Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
LINK Recenzja Mikołaja Kwaśniewskiego
Archeolog jako zawód wysokiego ryzyka
„Ekspedycja” nie wygrałby konkursu na najgorszy zeszyt „Ewy”, ale też z drugiej strony z pewnością nie załapałaby się także do pierwszej pięćdziesiątki najlepszych osiągnięć serii.
Imperium Zła
Współczesny czytelnik tego zeszytu Ewy zapamięta w pewnością jedną jego charakterystyczną cechę: wprost obsesyjną nienawiść Tadeusza Kwiatkowskiego do Zachodu jako takiego, a w szczególności jego przedstawicieli odwiedzających Peerel i dokonujących zarówno spustoszeń w liczbie ludności poprzez dokonywanie morderstw, jak i spustoszeń moralnych w zdrowej tkance lokalnego lumpenproletariatu.
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
LINK Recenzja Ewy Helleńskiej
Koliberek w torebce
Złotowłosa, błękitnooka piękność, wręcz żywa legenda w swojej specjalności, wielka artystka, opromieniona międzynarodową sławą, kobieta dojrzała, świadoma swojej wartości oraz talentu, umiejętnie operująca wspaniałym ciałem oraz urokiem osobistym, nie znająca trosk materialnych, spełniona: matka udanego syna, żona wybitnego lekarza obdarzonego przyjemną aparycją, inteligencją, charyzmą, kulturą oraz wrażliwością na sztukę…
Czytaj dalej „Sekuła Helena – Naszyjnik z hebanu 105/2011”
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Josephine Bell (1897 — 1987) stosunkowo mało znana w Polsce autorka ci najmniej 45 powieści kryminalnych (z tego, co wiem na naszym rynku ukazały się tylko dwie: w/w „Osaczona” oraz „Łowca uczuć” 2009), z zawodu lekarka, stąd tłem jej powieści było często środowisko medyczne, które dobrze znała; napisała zresztą całą serię książek sensacyjnych, których głównym bohaterem był doktor David Wintringham, pracujący w Londynie, w Research Hospital.
Pewnie niejedna osoba biorąc książkę do ręki i czytając jej tytuł, zastanawia się ,jak zabójstwo, a wiec najbrutalniejszy atak na drugiego człowieka, mający na celu, odebranie mu tego, co jedyne w swoim rodzaju i nie do odzyskania, a mianowicie życia , może być kojarzony z przymiotnikiem występującym zazwyczaj w połączeniu ze słowem zabawa, tworząc zwrot oznaczający radosny, beztroski nastrój, wywołany najwyżej klasy rozrywką.
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Dolar jako fundament Peerelu
Gdyby ktoś przeczytał tylko jedną powieść milicyjna i trafił przy tym na „Wysoką gorączkę”, to niewątpliwie uznałby Klub MOrd za stowarzyszenie masochistów, którzy uwielbiają się katować czytaniem złych książek.
Czytaj dalej „Nakonieczny Ryszard – Wysoka gorączka 117/2011”
Pełna blondyna
Kawałek jak z Dostojewskiego. Andrzej Szypulski, więc połówka Andrzeja Zbycha, tego od „Stawki…”, pchnął „ewkę” zatytułowaną „Głupi kawał”. Kawał zasadzał się na tym, że do recenzenta teatralnego (a także działacza kulturalnego itp.) ktoś zadzwonił z informacją, że ten za tydzień umrze i kolejnymi telefonami odliczał mu dni do zaplanowanego zejścia. I tu się zaczyna dostojewszczyzna, bo reżyser do tak zarysowanej śmierci podchodzi fazami: najpierw rozbawienie, że też kumplom chce się bawić w takie facecje.
LINK Recenzja Leszka Domańskiego
Zwietrzały pikolak
Wrobili biedaka. Jako kadrowy pracownik Ministerstwa Spraw Zagranicznych został pchnięty na delegację do Paryża, gdzie ma nadzorować kontrakt dostarczających ludowemu państwu tak cennych dewiz.
Czytaj dalej „Barcz Andrzej – Rendez-Vous w hotelu „Royal” 124/2011”
Chronologicznie ujmując jest to trzecia z powieści napisanych przez tę autorkę. Już sam tytuł określa nam rodzaj zagadki kryminalnej i miejsce popełnienia przestępczego czynu. Morderstwo, podwójne, a o mały włos potrójne (nie liczę oczywiście zastrzelonych w czasie tej imprezy zwierząt, jako, że wtedy moglibyśmy z pewnością mówić o mordzie masowym) jest poprzedzone sprytną kradzieżą cennej biżuterii, co staje się zaczątkiem całej intrygi.
Czytaj dalej „Elspeth Huxley – Morderstwo na safari 125/2011”
„Ale to właściwie znaczy się, że co ?”
Zdaje sobie oczywiście sprawę, że jest to trochę nietypowy tytuł dla recenzji, ale po prostu nie mogłem się powstrzymać.