteresować jego powieści – chyba tylko pasjonatów, skrytych wielbicieli takiego pisarstwa albo literackich masochistów.
Czytaj dalej „Wojt Albert – Pod Kulawym Belzebubem 394/2023”
LINK Recenzja Marzeny Pustułki
To mogła być naprawdę dobra książka, bo autorska para ukrywająca się pod pseudonimem Krystyn Ziemski pokazała wcześniej, że dobrze pisać jej się zdarza; tym razem jednak ta sztuka im się nie udała, bo powieść jest bardzo przeciętna, ulatuje z głowy bardzo szybko (sprawdziłem) i sprawia wrażenie napisanej na łapu-capu.
Mamy rok 1947; porucznik Zenon Góral, będący „w grupie operacyjnej wyznaczonej do ochrony obiektów przemysłowych i wykrywania różnych grup podziemnych”, podczas jednej z akcji przeciwko bandom zatrzymuje Pawła Brynera związanego z wywiadem francuskim; kapitan Kisielewski z Urzędu Bezpieczeństwa sugeruje jednak, że zatrzymanemu należy stworzyć możliwość ucieczki.
LINK Recenzja Grażyny Głogowskiej
Moje podejrzenie, że pod pseudonimem Dominik Karo ukrywał się prawnik Stanisław Mikke wydaje się słuszne: jedną z drugoplanowych postaci tej książki jest dziennikarz Wojciech Kemik – przestawienie sylab w nazwisku tej postaci chyba nie jest przypadkowe. W ostatnim zdaniu tej powieści wspomniany Kemik, którego kapitan Roman Biały namówił do napisania książki o prowadzonym przez niego śledztwie zastanawia się, czy nie dopisać informacji, że podobieństwo niektórych opisanych faktów do autentycznych zdarzeń nie jest przypadkowe – i wydaje się, że byłoby w tym dopisku wiele racji: historia wygląda jak reportaż opisujący wydarzenia bardzo zbliżone do rzeczywistości.