Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Trup mężczyzny i trzy damy w linii prostej
W liczącym 75 tomów cyklu powieści o komisarzu Maigrecie większość zawiera w tytule nazwisko komisarza, co pomaga w rozpoznaniu przynależności danego tytułu do cyklu. Nie wszystkie jednak. Tak jest w wypadku powieści „Chińskie cienie”, która stanowi dwunasty tom serii o Maigrecie.
„Japończyk”, „Mongoł”, „Tajwańczyk” i inni bandyci
Wydawnictwo „Minipress” to jeden z wielu „pressów”, jakie powstały w Polsce po transformacji ustrojowej. Charakteryzowały się one tym, że ich żywotność była bardzo krótka i każde z nich wydało kilkanaście (rzadko), kilka (najczęściej) lub tylko jedną pozycję (i tak też było). „Minipress” żył dość długo, bo od roku 1990 do 1998, ale to nie było życie, tylko wegetacja, bo w tym czasie wydał tylko cztery pozycje, w tym jeden kryminał – „Plama krwi i ciemności” Andrzeja Wydrzyńskiego.
Czytaj dalej „Wadim Biełych, Dmitrij Lichanow – Oblicza radzieckiej mafii 185/2023”
LINK Recenzja Michała Lorka
LINK Recenzja Ireny Kościelniak
„Łzy Boga Słońca” to książka napisana dość lekko i zgrabnie ale jednocześnie tak prosto i banalnie, że wygląda tak, jakby była powieścią dla dorastających chłopców, którzy już zaczęli wyrastać z przygód Pana Samochodzika.
Czytaj dalej „Sławek Gertruda R. – Łzy Boga Słońca 170/2023”
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
LINK Recenzja Wiesława Kota
Wojciech Sadrakuła zawsze był pisarzem trzecioligowym ale myślę, że dzięki „Kuzyneczkom” mógłby powalczyć w barażach o awans do drugiej ligi; owszem, są tu charakterystyczne dla jego twórczości grzechy ale ogólnie nie jest tak źle, jak czasami u niego bywało.
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Grzegorz Cielecki, którego serdecznie pozdrawiam, sprowokował mnie swoją recenzją do sięgnięcia do mojego archiwum, wykopania recenzji sprzed czterech lat, dopisania paru aktualności i wysłania w celu porównania – ale tym samym do złamania reguły recenzowania od końca. Cóż, trudno, ale nie mogłem się powstrzymać:-)
Czytaj dalej „Georges Simenon – Maigret i trup młodej kobiety 117/2023”
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Zdaniem byłej burdelmamy
Komisarz Maigret kończy przesłuchania grupy rzezimieszków, którzy robią dziury w ścianach budynków. Wandale i włamywacze w jednym. Komisarza męczy ten temat i wydaje się też, że nie jest to sprawa godna jego rangi. Dlatego, mimo zmęczenia, postanawia sprawdzić co to też za trup młodej kobiety, zgłoszony drogą służbową. Nie przeszkadza mu wcale, że sprawa ma miejsce na terenie innego komisariatu.
Czytaj dalej „Georges Simenon – Maigret i trup młodej kobiety 113/2023”
I znów poczułem się jak Philip Marlowe – w opowiadaniu Raymonda Chandlera „Ołówek” detektyw jest na siebie zły, bo zamiast przeczytać coś wartościowego, na przykład „Braci Karamazow”, zmarnował spory kawał czasu na przeczytanie jakiegoś barachła. Ze mną było wczoraj tak samo – po dwóch godzinach stwierdziłem, że szkoda moich oczu na ten koszmarek i zadałem sobie pytanie: a może lepiej poświęcić te oczy na biografię Kornela Filipowicza? a może na wydane niedawno „Wiersze wszystkie” Wisławy Szymborskiej? a może na systematycznie wydawane „Dzieła zebrane” Stanisława Rembeka? a może, skoro już przypomniał mi się Chandler, na nowe tłumaczenia jego klasyków? Tyle książek czeka na mnie na półce i wszystko inne jest lepsze od tej, o której powiedzieć „koszmarna”, to jeszcze ją pochwalić.
O facecie w butach z krokodylej skóry
„Tunel” to ostatnia książka wydana przez Jana Kraśkę i ostatnia niezrecenzowana w naszym Klubie, spośród tych, które napisał on pod własnym nazwiskiem.
Powieść liczy 232 strony. Napisana została w roku 1989 w Bojanach (mazowiecka wieś w gminie Brok) oraz Warszawie, wydana w roku 1990, a jej akcja dzieje się w latach: 1993-1994 (!)
LINK Recenzja Anny Lewandowskiej
LINK Recenzja Adama Sykuły
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Jacek Staroń, elektromonter w spółdzielni „Jutrzenka”, zostaje zadźgany w swoim mieszkaniu na czwartym piętrze wieżowca; udaje mu się doczołgać na trzecie, tam umiera na wycieraczce sąsiadów, a przed śmiercią udaje mu się powiedzieć „za karę”.
Medytacje wiejskiego policjanta
Nadeszły czasy, kiedy recenzując książkę w naszym Klubie, trzeba się tłumaczyć przed niektórymi Klubowiczami, dlaczego rzadko/czasami/często (niepotrzebne skreślić) jest to książka, która nie jest powieścią lub opowiadaniem milicyjnym.
Czytaj dalej „Deck Dorval – Kazinski przychodzi za późno 276/2022”