Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Mógł w Warszawie, mógł w Rzeszowie, mógł w Grójcu
Tadeusz Frey kojarzony jest przede wszystkim jako współautor niezłego kryminału „3x Omega”. Czyżby tylko tyle? Otóż nie. Dzięki staraniom Klubu MOrd udało się zebrać w całość trzy opowiadania prasowe i opublikować pod wspólnym tytułem „Zagadka pięciu łusek”.
D.I.5 versus AX, czyli dzień dobry, jestem z Kobry
Po powieść „Harry Brent” Francisa Durbridge’a (1912-1998) sięgnąłem, dlatego, że na podstawie jej oryginalnej wersji z 1970 roku, powstał spektakl Teatru Telewizji z cyklu „Kobra”. Miał on trzy części, z premierą 1, 8 i 15 czerwca 1972, a więc w sumie w niedługi czas po premierze książki, której polskie wydanie miało miejsce dopiero w 1975 roku.
LINK Recenzja Jana Bielickiego
LINK Recenzja Jarosława Kiereńskiego
Zdzisław Barański, starszy referent w zakładzie obróbki drewna „Firex”, zostaje mianowany kierownikiem filii firmy w Gniewczycach; nie wie jednak, że dyrektor zakładu potrzebuje go jedynie jako figuranta, którym chce się posłużyć do lewych interesów. Barański, początkowo naiwny i „czysty niczym łza niemowlęcia”, szybko obrasta w piórka i uczy się złodziejskiego procederu; błyskawicznie pnie się w górę ale ludzie za plecami mówią o nim „watażka”, a chciwość i brak wewnętrznej kultury pchają go coraz głębiej do tytułowego grzęzawiska. W drodze na szczyt nie cofnie się nawet przed morderstwem.
LINK Recenzja Remigiusza Kociołka
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
Inżynier Andrzej Stański zostaje zamordowany we własnym mieszkaniu; denat wraz grupą pomiarową przed dwoma tygodniami zakończył prace przygotowujące pod budowę wojskowego lotniska.
Brutalna panorama codzienności
Pisząc reportaże kryminalne dla „Kuriera Polskiego” Krzysztof Kąkolewski pracował na swoją późniejszą sławę. Szlifował styl dzieł: „Jak umierają nieśmiertelni” (o meandrach życiowo-artystycznych gwiazd PRLu),czy „Co u pana słychać” (rozmowy z byłymi nazistami).
Czytaj dalej „Kąkolewski Krzysztof – Umarli jeżdżą bez biletu 200/2022”
Mendez – niczym Kostrzewa – na tropie włamywacza-zabójcy
„Przez morza nieznane” to pierwsza historyczno-przygodowa książka autorstwa Tadeusza Kosteckiego. Dotyczyła ona pierwszej wyprawy Kolumba. Widocznie tematyka ta odpowiadała autorowi, bo w 1962 roku wydana została kolejna jego powieść o Kolumbie, a dokładnie o jego czwartej wyprawie, pt. „Veragua”. Pozycja ta liczy 203 strony, a jej cena okładkowa to 60 zł. Narracja prowadzona jest w trzeciej osobie czasu przeszłego. Na końcu książki jest „Posłowie” streszczające historię tej wyprawy.
Rodrig, Krzysztof i Cipang
„Przez morza nieznane” to kolejna książka Tadeusza Kosteckiego, spoza kręgu: SB-MO, po którą sięgnąłem z czystego sentymentu do prekursora peerelowskiego kryminału – Tadeusza Kosteckiego. Choć wiedziałem, że jest to powieść historyczna dla młodzieży, chciałem zbadać warsztat literacki autora. A skoro w naszym Klubie są też recenzje jego westernów, to dlaczego by – dla całości obrazu zasłużonego twórcy – nie zamieścić recenzji innych jego książek.
Czytaj dalej „Kostecki Tadeusz – Przez morza nieznane 198/2022”
Za ofiarność i odwagę
Po książkę, a właściwie książeczkę, pt. „Powódź” sięgnąłem z sentymentu do nestora polskiej powieści milicyjnej – Tadeusza Kosteckiego. Byłem też ciekaw, czy w tej mikro-powieści dla młodzieży, znalazło się też miejsce dla jakiegoś funkcjonariusza MO.
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
LINK Recenzja Izy Desperak
Ta książka mogła być nawet dobra, gdyby nie była tak nieświeża, wtórna i nierówna. Jej druk ukończono w kwietniu 1988 roku czyli u progu końca realnego socjalizmu, a jej akcja toczy się na przełomie sierpnia i września 1981 roku czyli w czasie karnawału „Solidarności”; autor chyba nie dostrzegł – a może nie chciał dostrzec? – wydarzeń jakie miały miejsce w ciągu tych siedmiu lat, bo w tle śledztwa dzieje się prawdziwa Sodoma i Gomora, niczym w książce Anny Kłodzińskiej „W pogardzie prawa”.
Czytaj dalej „Parfiniewicz Jerzy – Śmierć nadjechała fiatem 196/2022”
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
LINK Recenzja Remigiusza Kociołka
Trzecia przeczytana przeze mnie książka Jerzego Parfiniewicza utwierdziła mnie w przekonaniu, że był to pisarz, który sam chyba nie wiedział co chciałby napisać.
Czytaj dalej „Parfiniewicz Jerzy – Zbrodnia rodzi zbrodnię 195/2022”