- Autor: Sekuła Helena
- Tytuł: Ślad węża
- Wydawnictwo: ANTA
- Rok wydania: 2004
- Recenzent: Anna Niklewska
- Broń tej serii: Druga seta
Stało się, po 4 latach milczenia wróciła do nas Helena Sekuła. Z wielkim wzruszeniem biorę do ręki egzemplarz dostarczony do domu przez samego Prezesa (chwała wiekuista mu za to – niech nam panuje przez wieki).
Będę się starała pisać recenzję w takt czytania książki.
29.10 – Wstęp w starym stylu. Poznajemy główną bohaterkę Bognę, mieszkająca w ciasnym mieszkanku ze znienawidzonym mężem i nastoletnia córką. Bogna pracuje w bliżej nieokreślonym instytucie na etacie grafika (architekta wnętrz?) zakochuje się w (jeszcze) bezimiennym adiunkcie.
Córka Ula wyjeżdża na wieś do swojej babki Marty. Już na wstępie występują ulubione przez autorkę klimaty oraz forma stylistyczna, jak i natężenie kobiet w powieści.
30.10 Poznajemy kolejne kobiety w tej historii. Także historie życia Bogny – smutną i szara jak PRL. Pojawiają się tak lubiane przez autorkę słowa bardzo rzadko używane (saksauł) oraz słowo używane chyba w każdej z książek – karawanseraje, dla niewtajemniczonych podaje, ze tak określa autorka hotele.
Niestety na ukochane przez autorkę porzecze wkracza nowe – albo, jak mawiała nieodżałowana Agnieszka Osiecka, nowi dzicy. Nowe są realia życia, padają znajome w teraźniejszej rzeczywistości nazwiska, np. Arkadius. Wzorzec głównych bohaterek jest tak jak w większości książek, zbuntowana nastolatka outsiderka, jej wyalienowana matka, szukająca uczucia i swojego miejsca w życiu. Miłość Bogny dostaje imię – Adam. Adam oprócz imienia posiada żonę.
Bohaterka zostaje zatrudniona w firmie z, jak to się nazywało na początkach kapitalizmu, spółką z kapitałem zagranicznym. Wyprowadza się od męża, kochanek wyjeżdża za granicę.
W tym samym czasie córka wyrusza na poszukiwanie prawdy o przeszłości jej prababki.
31.10. W firmie zaczynają dziać się dziwne rzeczy na miarę naszych czasów, nasza bohaterka postanawia się rozwikłać sprawę sama. Resztę pozostawiam czytelnikom.
Nawet trudno nazwać tę książkę kryminałem, bo wątku sensacyjnego tu niewiele, zresztą od dobrych kilku lat Sekuła pisze raczej książki o profilu, jakby to można nazwać, moralnego niepokoju z silnym przesłaniem feministycznym.
Książka jest kompilacją Demona z bagiennego boru, Piątej barwy asa i Siedmiu domów kuny, osadzonej w teraźniejszości, opisanej standardowym językiem Sekuły. Zmienia się ustrój, zmienia się codzienność, a ludzie pozostają tacy sami. Chciwi, żądni władzy i pieniędzy.
Wyraźnie można określić poglądy polityczne autorki poprzez np. opisy polityków:
”poseł znany z niezłomnych, katońskich tyrad o wartościach, akademik, specjalista od życia płciowego pijawek”
lub:
„Dama, która swego czasu, wożąc się odrzutowcem na koszt podatników, niosła krucjatę parlamentarna nawet do emiratów arabskich”.
Książka polecona jest przez Joannę Chmielewską.