Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Gulaszowy Joe
Akcja powieści rozgrywa się w ciągu jednej zaledwie doby (dokładnie w ciągu 23 godzin i 55 minut), co jest ze strony autora zabiegiem tyleż efektownym, co zupełnie niewiarygodnym.
LINK Recenzja Marzeny Pustułki
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
LINK Recenzja Mikołaja Kwaśniewskiego
Pan Samochodzik i laseczka…
Czy Zbigniew Nienacki jest twórcą powieści milicyjnych? Może to budzić pewne wątpliwości. Co prawda główny bohater jego książek o Panu Samochodziku, czyli Tomasz N., był członkiem Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej, znanej jako ORMO. Czy jednak wystarczy jeden ORMO-wiec , by książki Nienackiego, całkiem ciekawe zresztą i mające grono wiernych czytelników, zainteresowały miłośników polskiej powieści milicyjnej?
Czytaj dalej „Nienacki Zbigniew – Laseczka i tajemnica – Pierwsza seta 64”
Twardość tekowego drzewa
Helena Sekuła zalicza się raczej do drugiego garnituru autorów powieści milicyjnych. Miałem okazję czytać kilka jej pozycji takich jak Pierścień z krwawnikiem, Orchidee z ulicy Szkarłatnej i Demon z bagiennego boru. Napisała również kilka „Ew”. Dwie z nich zostały nawet sfilmowane w serii 07 zgłoś się pod tytułami Wisior i Ślad rękawiczki. Będąc niegdyś u nieocenionego Pana Huzika uznałem, że warto zainwestować 3 PLN w kolejny tytuł jej autorstwa. Po lekturze muszę przyznać, że jestem mocno rozczarowany. Ale po kolei…
Czytaj dalej „Sekuła Helena – Figurka z drzewa tekowego – Pierwsza seta 71”
HELENA SEKUŁA NIE JEST MĘŻCZYZNĄ!
Chyba stanę się klubowym specjalistą od twórczości Heleny Sekuły. Po nieszczęsnej Figurce z drzewa tekowego nabyłem kolejne jej dzieło pod wieloznacznym tytułem Piąta barwa asa. Jako zapalony brydżysta miałem nadzieję, że odnajdę w książce jakieś ślady zapomnianej koncepcji, żeby do tradycyjnych czterech kolorów karcianych dodać jeszcze dwa, co uczyniłoby licytację brydżową znacznie ciekawszą. Tytułowy as jest jednak tylko rekwizytem – punktem wyjścia do skomplikowanej afery kryminalnej.
Czytaj dalej „Sekuła Helena – Piąta barwa asa – Pierwsza seta 72”
Pułkownik Ocet marszczy brwi
Powieść, którą chciałbym Klubowiczom przedstawić, to kolejna pozycja pochodząca z Bułgarii – krainy znanej w Polsce głównie jako ojczyzna niedrogich napojów gronowych, jogurtu, doskonałych serów i licznych wirusów komputerowych.
Czytaj dalej „Kirył Wojnow – Ze mną choćby do piekła – Pierwsza seta 87”
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Kurs na Pelcowiznę
Czy ktoś pamięta czasy, kiedy ulica Toruńska nie kojarzyła się z Bródnem, tylko z Pelcowizną? Wystarczy sięgnąć do powieści kryminalnej Zygmunta Zeydlera-Zborowskiego „Zbrodnia na Cyrhli Toporowej” by uświadomić sobie jako szybko zachodzą zmiany. Książka ukazała się w 1971 roku.
Czytaj dalej „Zeydler-Zborowski Zygmunt – Zbrodnia na Cyrhli Toporowej – Pierwsza seta 95”
Wagonowo, Łopatowo i ulica Pratchawca czyli milicyjny realizm magiczny
„Zbrodnia na eksport” Jeremiego Bożkowskiego lśni niczym skiba czarnoziemu rzucona między ugór przeciętnizny powieści milicyjnej. I to wcale nie za sprawą fabuły, zupełnie przecież standardowej. Świeżość „Zbrodni” kształtują powstacie dwóch głównych milicjantów zespołu śledczego – podporucznik Karbolek i sierżant Fidybus. Drugi atut to wielki dystans autora do pisywanej materii, co widać w zabawie słowem, licznych neologizmach i językowych wygibasach.
Czytaj dalej „Bożkowski Jeremi – Zbrodnia na eksport 3/2009”
LINK Recenzja Jarosława Kiereńskiego
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
Laser, czyli Polak potrafi.
Laser to (za Wikipedią): „generator promieniowania, wykorzystujący zjawisko energii wymuszonej. Nazwa jest akronimem od Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation – wzmocnienie światła poprzez wymuszoną emisję promieniowania (…) Jest spójne w czasie i przestrzeni, zazwyczaj spolaryzowane i ma postać wiązki o bardzo małej rozbieżności…” Obok rozlicznych zastosowań lasera wymienia się też: broń energetyczna. Nie dziwi to specjalnie miłośników problematyki wojskowej, a także literatury z pogranicza sensacji i science-fiction. Co więcej, znawcy tematu (czytaj: literatury kryminalnej w Polsce) mogą odczuwać satysfakcję że laser jako narzędzie zbrodni był wykorzystany w rodzimej powieści już wiele lat temu. W tym roku mija dokładnie 40 rocznica ukazania się powieści Anny Kłodzińskiej pt.: Świetlista igła, której lektura po raz kolejny przekonuje niezbicie, że na inwencję autorki w dziedzinie wykorzystania mniej lub bardziej prawdopodobnych nowinek technicznych można liczyć bez pudła.
LINK Recenzja Grzegorza Musiałowicza
Maigret z warszawskiej kawalerki
Jest to literatura, z której znajomości nikt nigdy nie egzaminował. Co więcej, lektura ta dostarczała przyjemności, połączonej zawsze z poczuciem marnotrawstwa czasu. Cóż jednak można było czytać w poczekalni dworcowej czy w przedziale wagonu? Pociąg mknął, wybijając miarowo na torach usypiający rytm, współpasażerowie podróży gaworzyli o wszystkim i o niczym, a za szybą uciekały przejazdy kolejowe, budynki stacji i ludzie na peronach. Dobrze było w tym kolejowym rozleniwieniu przewracać kartki powieści Kłodzińskiej, Gordon, Sekuły, Zeydlera – Zborowskiego, Edigeya i wielu, wielu innych.
Panienka ze szwungiem i niekrępujący ekonomista
99% akcji „Przekładanki” rozgrywa się w kawalerce. Udział biorą dwie osoby. Radca prawny Wołodko i psychiatra Gellert. Panowie spotykają się w mieszkaniu tego pierwszego (czterdziestoletni kawaler !!!), by odsłuchać taśmy z przesłuchań i w toku twórczej dyskusji, żmudnej egzegezy danych, wnikliwej analizy psychologicznej, dojść kto otruł piękną Agnieszkę.