Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Jak może zakończyć się romantyczna wycieczka? Odpowiedź jest prosta. Czasami znalezieniem prawie świeżego wisielca tak jak w „Uśmiechu Fortuny” Krystyna Ziemskiego inaczej Baxtona Allena a tak naprawdę Wiesława Godziemskiego, bardzo płodnego pisarza kryminałów.
Czytaj dalej „Ziemski Krystyn – Uśmiech fortuny 160/2022”
LINK Recenzja Wiesława Kota
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Miastowe zdechlaki
Jeden z mistrzów polskiej powieści kryminalnej doby PRL-u bardzo chętnie zapuszczał się na Pragę Północ, ale w utworze „Krzyżówka z Przekroju” nie zapomniał o Bielanach.
Czytaj dalej „Zeydler-Zborowski Zygmunt – Krzyżówka z „Przekroju” 159/2022″
Dusza milicjanta
Ważnym miejscem akcji książki Zygmunta Zeydlera-Zborowskiego „Gość z Londynu” jest jedna z bielańskich ulic – Leopolda Staffa.
Tu trafia major Stefan Downar prowadząc śledztwo w sprawie morderstwa popełnionego na Mokotowie. Zaczyna się od zwłok tytułowego gościa z Londynu znalezionych w garażu państwa Wernerów. W tym momencie do akcji wkracza nieoceniony Downar i prowadzi śledztwo wedle swojego stałego wzorca. Poznaje wszelkie możliwe powiązania między poszczególnymi postaciami – znajomi, rodzina, kuzyni, pociotki itd.
Czytaj dalej „Zeydler-Zborowski Zygmunt – Gość z Londynu 158/2022”
Powikłany życiorys inżyniera
Autorzy rodzimej powieści kryminalnej, tłuczonej w masowych nakładach w okresie PRL-u, zapuszczali się nie tylko na prawy brzeg Wisły.
Bywało również, że istotna część akcji rozgrywała się na Bielanach. Tak właśnie jest we wczesnym kryminale Zygmunta Zeydlera-Zborowskiego „Akcja Rudolf”.
Czytaj dalej „Zeydler-Zborowski Zygmunt – Akcja Rudolf 157/2022”
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
Targowa w oku cyklonu
Z ulic prawobrzeżnej Warszawy najbardziej w polskich powieściach kryminalnych została zapewne utrwalona Targowa. Trudno jednak doszukać się jej dokładnego opisu. Targowa występuje raczej jako symbol swoistego folkloru. Jest znakiem, punktem odniesienia, skrótową informacją sugerująca, iż znajdujemy się w… najciekawszej części stolicy. Nie inaczej jest w powieści Jacka Wołowskiego „Porwano dziecko”, wydanej w 1958 roku w słynnej serii Labirynt. Głównym motywem jest tu kidnaping. Przy okazji autor wprowadza nieco Czytelnika w życie półświatka.
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Kobieta dołem i górą
Sięgając po ostatnia chyba (1991) powieść Alberta Wojta „Zielone i złote” nie spodziewałem się żadnych rewelacji. Ot rutynowy kryminał. Nawet tytuł to czysta rutyna – chodzi oczywiście o polską i amerykańską walutę. Przestępca Kałucki wychodzi na wolność i jest oczywiste, że wróci na przestępczą ścieżkę. Akcja rozgrywa się w obrębie kilku grup podrzędnych gangsterów. Kałucki nie wyróżnia się na tym tle ani sprytem ani oryginalnością spojrzenia na życie. Ma natomiast sporo szczęścia w związku z tym udaje mu się cało wychodzić z opresji i zostawiać za sobą kolejne trupy. Do czasu oczywiście.
Rosnąca wrażliwość czujników
Akcja kryminałów Albetra Wojta, których ukazało się przed laty kilkanaście, rozgrywa się głównie w Warszawie. Żoliborz i Bielany to rejony szczególnie ulubione przez autora. W „Przystanku przy Gwiaździstej”, z roku 1980, porucznik Mazurek podejmuje śledztwo w sprawie tajemniczego morderstwa przy tytułowej ulicy. Wszystko wskazuje na to, że sprawca po dokonaniu zbrodni spokojnie odjechał porannym kursem autobusu linii „118”. Pamiętajmy, że wówczas nie było jeszcze mostu Grota i linia ta miała inną trasę niż obecnie.
Czytaj dalej „Wojt Albert – Przystanek przy Gwiaździstej 154/2022”
Pogoń za szóstką
Bielany to bardzo wdzięczna dzielnica dla mrożącego krew w żyłach pościgu za tramwajem linii nr „6”. Tak przynajmniej wynika z lektury utworu „Pan dyrektor jest zajęty” Alberta Wojta. Książeczka ukazała się równo 21 lat temu (oczko) w serii „Ewa wzywa 07”. My zaś tropimy wątki bielańskie (Wojt jest zresztą piewcą Bielan i Żoliborza czasu PRL).
Poszarpana intryga zaczyna się od znalezienia ciała jednego z kierowników Zakładów Elektro-technicznych. Miejsce zbrodni jest oryginalne, mianowicie służbowa toaleta. Porucznik Mazurek niczym pies gończy, chwyta każdy dostępny ślad mogący prowadzić do wykrycia sprawcy. Najpierw oficer postanawia odwiedzić niejaką Dolińską, zamieszkałą na Żoliborzu. Pani ta ma powiązania z podejrzanym, Felkiem. Dzielny stróż prawa nie daje się zbyć i postanawia śledzić kobietę.
Czytaj dalej „Wojt Albert – Pan dyrektor jest zajęty 153/2022”
Tylko zwiać na Tarchomin
W wielu polskich „kryminałach” z późnych lat 80. pojawiają się wątki egzystencjalne. Często są ważniejsze niż opis przestępstwa czy motywy działania bohaterów.
Tak jest na przykład w „Skoku” Andrzeja Strzel-czyka. Akcja utworu została umiejscowiona na po-graniczu Białołęki i Targówka.
Czytaj dalej „Strzelczyk Andrzej – Skok 152/2022”
Gdzieś na Młocinach
Słynna w PRL-u autorka kryminałów Helena Sekuła wyróżniała się z rzeszy podobnych sobie autorów własnym stylem, nie stroniącym od wymyślnych neologizmów oraz pewnym sznytem środowiskowym.
Cechy te można doskonale zaobserwować oddawszy się lekturze utworu „Noc bliskiego Księżyca” (nr 144 w serii „Ewa wzywa 07…”).
Czytaj dalej „Sekuła Helena – Noc bliskiego księżyca 151/2022”