Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Melissa Foster, żona dziennikarza Guya Fostera, udaje się na przyjęcie do kierowcy rajdowego Dona Page’a; mąż od wyjścia z domu wymawia się bólem głowy ale wieczorem, po telefonie od Melissy, postanawia do niej pojechać.
Czytaj dalej „Francis Durbridge – Moja żona Melissa 312/2023”
Major Downar późno pochyla się nad zwłokami czyli powabna Aneta i gąszcz absztyfikantów
Późne książki nieocenionego Zygmunta Zeydlera-Zborowskiego uosabiają dezercję z typowego kryminału i wekslują zdecydowanie w kierunku…turystyki. Z całą pewnością autor był świadom, że PRL chylił się ku upadkowi dawała temu wyraz – na przykład w powieści „Almiritis piją słoną wodę”.
Czytaj dalej „Zeydler-Zborowski Zygmunt – Almiritis piją słoną wodę 304/2023”
Komisarz udaje się do małej, nadmorskiej miejscowości Étretat; prosi go o to Walentyna Besson, wdowa po założycielu sławnej firmy produkującej kremy. Starsza pani uważa, że jej służąca, Róża Trochu, otruła się arszenikiem, który znajdował się w środku nasennym przeznaczonym dla niej; o wyjaśnienie tej sprawy prosi też za pośrednictwem ministra pasierb Walentyny, Karol Besson, poseł lokalnego okręgu.
Czytaj dalej „Georges Simenon – Maigret i starsza pani 294/2023”
Bruce Carter, redaktor działu miejskiego w nowojorskim dzienniku, samotnie wychowuje dziesięcioletnią córkę Pamelę po tym, jak przed kilkoma tygodniami zmarła jego żona. Pewnego dnia w redakcji pojawia się Adela Sharp z Tulsy w stanie Oklahoma i prosi Cartera o umieszczenie w gazecie zdjęcia jej kuzynki, Sylwii King, która od kilku dni nie daje znaku życia.
Czytaj dalej „Edwin Lanham – Morderstwo na mojej ulicy 293/2023”
O Edwinie Lanhamie (1904 – 1979), amerykańskim pisarzu, nie znalazłem zbyt wielu informacji; co ciekawe angielska Wikipedia „Podwójnej pułapki” w bibliografii autora nie umieszcza, robi to z kolei Wikipedia francuska. W latach 60. wydano w Polsce jego dwie książki i na podstawie obydwu stworzono dwa spektakle Teatru Sensacji „Kobra”.
LINK Recenzja Macieja Szwedowskiego
O autorze i o jego twórczości dość obszernie pisze rosyjska Wikipedia. Paweł Aleksandrowicz Szestakow (1932 – 2000) był jednym z twórców kryminałów o szerokiej warstwie psychologicznej i stworzył liczącą jedenaście części serię o inspektorze Igorze Nikołajewiczu Mazinie; w Polsce wydano trzy książki z tej serii: „Labirynt”, „Lęk przestrzeni” i „Trzy dni w Dagezanie” czyli części, odpowiednio, pierwsza, druga i czwarta.
Był zimowy, poniedziałkowy, bardzo wczesny poranek, sypał topniejący śnieg i „był to jeden z owych dni, kiedy człowiek zadaje sobie pytanie, dlaczego się urodził i dlaczego tak się męczy przez całe życie”. Na komisariat w okolicy kabaretu „U Picratta” w dzielnicy Montmartre zgłosiła się tancerka Arletta, która twierdziła, że podsłuchała rozmowę dwóch mężczyzn umawiających się na zabicie pewnej hrabiny.
Czytaj dalej „Georges Simenon – Maigret w kabarecie 270/2023”
Raymond Chandler sfrustrowany chłodnym przyjęciem jego dwóch poprzednich książek oraz rozczarowany zarobionymi na nich pieniędzmi męczył się z „Wysokim oknem” aż dwa lata; dostarczając ją swojemu nowojorskiemu agentowi powiedział: „Obawiam się, że nie będziesz miał z tej książki żadnego pożytku. Nie ma w niej akcji. Nie ma w niej sympatycznych postaci. Nie ma w niej nic. I detektyw też nic nie robi”. Nie jestem wobec niej aż tak bardzo krytyczny; owszem, Marlowe sprawia tu wrażenie rozczarowanego samym sobą ale myślę, że to tylko dodaje mu autentyzmu.
„Dziś rano w mieszkaniu przy avenue Carnot sprzątaczka odkryła zwłoki niejakiej Luizy Filon. Jak ustalono, denatka nigdzie nie pracowała. Została ona zabita prawdopodobnie wieczorem kulą z rewolweru wystrzeloną z bardzo bliska. Według wstępnych oględzin, przyczyną zbrodni nie był rabunek. Dochodzeniem zajął się osobiście komisarz Maigret i wolno nam chyba przypuszczać, że śledztwo jest już na właściwym tropie.”
LINK Recenzja Waldemara Szatanka
Co tu dużo gadać – każdy szanujący się czytelnik kryminałów powinien znać tę książkę choćby ze słyszenia; okazją do nadrobienia zaległości dla tych, których jej nie znają jest nowe tłumaczenie z 2022 roku.