Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
Zabić docenta czyli laminaty górą
Docent Pełka nie cieszy się sympatią na politechnice. Można powiedzieć że jest wręcz znienawidzony. Zarówno przez studentów jak i przez kolegów wykładowców.
Okładka z wyd. 1987
BUNT PACJENTEK WENERYKA
Zośka – bohaterka „Mew” Stanisława Goszczurnego ma lat kilkanaście i raczej nieciekawe życie. Ojciec, murarz i alkoholik, często w pijackim amoku bije żonę i córkę, matka, kobieta o ograniczonych horyzontach, wmawia jej, że największym szczęściem jest wyjść za mąż.
Czytaj dalej „Goszczurny Stanisław – Mewy – Trzecia seta 40”
KOSTEK, MILICJANT I MARYNARZ-EMERYT
Nie wiem, czy Goszczurny sam, po sukcesie „Mew”, wpadł na pomysł napisania dalszego ciągu tej książki, czy namówili go do tego w wydawnictwie. W każdym razie była to zła decyzja. „Skrawek nieba”, napisany prawie 20 lat po „Mewach”, jak to często bywa z „kontynuacjami”, nawet się do nich nie umywa.
Czytaj dalej „Goszczurny Stanisław – Skrawek nieba – Trzecia seta 41”
OFICERZE CZYTAJ „CHATKĘ PUCHATKA”
Kto w PRL-u należał do wyższych sfer? Zdaniem Rafała Jeruty – naukowcy „ściśli” – m.in. matematycy i elektronicy. Tacy to nie tylko robotę mieli czystą i poważanie, ale i za kapitalistyczną granicę wyjeżdżali na różne stypendia i staże, mieli dobre samochody, piękne żony, wszędzie układy i wyrafinowane upodobania. Niektórzy np. woleli zamiast na luksusowych wczasach FWP spędzać urlopy w spartańskich warunkach pod namiotami na łonie natury.
Czytaj dalej „Jeruta Rafał – Co lubią tygrysy? – Trzecia seta 42”
DOJRZEWAJĄCYCH LATEM OWIEC I OWALNEGO BIUSTU
Sraczka to gwałtowne i niekontrolowane wydalanie, często w stanie nieprzetrawionym, wszystkiego, co człowiekowi wpadło w otwór gębowy poprzez otwór „przeciwstawny”.
Czytaj dalej „Sierecki Sławomir – Nocny reporter – Trzecia seta 86”
Szczytowanie Wodeckiego
Ale się narobiło. Głowa mnie boli. Kac, po prostu kac. No tak, ale ja przecież nic nie piłem!!!
Ale po kolei. A było to tak.
Czytaj dalej „Kwiatkowska Wiesława – Tapczan z podwójnym materacem – Druga seta 58”
Szukając dziewczyny z „Perspektyw”
Andrzej Twerdochlib był jedną z ciekawszych postaci na naszej scenie literackiej. Parę przyczyn złożyło się na to, że został przez tych, którzy obecnie aspirują do roli „rządców dusz”, skazany na przemilczenie i zapomnienie. Nie tu miejsce, aby wgłębiać się w tę sprawę, wystarczy powiedzieć, że to dość smrodliwe bagienko, w którym nie warto grzebać.
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Laleczka z saskiej porcelany, czyli śledztwo w szpilkach
Tym razem wziąłem na warsztat książkę Zofii Jabłkowskiej pt.: Laleczka z saskiej porcelany.
Motto utworu można streścić jednym, lapidarnym zdaniem: „Gdzie diabeł nie może tam babę pośle”, (w jak najbardziej pozytywnym znaczeniu).
Czytaj dalej „Jabłkowska Zofia – Laleczka z saskiej porcelany 136/2009”
LINK Recenzja Igora Wojciechowskiego
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
Tęsknota za kapitanem Dolińskim
Moc prozy Czesława Czerniawskiego słabnie przy ogołoceniu fabuły z udziału kapitana Dolińskiego. W „Małym białym domku” mamy tandem śledczych – reportera radiowego i porucznika milicji o wdzięcznym imieniu Andrzej. Od reki bym ich jednak zamienił na jednego kapitana Dolińskiego. Autor zdawał sobie z tego sprawę i w późniejszych dziełach Doliński już jest.
Czytaj dalej „Czerniawski Czesław – Mały biały domek 163/2009”
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
Kroll czyli trup, nie mylić z szeregowcem
Czesław Czerniawski to nie podważalnie pierwsza liga powieści kryminalnej i aż dziw bierze, szarga za włosy, a nawet bije po głowie, że do dziś pozostał jakby w cieniu innych autorów. Przykryty cienistym pancerzem Edigeya i Zborowskiego. Rozumiem że nie wiele napisał i stąd może to zapomnienie, ale myślę że w tym przypadku i w ogóle w żadnym nie powinna liczyć się ilość, ale jakość, a jakość owa tutaj jest na najwyższym poziomie.
Czytaj dalej „Czerniawski Czesław – Mały biały domek 10/2008”