Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Awantura o schedę
Powodowany wrodzonym wygodnictwem, czas jakiś temu przesiadłem się z komunikacji kolejowej na samochód.
Czytaj dalej „Marczyński Antoni – Kłopoty ze spadkiem 202/2010”
LINK Recenzja Marzeny Pustułki
Porucznikowi Walczakowi nie do śmiechu.
„Direttissima (wł. najkrótsza) – określenie drogi wspinaczkowej poprowadzonej możliwie blisko linii spadku wierzchołka. Droga jeszcze bliższa idealnej linii spadku to superdirettissima.
Relaksacyjne właściwości trutki na szczury
Zaplanowałeś sobie dzień: do południa bezstresowa praca (nie ma szefa), po południu obiad w sielskiej atmosferze, na łonie rodziny, potem zasłużony odpoczynek – także na łonie, tym razem natury.
Czytaj dalej „Randoński Wigiliusz – Zbrodnia na konkurs 18/2009”
Pan Samochodzik i „zemsta pedałów”
Ostatnio zainteresowałem się ekranizacjami polskich powieści milicyjnych i przy przeglądaniu odpowiednich wątków w bazie polskich filmów wpadły mi w oko informacje o mini-serialu p.t. „Zdaniem obrony”, powstałym w latach osiemdziesiątych. Autorem scenariusza okazał się niejaki Maciej Z. Bordowicz, a jeden z odcinków nakręcono według jego noweli pod tytułem „Jeździec na ogniu”, wydanej przez Iskry w serii „Ewa wzywa 07” w roku 1981.
Czytaj dalej „Bordowicz Maciej Zenon – Jeździec na ogniu 20/2009”
Wnuk Marlowe’a
„Sięgnąłem do skrytki i wyjąłem butelkę Club 1999. Wlałem w usta kilka łyków, spłukałem jakiś wstrętny osad z dziąseł i języka. Pociągnąłem jeszcze, zapaliłem pierwszego od godziny papierosa i ułożyłem się wygodnie w fotelu. Czułem się podle, jak puszka po konserwach rzucona zgłodniałemu kundlowi – pusty i wylizany z wszelkich treści.”
LINK Recenzja Jana Mola
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
„Orchidee z ulicy szkarłatnej” były pierwszą przeczytana przeze mnie książką Heleny Sekuły i są do tej pory książką ulubioną. A stało się to za sprawą dwóch przede wszystkim powieściowych wątków. Pierwszy z nich to romans jednego z milicjantów z dziewczyną z marginesu, będącą na dodatek osobą ważną dla prowadzonego śledztwa.
Czytaj dalej „Sekuła Helena – Orchidee z ulicy Szkarłatnej 109/2009”
W powieści Jerzego Edigeya „Gang morderców” skupiły się jak w soczewce wszystkie wady taniej powieści milicyjnej. Najbardziej mnie osobiście irytująca została bardzo celnie sformułowana przez Wojciecha P. Kwiatka w jego opracowaniu dotyczącym polskiej powieści kryminalnej: „Temat klasycznej powieści kryminalnej – pojedynek mordercy i detektywa – zastąpiony zostaje opowieścią o tym, jak wydział taki a taki „rozpracował jakąś sprawę”. Oto więc mamy zabójstwo milicjanta, niejakiego sierżanta Kalisiaka, a następnie serię gangsterskich napadów w stolicy, dokonanych za pomocą zrabowanego nieboszczykowi pistoletu.
Pałą po jaju
Jak postawić jajko na sztorc? Na stół sypiemy szczyptę soli, zwilżamy lekko szerszy „koniec” jajka i „sadzamy” delikatnie jajo na wysypane kryształki. Prościej jednak będzie uczynić to metodą „siłową”, wymyśloną podobno przez Krzysztofa Kolumba – nadtłuc skorupkę.
Czytaj dalej „Joachim Jacek – Polowanie na szczupaka 114/2009”
Trupem przez okno
Czytelnik powieści kryminalnych jest istotą ex definitio oswojoną z morderstwem, może więc w swoim płynącym z oczytania w temacie zadufaniu uważać, że popełnić ów występek jest sprawą nieskomplikowaną jak nie przymierzając grzybobranie.
Czytaj dalej „Dębnicki Kazimierz – Przerwana partia szachów 75/2008”
LINK Recenzja Marzeny Pustułki
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Białe zaczynają i wygrywają
Władysław Litmanowicz i Jerzy Giżycki w swojej encyklopedii p.t. „Szachy od A do Z” umieścili również hasło „kryminalna literatura i szachy”. Dowiadujemy się z niego, iż istnieje analogia konstrukcji powieści kryminalnej z problemistyką szachową: „Budowa zagadki kryminalnej i sposób jej rozwiązania przypominają często zadanie, w którym pomysłowo i z żelazna logiką rozstawione figury w toku kolejnych posunięć kompozytora – dramaturga odsłaniają efektowny, niespodziewany, lecz precyzyjnie przygotowany finał” piszą autorzy.
Czytaj dalej „Zbych Andrzej – Bardzo dużo pajacyków 78/2008”