Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Książka ta spokojnie może zostać uznana za poradnik matrymonialny. Czyli stanowić odpowiedź na pytania, co z facetami można a czego nie należy robić, podobnie jak z babami.
Gorącym tropem w nicość
Już sam tytuł „Ślady nikną na pustyni” wydaje się intrygujący w powieści Józefa Szczawińskiego. Przecież w Polsce nie ma pustyń, jeżeli nie liczyć Pustyni Błędowskiej, ale to już pustynia jedynie z nazwy. Mimo to utwór zaczyna się jak typowa powieść milicyjna. Szybko jednak uciekamy w gatunek, który można by określić jako mocną męską prozę przygodową. Taka jest niespodziewana wolta autora. A pustynia znajduje się w Iraku.
Czytaj dalej „Szczawiński Józef – Ślady nikną na pustyni 14/2008”
Pojemność biustu – dwa galony*
Rzgów, miasto połączone szynami tramwajowymi z Łodzią, gdzie mieszkańcy „wierzą w Boga i socjalizm”. Mamy upalne i zarazem deszczowe lato, tak między rokiem 1956 a 1970 – jedyna pewna wskazówka co do datowania to miłościwie panujący pierwszy sekretarz Wiesław Gomółka. Jest jeszcze jedna podpowiedź, mianowicie córka Balcera urodzona w 1934 wygląda szacunkowo na kobietę po trzydziestce, czyli z wyliczeń wynika, że jest po 1964 roku. Ale to są spekulacje, jak to później się okaże, nie potwierdzone w zeznaniach.
Cygara milionerów a redaktor Kołczan
Prozą Andrzeja Makowieckiego postanowiłam się zając z pobudek patriotycznych, to jest patriotyzmu lokalnego. O ile warszawiacy na kartach ulubionych książek odnajdują znane ulice i lokale, solidaryzują się z bohaterem, który do pracy w komendzie dojeżdża tym samym autobusem co czytelnik, i mogą wstąpić do knajpki gdzie biesiadował denat zanim został denatem – czytelnik łódzki może się co najwyżej ponapawać nielicznymi smaczkami lokalnymi w „Strzale na dancingu” Edigeya lub wątkami lokalnymi w wydawanych współcześnie, nieudolnych najczęście,j próbach literackich współmieszkańców. Andrzej Makowiecki stanowi wyjątek od tej reguły – pisze o Łodzi, tu umieszcza centrum wydarzeń, i bohaterami swych utworów czyni osoby znane łodzianom.
Śmierć kołem się toczy
W książce „Z przypadku” Albert Wojt jak zwykle oprowadza nas po ulicach i zaułkach Żoliborza. Wprowadza nas także w tajniki życia zamieszkującej tam młodzieży, i to zarówno tej z marginesu społecznego, jak i z całkiem szacownych rodzin.
STRZEŻ SIĘ FAŁSZYWEJ GOŹDZIKOWEJ CZYLI JAK UNIKNĄĆ ŚMIERCI W SAMOLOCIE
Zygmunt Zeydler – Zborowski napisał kiedyś kryminał „Alicja numer 3”, w którym jedna z bohaterek została otruta na pokładzie samolotu PLL Lot. Jeśli dobrze pamiętam, dziewczynie dosypano trucizny do kawy, którą piła. Podobne zdarzenie ma miejsce w kryminale „Śmierć w samolocie” Jana Jerzego Koprowskiego.
Czytaj dalej „Koprowski Jan Jerzy – Śmierć w samolocie 18/2008”
Afera pozera czyli przewodnik po nowej Warszawie
„Przylądek pozerów” Jarosława Klejnockiego, chociaż jest najprawdziwszym kryminałem, z pewnością nie przyciągnie czytelników poszukujących ciekawych zagadek i interesującego śledztwa. Chociaż trup pojawia się już w pierwszym zdaniu (zabity ciosem w głowę mosiężną lampą profesor UW) i natychmiast wdrożone zostaje śledztwo, to w miarę czytania schodzi ono na plan dalszy, a najważniejsze okazują się precyzyjnie opisane peregrynacje po Warszawie głównego bohatera, prowadzącego śledztwo komisarza Nawrockiego.
Czytaj dalej „Klejnocki Jarosław – Przylądek pozerów 19/2008”
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Dobremu milicjantowi nic reputacji nie zepsuje, nawet jak mu się żona skurwi…
Porucznik milicji ma nielekkie życie o czym dowiadujemy się z książki ” Człowiek o cętkowanej twarzy, Zygmunta Zeydler-Zborowskiego ,wraca właśnie z dość enigmatycznie nazwanej pracy w terenie … i zastaje swe mieszkanie kompletnie puste, bez swej ukochanej żony i przychówku.
Czytaj dalej „Zeydler-Zborowski Zygmunt – Człowiek o cętkowanej twarzy 20/2008”
Joanna co nie była córką dorożkarza
Powieść „Piszę do Ciebie” nie jest kryminałem. Jest powieścią psychologiczną z wątkiem poniekąd sensacyjnym.
Bohaterami są listy. Listy o miłości, tęsknocie, przynależności. Czas i zmiany, które nastąpiły po ich napisaniu, są opowiedzianą historią, która weryfikuje opisane w nich stany. Listy stają się przyczynkiem do wspomnień i rozpamiętywania przez bohaterów swoich własnych i cudzych losów w czasie najtrudniejszym – czasie walki, strachu, śmierci, bohaterstwa, ale także na początku trudnej drogi i obiecujących chwil pierwszego zakochania.