Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Niech was nie zmyli rok wydania – ta opowiastka sensacyjna napisana została w czasach PRLu – zatrzymana przez cenzurę czekała na wydanie aż do dziś.
Czytaj dalej „Hilkiewicz Adam – Zawsze wygrywa najlepszy 61/2010”
LINK Recenzja Izy Desperak
LINK Recenzja Waldemara Szatanka
Laubzegą go, laubzegą
„Demona z bagiennego dworu” (rok wydania 1981 oraz Barrakudę (rok wydania 1984) łączą w osoby w niej występujące o czym będzie później.
Czytaj dalej „Sekuła Helena – Demon z bagiennego boru, Barakuda – Druga seta 79”
LINK Recenzja Anny Błaszczyńskiej
Od drwala po sprzątaczkę
Kolejna powieść Heleny Sekuły zawiedzie zapewne zwolenników klasycznej powieści milicyjnej. Jak było w „Barrakudzie” którą miałam przyjemność recenzować, nie ma tu słowa o dzielnych porucznikach podporucznikach M.O.
Czytaj dalej „Sekuła Helena – Pierścień Kalifa – Druga seta 81”
Stało się, po 4 latach milczenia wróciła do nas Helena Sekuła. Z wielkim wzruszeniem biorę do ręki egzemplarz dostarczony do domu przez samego Prezesa (chwała wiekuista mu za to – niech nam panuje przez wieki).
Będę się starała pisać recenzję w takt czytania książki.
Czytaj dalej „Sekuła Helena – Ślad węża – Druga seta 84”
LINK Recenzja Anny Lewandowskiej
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
LINK Recenzja Adama Sykuły
Autowidol czyli wątpliwy awans społeczny Śmiałego
Obie książki są nierozerwalnie ze sobą złączone. „Szlak Tamerlana” jest jakby częściową kontynuacją „Pierścienia Kalifa”. Pod koniec obu książek akcja się zazębia.
LINK Recenzja Izy Desperak
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Powieść ta zaczyna się jak klasyczne kryminały Agathy Christie. Cichy pensjonat na obrzeżach miasteczka, ograniczona ilość bohaterów głównych, rodzina, krewni i znajomi królika którzy przyjechali spędzić lato razem.
Antycinkciarska odyseja
Głownym bohaterem tej opowiastki bo trudno to nazwać kryminałem, jest Tadeusz Lembowicz dziennikarz gazety „Dnia Szczecińskiego”.
Jak widać, bohater jest alter ego pisarza lub odwrotnie i od pierwszych stron wiadomo dlaczego. Taka nadętemu, zadufanemu i zapatrzonemu w sobie osobnikowi trudno by było zdzierżyć jakąkolwiek konkurencję.
Czytaj dalej „Lembowicz Tadeusz – Złota czasza księcia Bogusława 142/2009”