Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
LINK Recenzja Anny Lewandowskiej
LINK Recenzja Adama Sykuły
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Jacek Staroń, elektromonter w spółdzielni „Jutrzenka”, zostaje zadźgany w swoim mieszkaniu na czwartym piętrze wieżowca; udaje mu się doczołgać na trzecie, tam umiera na wycieraczce sąsiadów, a przed śmiercią udaje mu się powiedzieć „za karę”.
Medytacje wiejskiego policjanta
Nadeszły czasy, kiedy recenzując książkę w naszym Klubie, trzeba się tłumaczyć przed niektórymi Klubowiczami, dlaczego rzadko/czasami/często (niepotrzebne skreślić) jest to książka, która nie jest powieścią lub opowiadaniem milicyjnym.
Czytaj dalej „Deck Dorval – Kazinski przychodzi za późno 276/2022”
LINK Recenzja Ewy Helleńskiej
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Porównanie samych tylko stopek redakcyjnych dwóch książek Anny Kłodzińskiej, których wydanie dzieli zaledwie osiem miesięcy pokazuje w jak odmiennych rzeczywistościach ukazały się na rynku: „Śmierć za karę” ze stycznia 1990 roku miała nakład 160 000 egzemplarzy, kosztowała 2100 złotych, a skontrolował ją cenzor A-96; wydana w lipcu „Zemsta ››Wilka‹‹” miała już nakład o 100 000 mniejszy, żaden cenzor jej nie przejrzał i nie wiadomo, ile kosztowała. Takie były realia transformacji ustrojowej; treść „Zemsty ››Wilka‹‹” również stara się za tą transformacją nadążyć ale udaje się to jej tylko częściowo.
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
To mogła być naprawdę dobra książka – połączenie Desmonda Bagleya z Alistairem MacLeanem czyli awanturnicza przygoda z wartką akcją i sensacyjną intrygą w egzotycznej scenerii.
Czytaj dalej „Szczawiński Józef – Ślady nikną na pustyni 268/2022”
Zło, które przenika do szpiku kości
Dlaczego znów zrecenzowałem książkę, która nie mieści się w kanonie: polska powieść milicyjna napisana w czasach PRL-u? Wyjaśnię to, ale dopiero na końcu, tak więc proszę teraz o chwilę cierpliwości.
Czytaj dalej „Kirst Hans Helmut – Morderstwo manipulowane 172/2022”
LINK Recenzja Ewy Helleńskiej
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Facet z volkswagenem
Anna Kłodzińska jest niekoronowaną królową polskiego kryminału milicyjnego. Akcja większości z niemal 30 utworów tej pisarki rozgrywa się w Warszawie. Większość niestety w lewobrzeżnej części miasta. Dlatego wielką radością odnotowuję fakt, że w późnej powieści Kłodzińskiej „Zemsta Wilka” (1991 rok) pojawia się ulica Targowa.
LINK Recenzja Anny Lewandowskiej
LINK Recenzja Adama Sykuły
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Już jak ci dam zjawisko samoogniskowania laserowego, już ja ci pokażę TAR-4
Śledząc dokonania twórcze Anny Kłodzińskiej (a jest co – 28 powieści milicyjnych), prędzej czy później musimy dojść do wniosku, że autorka powoli acz nieubłaganie uciekała od zbrodni o charakterze prywatnym i przechodziła do pionu szpiegowskiego. To widać już od książki „Szukam tego człowieka”, a zapewne ktoś mógłby uznać, że już w świetlistej igle.
My natomiast bierzemy tym razem na warsztat „Śmierć za karę”. Powieść wielowątkową o zmiksowanej strukturze i przepuszczonych przez wyżymaczkę męczących trybów PRL bohaterach.
Czytaj dalej „Kłodzińska Anna – Śmierć za karę 146/2022”
Okładka wyd. Prószyński i S-ka
Zły czyli Tyrmand na deskach
W 1955 roku Czytelnik wydał książkę „Zły” Leopolda Tyrmanda. I wtedy wybuchło szaleństwo. Żeby kupić „Złego” ludzie ustawiali się w gigantycznych kolejkach. Opowieść o tajemniczym mścicielu o płonących oczach, walczącego pięściami z chuligaństwem szerzącym się w zrujnowanej Warszawie początku lat pięćdziesiątych była ożywczym powiewem po zalewie socrealistycznych „produkcyjniaków” typu „Traktory zdobędą wiosnę”.
Czytaj dalej „Tyrmand Leopold – Zły 10/2011”
Od pierwszej po ostatnią stronę zadawałam sobie pytanie: Ile w tej książce Joe Alexa, a ile Macieja Słomczyńskiego? Czy li tylko przypadek, czy też zamysł autora spowodował, że „Cichym ścigałam go lotem…” czyta się jak książkę w jakimś stopniu odsłaniającą pisarza, przybliżającą jego marzenia i zamierzenia. Książkę napisaną oczywiście w konwencji kryminału przez Joe Alexa. Przyznaję, dla mnie samej, takie pytanie pojawiające się na samym początku książki było zaskoczeniem.
„Warszawscy kasiarze nie lubią mokrej roboty ….”
Jak odkryłem w jednej ze starych recenzji naszego nieocenionego Grzesioprezesa, Marek Romański był jednym z najbardziej uznanych i płodniejszych autorów kryminalno-sensacyjnych międzywojennej Polski.
Czytaj dalej „Romański Marek – Mord na Placu Trzech Krzyży 44/2011”