Kobecki Romuald – Kartki z kalendarzy 233/2023

  • Autor: Kobecki Romuald
  • Tytuł: Kartki z kalendarzy
  • Wydawnictwo: Instytut Wydawniczy PAX
  • Seria: Biblioteczka Ziem Zachodnich
  • Rok wydania: 1966
  • Nakład: 30350
  • Recenzent: Robert Żebrowski

O przestępstwach cisza

Romuald Kobecki (1915-1978) w książce „Kartki z kalendarzy 1940-1946” opisał swoje wspomnienia z czasów II WŚ i tuż po niej. Liczy ona 145 stron, a jej cena okładkowa to 5 zł. Napisana została w Warszawie, w latach: 1962-1964.

Jako, że wśród książek z serii „Biblioteczka Ziem Zachodnich” poszukuję tych, które mają w sobie wątki kryminalno-sensacyjne, najbardziej zainteresowany byłem ostatnimi stronami powieści opisującymi lata powojenne tj. 1945-46. Nie znalazłem tam jednak niczego o przestępstwach, podziemiu pohitlerowskim lub szpiegostwie. I na tym można by zakończyć recenzję, ale wymienię jeszcze chociaż kilka ciekawych cytatów.

Z tylnej okładki, wydawca o serii BZZ: „Istnieje wielkie zadanie patriotyczne, które w sposób specjalny należy do młodego pokolenia Polski Ludowej. Młodzież stoi przed porywającym zadaniem wyrównania potęgą entuzjazmu opartego o wiedzę i pracę – wiekowej nieobecności Polaków na ziemiach piastowskich. Polska, w której będzie żyło młode pokolenie, będzie przez to potężniejsza i bardziej żywotna w stosunku do Polski, w której wychowało się dojrzałe pokolenie, że zawiera w swych granicach ziemie piastowskie. Dlatego też pełna przemiana możliwości gospodarczych i kulturalnych tkwiących w Ziemiach Zachodnich w czynnik rzeczywistości naszego państwa – pozostaje naczelnym zadaniem młodego pokolenia”.

Wypowiedź jednego z polskich ułanów: „Dostałem list od starych (…) Piszą, że dostali na Ziemiach Odzyskanych dom i gospodarstwo – 8 ha ziemi, stodoła, stajnia, obora. Jest światło elektryczne, dom i zabudowania murowane … Starzy się cieszą, bo co oni u nas tam zostawili? 2 ha piasku, drewnianą starą chałupę krytą słomą i jedno zabudowanie, które było oborą, stajnią, chlewem i kurnikiem równocześnie. Tylko jednego straszno – piszą, że Niemcy mogą wrócić i ich przegnać”.

O szkole podchorążych we Włoszech: „W Rzymie chór szkoły zadziwił Polonię rzymską swoją „Ave Maria” odśpiewaną podczas niedzielnej Mszy św. Podchorążowie zostali również przyjęci przez Ojca Świętego, który – kreśląc nad nimi znak krzyża – pożegnał ich po polsku: „Z Bogiem do Polski””.

Autor o sobie: „Marzy mi się czasem przejechać jeszcze raz tę długą, barwną drogę – jako turysta oczywiście. Ktoś kiedyś powiedział, albo napisał, że „do miejsc dawnych wspomnień, nawet najmilszych, nie należy wracać, gdyż znajdzie się je zupełnie innymi”. I rzeczywiście. Ja też nie znalazłem w Suwałkach lat sześćdziesiątych dawnych śladów dwudziestoletniego podchorążego. Może to i lepiej? …”