Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Pałą po jaju
Jak postawić jajko na sztorc? Na stół sypiemy szczyptę soli, zwilżamy lekko szerszy „koniec” jajka i „sadzamy” delikatnie jajo na wysypane kryształki. Prościej jednak będzie uczynić to metodą „siłową”, wymyśloną podobno przez Krzysztofa Kolumba – nadtłuc skorupkę.
Czytaj dalej „Joachim Jacek – Polowanie na szczupaka 114/2009”
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Buchalteria wywiadu
Oto wywiad-rzeka z Polakiem, agentem amerykańskiego wywiadu, sporządzona na zapotrzebowanie propagandy połowy lat 80. Autor dociera do osadzonego na Rakowieckiej szpiega o zastępczym nazwisku Zbigniew Walczak po zwierzenia z wrogiej działalności.
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Zlepek
Układ książeczki jest taki, że akcja „Wiedeńskiego walca” zbiega się w jednym miejscu z wielu stron. Rzecz startuje w augustowskich lasach, gdzie wypoczywa wielkomiejskie towarzystwo. Czas upływa na pływaniu, opalaniu i wieczornych flirtach towarzystwa, które puszy się przed sobą nawzajem.
STRASZLIWE SKUTKI HANDLU CZEKOLADĄ
„- Nie – powiedział major Szczęsny. Potrząsnął głową i powtórzył: – Nie.
Szef służby kryminalnej przyglądał mu się chwilę z miną niezdecydowaną. Odkąd Szczęsny, zresztą wskutek pewnego zbiegu okoliczności, przeszedł do niego jako podwładny, szef nie mógł jeszcze odpowiedzieć sobie na pytanie: dobrze to – czy nie bardzo. Cenił w majorze odwagę, graniczącą nawet z ryzykanctwem (czego nie pochwalał, ale co mu się skrycie podobało), doceniał doświadczenie w rozwiązywaniu trudnych spraw kryminalnych, lubił go za koleżeńskość i poczucie humoru.
Czytaj dalej „Kłodzińska Anna – Złocisty przegrywa 117/2009”
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
Oj gdyby wszyscy dzielnicowi tacy byli…
„Ludzi nie trzeba karać trzeba tylko umieć dopilnować” – ta złota myśl przyświeca młodemu dzielnicowemu Mirosławowi Bzyrze. Nie ma chłopak lekko, żona się czepia , dziecka prawie nie widuje bo właśnie objął nowa dzielnicę. Musi ją poznać , dać się poznać mieszkańcom i przełożonym.
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Kto podał glikozydy?
Taktykę przejętą z francuskiej „nowej powieści” zastosował w „Kuzyneczkach” Albert Wojt, czyli bardziej swojsko Wojciech Sadrakuła. Bo to na owego opiewają prawa autorskie do powieści, na co bystro zwrócił uwagę w swojej recenzji z tomiku kolega Prezes.
Pewien morderczo nudny wtorkowy wieczór
Zapewne większości z nas słowo Drohiczyn o wiele bardziej kojarzy się z urokliwym miasteczkiem na Podlasiu, niż z Walerianem Drohiczynem, autorem „Feralnego wtorku”, zeszytu nr 34 w serii „Ewa wzywa 07…”. W Drohiczynie byłem dwukrotnie na rowerze (polecam wszystkim). Książeczkę Drohiczyna przeczytałem w ostatni wtorek i choć nie był on feralny, to już polecam dużo mniej. W zasadzie tylko zagorzałym pasjonatom powieści milicyjnej. Na jakiś nudny wtorkowy wieczór u progu jesieni.
LINK Recenzja Anny Raczyckiej
LINK Recenzja Anny Lewandowskiej
Zwierzchnik
„Każdy ma takiego szefa, na jakiego sobie zasługuje” – czy to interesujące powiedzenie ma racje bytu w czasach, kiedy o wymarzoną i dobrze płatną pracę bardzo trudno? Ale porzućmy współczesne dylematy i przenieśmy się w czasie – mamy dopiero rok 1959, najpiękniejszy z miesięcy – maj, praca jest obowiązkowa i w ofertach można przebierać jak w ulęgałkach. Chociaż praca w KG MO należała do prestiżowych i byle kto tam nie dostawał posady.
LINK Recenzja Aleksandry Fedyny
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Miłe Złego Początki a koniec taki jak zwykle…
Przedmiotem mej recenzji jest co prawda skromnie wyglądające na pozór dziełko, to książeczka Jerzego Żurowskiego pod tytułem „Rozgrywka na Krzywym Kole” na tą 59 stronnicową pozycje polowałem kilka lat, to w mej opinii najrzadsza pozycja z serii tzw.”Przed Labiryntowej” Wydawnictwa Ministerstwa Narodowej.
Czytaj dalej „Żukowski Jerzy – Rozgrywka na Krzywym Kole 122/2009”
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
W pogoni za klabzdrą ohydną
Buszując w regale z kryminałami podczas mojej ostatniej bytności w PZO, natrafiłem całkiem przypadkowo na powieść Kazimierza Koźniewskiego, Śmierć w trójkącie błędów. Ani autor, ani sam tytuł, ani nawet bura okładka nie zachęcały jakoś specjalnie do lektury. Prezes też nie znał, a z pobieżnej analizy wynikało, że dziełko to jeszcze nie doczekało się swojej recenzji. Może to i lepiej — pomyślałem w duchu – wydepczę swoją ścieżkę w słabo rozpoznanym terenie. Może się pomęczę, ale dla sprawy Klubu watro! Tym bardziej, że ostatnimi czasy miałem bardzo mało czasu na czytanie czegokolwiek, o pisaniu recenzji nawet nie wspominając. Przepełniony duchem obowiązku raczej, aniżeli wewnętrznej ciekawości, zabrałem się zatem za lekturę.
Czytaj dalej „Koźniewski Kazimierz – Śmierć w trójkącie błędów 123/2009”