Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
… ktokolwiek wie
Marek Dubas jest mi zupełnie nieznany. Recenzowana książka liczy 108 stron, a jej cena okładkowa to 6 zł. Narracja prowadzona jest w trzeciej osobie czasu przeszłego.
LINK Recenzja Marka Malinowskiego
Filip z Centrali na Rakowieckiej w starciu z takimi, którzy nie lubią tańczyć według podanej melodii
Na książkę „Spadkobiercy pani Zuzy” trafiłem dopiero po obejrzeniu powstałego na jej podstawie filmu „Brylanty pani Zuzy”. Od razu przyznaję się, że z panem Jerzym Siewierskim (1932-2000) zupełnie mi nie po drodze. Styl, w jakim pisał kryminały (pewne stałe wątki poboczne), całkowicie mi nie odpowiada, a spośród wielu jego książek tak naprawdę lubię tylko jedną, a mianowicie monografię kryminałów pt. „Powieść kryminalna”. „Spadkobiercy …” są jego pierwszą powieścią w karierze. Książka liczy 179 stron, a jej cena okładkowa to 10 zł. Narracja prowadzona jest w pierwszej osobie czasu przeszłego.
Czytaj dalej „Siewierski Jerzy – Spadkobiercy pani Zuzy 160/2024”
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
Nikodem Prot, właściciel sklepu ze sprzętem radiowym w Londynie, przyjeżdża do pewnego miasteczka, by odwiedzić Jerzego Remzę, naczelnego inżyniera miejscowych Zakładów Metalurgicznych; Remza był przyjacielem brata Prota i w czasie okupacji był obecny przy jego śmierci.
Czytaj dalej „Korkozowicz Kazimierz – Jolanta i Apokalipsis 158/2024”
„Szarotka” wzywa pomocy
Wacław Biliński (1921-1999) jest autorem kilkunastu książek, na podstawie których powstało kilka filmów m.in. „Nagrody i odznaczenia”, „Pobojowisko” i „Raj na ziemi”.
LINK Recenzja Iwony Mejzy
LINK Recenzja Wiesława Kota
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Wyjechać na egzaminy wstępne i zniknąć
Postanowiłem pójść za ciosem i po przeczytaniu „Portretu bez twarzy” i poddałem lekturze kolejne dzieło Gertrudy R. Sławek (czyli duetu Jaworowski-Bojanowski) „W matni”. Utwór ten z całą pewnością stoi o oczko wyżej, bo i fabuła żywsza i zwrotów akcji więcej, natomiast nadal nie brak narracyjnej naiwności.
Internet podaje, że pod pseudonimem Kamil Rewera pisał książki Gabriel Zych – mam co do tego dość poważne wątpliwości: po pierwsze nie ma żadnego źródła, które by ten fakt potwierdzało; po drugie – w „Kolorowych neonach”, które wydają się być oparte na prawdziwych przeżyciach autora, padają dane, które są rozbieżne z biografią Gabriela Zycha, a po trzecie – po prostu nie mam do tego przekonania. Myślę, że to byłoby do rozszyfrowania – wydawnictwo Bellona, które jest kontynuatorem Wydawnictwa MON, może mieć w swoich archiwach choćby listy płac, a przecież odbioru pieniędzy nie kwitowały pseudonimy. Tylko, tak szczerze mówiąc, kogo to dziś interesuje?
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
Julitta Mikulska-Bernaś tradycyjnie już opowiada o mało znanym epizodzie polskiej historii i przedstawia go w trochę sensacyjnej, a trochę propagandowej formie; nie jestem jednak historykiem i trudno mi ocenić ile jest w tej książce autentyczności, a ile pospolitego upolitycznienia.
Czytaj dalej „Mikulska-Bernaś Julitta – Pierwszy transport 149/2024”
„Ręce do góry! Tu służba graniczna!”, czyli profesor Gąbka i zielone otoki
Stanisław Pagaczewski (1916-1984) znany jest nam przede wszystkim z szpiegowsko-sensacyjno-przygodowo-podróżniczej czteroczęściowej (!) trylogii „Przygody profesora Baltazara Gąbki”: „Porwanie Baltazara Gąbki” (1966), „Misja Baltazara Gąbki” (1975) i „Gąbka i latające talerze” (1979), dopełnionych przez „Przygodę na Rodos” (1982).
Czytaj dalej „Pagaczewski Stanisław – Opowieści znad granic 147/2024”
LINK Recenzja Tomasza Bujaka
LINK Recenzja Ewy Helleńskiej
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
O niebezpieczeństwach płynących z oglądania pociągów towarowych
Twórczość Gertrudy R. Sławek nie ma raczej w Klubie Mord dobrego odbioru. Postanowiłem osobiście sprawdzić, czy jest aż tak źle i natchniony przez Klubowicza Mariusza Młyńskiego, który był łaskaw napisać o powieści „Portret bez twarzy”: Ta książka to po prostu czarna rozpacz” (recenzja 472/2023). A ponieważ miałem ten tytuł właśnie w ręku, to niezwłocznie oddałem się lekturze. Mamy także dwie inne recenzje – Tomasza Bujaka i Ewy Helleńskiej. Bujak gromi, Helleńska zwraca uwagę na dydaktyzm. „Twarz” w tytule przywodzi oczywiście na myśl takie pozycje, jak „Twarz szpiega”, „Ukradzione twarze”, czy „Zwracam panu twarz”. Kłania się tu wspólna konstatacja, że twarz ma się tylko jedną oraz, że oddając się szpiegostwu można stracić twarz, a nawet dużo więcej.
Czytaj dalej „Sławek Gertruda R. – Portret bez twarzy 139/2024”
Inżynier Robert Bielawski wraca z trzytygodniowego urlopu; będąc w Austrii pośredniczył w niezbyt jasnym dla niego przerzucie dolarów; teraz znajduje w swoim mieszkaniu zwłoki uduszonej jasnowłosej kobiety, której nigdy przedtem nie widział.
Czytaj dalej „Jaworowski Roman – Trzy cięcia biczem 137/2024”