- Autor: Orłoń Marian
- Tytuł: Szansa Pigmeja
- Wydawnictwo: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych
- Seria: Biblioteka Błękitnych Tarcz (tom nr 29)
- Rok wydania: 1973 (wyd. II)
- Nakład: 30220
- Recenzent: Robert Żebrowski
Nie taki znowu słaby jak wszyscy uważali
Marian Orłoń to pseudonim literacki Mariana Wędzonki (1932-1990). Był on autorem wielu książek dla dzieci, w tym trylogii „Detektyw Nosek”, „Przegrana Szerloka” i „Tajemnica Jacka Karasia”. Recenzowana pozycja liczy 48 stron, a jej cena okładkowa to 3 zł. Swoje pierwsze wydanie miała w roku 1970.
Akcja toczy się nie wiadomo gdzie i kiedy.
Piotrek z klasy VI, z uwagi na swój niski wzrost i szczupłą budowę ciała, dostał od kolegów przezwisko „Pigmej”. W klasie stał się ofiarą – jak to dziś byśmy określili – znęcania się psychicznego. Po tym jak wdał się w bójkę z klasowym twardzielem – Dziurdzielem, po raz pierwszy w życiu uciekł z lekcji. Udał się do parku. Tam spotkał dwóch cwaniaków, których w myślach nazwał „Szczerbą” i „Syfonem”, a którzy zaproponowali mu udział w „małej drace”. Okazało się, że chcieli, by „Pigmej” dokonał dla nich kradzieży.
Książka jest bardzo zgrabnie napisana, sympatycznie się ją czyta, a zakończenie jest naprawdę ciekawe. No i co ważne mamy w niej interweniującego milicjanta. Opowiadanie wzbogaca kilkanaście rysunków autorstwa Albina Dobiesza.
W roku 1971 miał premierę oparty na książce krótkometrażowy film pod tym samym tytułem, którego reżyserem był Wojciech Fiwek (to ten od seriali „Gruby” i „Siedem stron świata”), a w którym tytułową rolę zagrał Marek Dudek (występował w „Grubym”). Rok wcześniej opowiadanie zaadaptowano na potrzeby radia.