Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Tajemnica spreparowanych adidasów
Ten utwór trudno jest nazwać kryminałem, choć są w nim przestępcy, przestępstwa i nawet dwa trupy. Nie jest to też Bildungsroman, choć czytelnik towarzyszy bohaterce w procesie dorastania – który w tym przypadku jest niezwykle bolesny.
Czytaj dalej „Sekuła Helena – Siedem domów Kuny – Druga seta 83”
Morderca uciekł na rowerze
Barbara Gordon wciąż jest czytana, o czym świadczy wznowienie (będące trzecim już wydaniem) „Spotkania pod zegarem” przez Wydawnictwo Poznańskie w 1991 roku. Niestety wydanie to rozpada się dużo szybciej niż te wydane za komuny. Książki Gordon były tłumaczone na języki obce – sama jestem szczęśliwą posiadaczką wersji słowackiej tej powieści, pod uroczym tytułem „Stretnutie pod hodinami”.
Czytaj dalej „Gordon Barbara – Spotkanie pod zegarem – Pierwsza seta 32”
LINK Recenzja Grażyny Głogowskiej
LINK Recenzja Tomasza Lady
OSTATNIA GRA KAPITANA
„Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię” to tytuł z lekkim zadęciem – czarnym bohaterem jest złodziej, który zbrodni nie ukradł, jedynie plan hold-upu, czyli napadu na kierownika sklepu, niosącego teczkę z utargiem, i zbrodniarzem stał się nieco później.
Czytaj dalej „Kąkolewski Krzysztof – Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię – Pierwsza seta 41”
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
Kałasznikow, milicjant nie karabin
„Skradziony talizman” to wspaniały kryminał nietypowy lub też kryminał nie do końca – brak jest tu bowiem choćby mizernego trupa. Jest to jednak przykład powieści milicyjnej zbliżonej do pożądanego ideału. Otóż milicja tu nie tylko strzeże ładu i porządku, nie tylko stoi na straży państwa, ale także wychowuje.
Czytaj dalej „Makarski L.M., Holendro D. – Skradziony talizman – Pierwsza seta 60”
LINK Recenzja Piotra Kitrasiewicza
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Kto manekin, kto morderca
„Pięć manekinów” to druga chyba wydana w latach 50-ych milicyjna powieść Edmunda Niziurskiego, autora, który potem zwekslował w zupełnie inne rejony literatury, niestety. Jak zawsze czytelnik rechocze na skutek talentu słowotwórczego Niziurskiego, zwłaszcza w dziedzinie nazwisk ofiar, podejrzanych, milicjantów i… mordercy oczywiście.
Czytaj dalej „Niziurski Edmund – Pięć manekinów – Pierwsza seta 65”
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Przez powiaty, miasta i wioski
„Ślad rękawiczki” to jedyny utwór Sekuły, który przeczytałam już po zapoznaniu z ekranizacją z porucznikiem Borewiczem w roli głównej. Stąd czytało mi się tę „Ewę” jako zero-siedem bardziej niż inne utwory tej autorki.
Czytaj dalej „Sekuła Helena – Ślad rękawiczki – Pierwsza seta 73”
LINK Recenzja Jana Bielickiego
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
LINK Recenzja Adama Sykuły
Helena Sekuła powraca
Wznowiono niedawno książkę Heleny Sekuły „Dziewczyna znikąd” (Zysk i S-ka, 2009, pierwodruk 1964). Jest to pozycja nie do przegapienia z dwóch co najmniej powodów.
Reedycja utworu Kosteckiego wydanego w 1959 roku pod pseudonimem Christine jest dziś niestety straszną ramotą którą wydano zapewne by miłośników ramot zaspokoić. Utwór ten trąci myszką, niestety nie nabrał jeszcze, jak to się zdarza młodemu winu, szlachetności.
Czytaj dalej „Kostecki Tadeusz (W. T. Christine) – Kaliber 6-35 61/2009”
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
LINK Recenzja Anny Niklewskiej
Stanisława Platówna kojarzy się głownie z powieściami dla młodzieży – pamiętam jej „Chłopca na polnej drodze”. Jednak popełniła przynajmniej jeden kryminał: „Zakamarki”, utwór opatrzony podtytułem powieść kryminalna – zapewne by odstręczyć od niej młodzież.
Tomasz Piątek zaczął od Heroiny, zdobył nią pisarską sławę, potem przesunął się w stronę kryminalnej sensacji. Poprzednie próby oceniam subiektywnie jako czytelniczka za średnio udane, za to Morderstwo w La Scali w pełni mnie usatysfakcjonowało. Zwróciłam na tę książkę uwagę dzięki Marii Seweryn, która czytała ją w radiowej „Trójce”, choć poprzednie próby zaprzyjaźnienia się z twórczością tego autora były zniechęcające.
Czytaj dalej „Piątek Tomasz – Morderstwo w La Scali 69/2009”