Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Pewnego marcowego dnia Maigret zauważył, że „źle czuł się we własnej skórze. Wydawało mu się niespodziewanie, że jest starym człowiekiem i że choroba, ta prawdziwa, która odbiera resztę dni ludzkich, czatuje tylko, by powrócić”.
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Maigret zostaje wezwany do ekskluzywnego hotelu George V – w łazience jednego z pokojów znaleziono utopione w wannie zwłoki pułkownika Davida Warda. Noc poprzedzającą śmierć pułkownik spędził w towarzystwie hrabiny Louise Paverini z którą miał zamiar się ożenić po orzeczeniu rozwodu.
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Kto normalny, a kto wariat
Z pewnym sentymentem i sympatią czyta się Simenona w klasycznych polskich wydaniach. Szczególnie lubię te wydane w kolorowym Jamniku. Nie bez znaczenia jest tu również nieco większy format. „Wariatka Maigreta” to chronologicznie tom 72. A zatem pozostały jeszcze tylko 3 powieści do końca cyklu.
10 stycznia, kiedy „po świętach miasto funkcjonowało jeszcze na zwolnionych obrotach, w oparach alkoholu, a mieszkańcy myśleli tylko o zbliżającym się terminie rozliczenia podatkowego” do Maigreta przychodzi Xavier Marton, główny sprzedawca działu zabawek w domu towarowym, i informuje go, że jego żona chce go otruć, a na dowód przynosi odrobinę silnie trującego fosforku cynku. Czytaj dalej „Georges Simenon – Maigret ma skrupuły 161/2023”
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Podczas jednej z comiesięcznych kolacji u doktora Pardon lekarz zwierza się Maigretowi, że czasami żałuje wyboru swojego zawodu. Komisarz, którego z Pardonem łączy „podobny rodzaj uczciwości”, pod wpływem tego wyznania mówi, że i jemu zdarzało się żałować tego, że został policjantem – jako dowód na to opowiada historię tzw. sprawy Josseta.
Czytaj dalej „Georges Simenon – Zwierzenia Maigreta 146/2023”
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Maigret miał rozebrać tę małą wbrew jej woli, czyli szantaż
Komisarz Maigret szantażowany. Tak jest. Jedyna taka sytuacja w całej karierze komisarza zdarzyła się, gdy miał 52 lata i brakowało mu dwa do emerytury (cóż, pozazdrościć, ja mam za chwilę 54 i na emeryturę nie pójdę nigdy) Właśnie w tym momencie został oskarżony o czyn lubieżny. Taka kompromitacja przy samym końcu kariery?
Czytaj dalej „Georges Simenon – Maigret szuka obrony 143/2023”
Komisarz Maigret jest świadkiem w procesie Gastona Meuranta oskarżonego o zamordowanie swojej ciotki, Leontine Faverges oraz uduszenie poduszkami czteroletniej Cecile Perrin, dziewczynki, którą kobieta czasami się opiekowała.
Czytaj dalej „Georges Simenon – Maigret i sąd przysięgłych 136/2023”
Sekretarz ministra spraw zagranicznych prosi, by komisarz Maigret osobiście zajął się sprawą morderstwa emerytowanego ambasadora, hrabiego Armanda de Saint-Hilaire. Śmierć hrabiego zbiega się w czasie z pogrzebem księcia Huberta de V., którego żona, księżna Isabelle, od pięćdziesięciu lat przyjaźniła się i korespondowała z hrabią i kiedyś chciała za niego wyjść ale nie pozwolił na to brak wystarczającego majątku.
Czytaj dalej „Georges Simenon – Maigret i wyższe sfery 135/2023”
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Kobieta wzięta z ulicy
Zupełnie przypadkiem przystąpiłem do lektury „Znajomej pani Maigret” Georgesa Simenona, 21 lutego wieczorem. Na stronie 35 trafiłem na zdanie: „- A dwudziestego pierwszego lutego nie napalił”. Jaka była szansa, że akurat 21 lutego sięgnę po tę książkę? Niemal żadna. A jednak się zdarzyło. Podobnie było zresztą z lekturą „Dwóch twarzy Krystyny” Edigeya .
Czytaj dalej „Georges Simenon – Znajoma pani Maigret 133/2023”
LINK Recenzja Iwony Mejzy
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
W środku styczniowej, mroźnej nocy do komisarza Maigreta dzwoni inspektor Fumel, który informuje go, że w Lasku Bulońskim znaleziono ciało ze zmasakrowaną twarzą. Komisarz stwierdza, że zamordowany to Honorè Cuendet, włamywacz samotnik znany mu od niemal trzydziestu lat.
Czytaj dalej „Georges Simenon – Tajemnica komisarza Maigret 130/2023”