Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Typowy kryminał post peerelowski
Jarosław Hebda jest biegłym z zakresu użycia broni palnej, autorem książek dotyczących walki wręcz i broni strzeleckiej. W 1992 roku wydał również dwa kryminały: „Zemsta zza grobu” i „Na własny rachunek”, oba w Oficynie Wydawniczej KARAT, która w latach: 1992-1996 „wypuściła” tylko kilkanaście książek.
Herlock Sholmes i jego pomocnik Wilson na tropie włamywacza-dżentelmena
Seria „Crime Story” to kolejna popeerelowska seria wydawnicza kryminałów, tym razem Wydawnictwa Interpress. Zapowiadała się dobrze, bo w roku 1992 wypuszczono „Wątpliwości księdza Browna” Chestertona, „Arsene Lupin kontra Sherlock Holmes” Leblanca i „Pies Baskerviile’ów” Conan Doyle’a, czyli całkiem ciekawy zestaw, ale zakończyła źle, bo poza tym nic już w niej nie wydano.
Czytaj dalej „Maurice Leblanc – Arsene Lupin kontra Sherlock Holmes 6/2023”
Dobry, zły i ładny
W katalogu „Serią po kryminałach” jest ujęta m.in. popeerelowska seria: „Crime Classic”. Ukazywała się w latach: 1992-1993. Wydano w sumie 18 pozycji. Wśród nich są trzy książki autorstwa Francisa Durbridge’a: „Portret Alison”, „Mordercza gra” i „Tajemnica Betty Tyler”. O autorze kilka słów napisałem przy okazji recenzji powieści „Harry Brent”.
Wśród ślepych jednooki jest królem
Na początek wyjaśnienie pojęć:
Robert Brutter (duńskie słowo „brutter” to polskie „złamany”) był pseudonimem literackim Andrzeja Grembowicza (1958-2018) – pisarza i scenarzysty. W czasach PRL-u wydał tylko jeden kryminał (w roku 1988). Był to „Spadek na życzenie”, który od 11 już lat ma recenzję w naszym Klubie.
Wieczorem 13 listopada 1967 roku w Sztokholmie w czasie ulewnego deszczu w piętrowym, miejskim autobusie linii 47 zostaje zastrzelonych osiem osób; jedną z ofiar jest Åke Stenström, młody ale bardzo skuteczny policjant śledczy z wydziału zabójstw kierowanego przez komisarza Martina Becka.
Czytaj dalej „Maj Sjöwall, Per Wahlöö – Śmiejący się policjant 215/2022”
Droga powrotna Czarnego Johna
Alistair MacLean (1922-1987) to pisarz-legenda. Szczyt jego popularności w Polsce przypadł na przełom lat 80-tych i 90-tych, ale jego powieści wydawane były w naszym kraju już znacznie wcześniej, m.in. w ramach PRL-owskich serii: „Różowa okładka” („Noc bez brzasku”, „Złote rendez-vouz”, „48 godzin”, „Jedynym wyjściem jest śmierć”), „Seria z Jamnikiem” („Siła strachu”, „Lalka na łańcuchu”), „Seria z Kciukiem” („Wieża zakładników”) czy „Seria Wystrzałowa” („Mroczny krzyżowiec”). Mimo tego, w naszym Klubie, nie ma żadnej recenzji jego książki (!!!). Postaram się to w przyszłości naprawić i wówczas wnikliwiej przedstawię autora.
Czary voodo kontra czary polskie
Recenzowanie „Maski Szatana” można równie określić jako recenzowanie drugiej połowy dorobku Jerzego Siewierskiego wydanej pod pseudonimem George Quiryn. Może dodam od razu, że jest to połowa zdecydowanie gorsza i nie mająca nic wspólnego z powieścią „Zaufajcie Drakuli”.
zawiera także: Katarzyna Bzowska-Gudmundsson, „Kopciuszek, który zjadł wilka”, Prószyński i Spółka, Warszawa 1998
FIZJONOMIA PO KOSZCIE DRUKU OKŁADKI
Niektórzy twierdzą, że czasy ciężkie nastały, sądzę jednak, że problematyki lustracyjnej pomijać nam nie wolno – za chwilę i nas zapytają, co robiliśmy w piaskownicy. „Kiedy przyjdą podpalić dom to się nie zdziw” .
„Kim jest do licha DOMINIK KARO?”
Dominik Karo to wciąż nierozszyfrowany pseudonim. Jest on autorem dwóch kryminałów z serii Labirynt oraz właśnie opisywanego.
Czytaj dalej „Karo Dominik – Śmiertelna dawka szczęścia – Druga seta 42”
Na pohybel artystom!
Kiedy Prezes osobiście zachęcał mnie do przeczytania tej książki, zdumiałam się okrutnie: nieznany autor, nieznane wydawnictwo, na co On mnie napuszcza? Już pierwszych kilkanaście stron przekonało mnie, że miałam rację podchodząc nieufnie do tego „dzieła”.
Czytaj dalej „Siatecki Alfred – Gość z volkswagena – Pierwsza seta 74”