Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Zanim pojawił się strzelający długopis
Opowiadanie autorstwa Jacka Wołowskiego, czyli Stanisława Sachnowskiego (1905-1978) pt. „Srebrny ołówek” (wydane przez „Wielki Sen” wspólnie z „Rekinem w sieci”), pochodzi z roku 1956, a ukazało się w „Życiu Warszawy” i „Życiu Radomskim”. Liczy ono 79 stron.
W służbie Państwu, Partii i Władzy Ludowej
Oj, gdyby nie wydawnictwa: „Wielki Sen”, a także CM i LTW, ciężko by się żyło i nie tak intensywnie, choć pewnie więcej człowiek mógłby zaoszczędzić pieniędzy. „Seria z Warszawą” metodycznie przypomina nam peerelowskie kryminały, w tym tzw. gazetowce, tak licznie wydawane w różnych dziennikach, a które nie miały do tej pory wydania książkowego.
LINK Klubowa Księgarnia
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
O tym jak porucznik Chudy nie przekwalifikował się z milicjanta na magazyniera
Porucznik Chudy poważnie się komuś naraził. W przeciwym razie nie strzelano by do niego podczas, gdy stróż prawa spokojnie czytał sobie gazetę w oczekiwaniu na obiad i uśmiech sznownej małżonki. Całe szczęście sąsiad wezwał milicję, a porucznik zdążył w międzyczasie skonsumować posiłek. Mniemy, że Chudy jadał regularnie.
Czytaj dalej „Wołowski Jacek – Kariera porucznika Chudego 94/2022”
LINK Klubowa Księgarnia
LINK Recenzja Tomasza Lady
Jaśmin, jaśminiowiec, czy jaśminek?
Jacek Wołowski to pseudonim literacki Stanisława Sachnowskiego (dziennikarza, reportażysty, pisarza). „Akcję „Jaśmin”” po raz pierwszy wydrukowano (w odcinkach) w „Życiu Warszawy” w 1966 roku. Książka jest 44 tomem „Serii z Warszawą”. Liczy 115 stron. Tytuł jest kryptonimem akcji milicyjnej, a obrazek na okładce jest powiązany tematycznie z fabułą. Narracja – co jest chyba normą u Wołowskiego – prowadzona jest w trzeciej osobie czasu teraźniejszego. Ceny okładkowej brak, ale książkę można nabyć w Wydawnictwie za 25 zł.
Historia jednego pamiętnika
Jacek Wołowski to pseudonim literacki Stanisława Sachnowskiego (dziennikarza, reportażysty, pisarza). „Zwierzę” po raz pierwszy wydrukowano (w odcinkach) w „Życiu Warszawy” w 1963 roku. Książka jest 48 tomem „Serii z Warszawą”. Liczy 114 stron. Tytuł i obrazek na okładce, jako przenośnia, dobrze wpisują się w fabułę. Narracja – jak to u Wołowskiego – prowadzona jest w trzeciej osobie czasu teraźniejszego. Ceny okładkowej brak.
O majorze, który był oschły, surowy, znudzony i drwiący
Jacek Wołowski to pseudonim literacki Stanisława Sachnowskiego (dziennikarza, reportażysty, pisarza). „Oset pleni się w mroku” – wg Wydawnictwa – pochodzi z 1963 roku. Ma swoją kontynuację – jest nią mini-powieść „Kariera porucznika Chudego”. Książka liczy 143 strony. Tytuł i okładka z kremową Warszawą i kulkami „ostu” idealnie wpisują się w fabułę. Narracja – jak to u Wołowskiego – prowadzona jest w trzeciej osobie czasu teraźniejszego. Ceny okładkowej brak.
Czytaj dalej „Wołowski Jacek – Oset pleni się w mroku 90/2022”
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Ciapek, Ciapcio, Ciapulek, Ciapucha, Ciapuńcia, Ciapcik, Ciapuleniek rozrabia
Jacek Wołowski to pseudonim literacki Stanisława Sachnowskiego (dziennikarza, reportażysty, pisarza). Recenzowana mini-powieść ukazała się, wraz z inną tegoż autora – „Kariera porucznika Chudego”, w tomie nr 39 „Serii z Warszawą”. Całość liczy 156 stron, z czego na „Uwaga wszystkie radiowozy” przypada ich 56. Jej tytuł pojawia się w treści. Narracja prowadzona jest w trzeciej osobie czasu teraźniejszego. Ceny okładkowej brak, ale w Wydawnictwie dostępna jest za 25 zł.
Czytaj dalej „Wołowski Jacek – Uwaga wszystkie radiowozy 89/2022”
LINK Klubowa Księgarnia
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Suchy, Chudy i Spokojny
Zgodnie z sugestią Prezesa przystępuję do recenzowania „dzieł wybranych” Jacka Wołowskiego. Pod tym pseudonimem pisał kryminały Stanisław Sachnowski, o którym tak naprawdę to bardzo niewiele wiadomo. Postanowiłem sobie, że recenzując jego powieści (te, które posiadam), będę się starał robić to chronologicznie, czyli zgodnie z kolejnością ukazywania się ich na rynku, czy to w formie gazetowej, czy też książkowej. No i tu od razu pojawił się problem. „Kariera porucznika Chudego”, wg informacji Wydawnictwa Wielki Sen, po raz pierwszy drukowana była w „Życiu Warszawy” w 1961 roku i miał to być sequel powieści „Oset pleni się w mroku”. Ta zaś powieść wydana była nie tak dawno przez Wydawnictwo CM z informacją, że pochodzi ona z roku 1963 (?!). Czy CM popełniło pomyłkę, jeśli chodzi o rok pierwszego wydania „Ostu …”, czy też wydając książkę oparło się nie na pierwszym, ale jakimś kolejnym wydaniu, a może jednak „Kariera…” wyszła wcześniej, a „Oset” jest jej prequelem ? Nie potrafię niestety odpowiedzieć na te pytania.
Czytaj dalej „Wołowski Jacek – Kariera porucznika Chudego 88/2022”
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Czy ktoś widział Irenę K. ?
Jacek Wołowski (1905-1978) to pseudonim literacki Stanisława Sachnowskiego. W czasach PRL-u, w formie książkowej, wydano tylko pięć jego kryminałów. Ale Wydawnictwo „Wielki Sen” nie próżnowało i nadrobiło zaległości przerabiając jego osiem „gazetowców” na sześć książek wydanych w ramach „Serii z Warszawą”. Warto dodać, że Wołowski był też współscenarzystą filmu „Pożegnanie z diabłem” z 1956 roku (dramat obyczajowo/sensacyjno/kryminalny, uff …) . W Klubie zrecenzowano dopiero jego dwie książki, co uważam za duże zaniedbanie. Ale i to też można nadrobić.
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
Gangsterzy uciekają w kierunku Bałut
Jacek Wołowski jest przede wszystkim mocnym przedstawicielem szybkiej, drugoligowej powieści kryminalnej. Operuje stylem chropawym, nieco niechlujnym i stawia przede wszystkim na akcję, mniej przejmując się logiką. Może nawet zupełnie jest z nią na bakier. Za to używa czasu teraźniejszego i czytając minipowieść „Uwaga wszystkie radiowozy!” czujemy się niemal jak bezpośredni uczestnicy akcji.
Czytaj dalej „Wołowski Jacek – Uwaga wszystkie radiowozy 180/2022”