Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Gorsze pół łabędzia, czyli Szczęsny na tropie partyzantów Moczara
Książki Anny Kłodzińskiej to co prawda nie Ulisses, ale i je można czytać przynajmniej na kilku poziomach.
Czytaj dalej „Kłodzińska Anna – Potem przychodzi ktoś inny – Pierwsza seta 45”
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Dobra powieść, czyli subtelne komplementy to specjalność Wojskiego
Ostatnio Prezes wypomniał mi, że jeszcze ani razu nie napisałam pochlebnej recenzji. W związku z tym uprzejmie donoszę, że wreszcie udało mi się przeczytać niezłą powieść milicyjną z ewidentnym wątkiem romansowym.
Czytaj dalej „Korkozowicz Kazimierz – Będę zamordowana – Pierwsza seta 47”
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Gulaszowy Joe
Akcja powieści rozgrywa się w ciągu jednej zaledwie doby (dokładnie w ciągu 23 godzin i 55 minut), co jest ze strony autora zabiegiem tyleż efektownym, co zupełnie niewiarygodnym.
LINK Recenzja Marzeny Pustułki
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
LINK Recenzja Mikołaja Kwaśniewskiego
Pan Samochodzik i laseczka…
Czy Zbigniew Nienacki jest twórcą powieści milicyjnych? Może to budzić pewne wątpliwości. Co prawda główny bohater jego książek o Panu Samochodziku, czyli Tomasz N., był członkiem Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej, znanej jako ORMO. Czy jednak wystarczy jeden ORMO-wiec , by książki Nienackiego, całkiem ciekawe zresztą i mające grono wiernych czytelników, zainteresowały miłośników polskiej powieści milicyjnej?
Czytaj dalej „Nienacki Zbigniew – Laseczka i tajemnica – Pierwsza seta 64”
Twardość tekowego drzewa
Helena Sekuła zalicza się raczej do drugiego garnituru autorów powieści milicyjnych. Miałem okazję czytać kilka jej pozycji takich jak Pierścień z krwawnikiem, Orchidee z ulicy Szkarłatnej i Demon z bagiennego boru. Napisała również kilka „Ew”. Dwie z nich zostały nawet sfilmowane w serii 07 zgłoś się pod tytułami Wisior i Ślad rękawiczki. Będąc niegdyś u nieocenionego Pana Huzika uznałem, że warto zainwestować 3 PLN w kolejny tytuł jej autorstwa. Po lekturze muszę przyznać, że jestem mocno rozczarowany. Ale po kolei…
Czytaj dalej „Sekuła Helena – Figurka z drzewa tekowego – Pierwsza seta 71”
HELENA SEKUŁA NIE JEST MĘŻCZYZNĄ!
Chyba stanę się klubowym specjalistą od twórczości Heleny Sekuły. Po nieszczęsnej Figurce z drzewa tekowego nabyłem kolejne jej dzieło pod wieloznacznym tytułem Piąta barwa asa. Jako zapalony brydżysta miałem nadzieję, że odnajdę w książce jakieś ślady zapomnianej koncepcji, żeby do tradycyjnych czterech kolorów karcianych dodać jeszcze dwa, co uczyniłoby licytację brydżową znacznie ciekawszą. Tytułowy as jest jednak tylko rekwizytem – punktem wyjścia do skomplikowanej afery kryminalnej.
Czytaj dalej „Sekuła Helena – Piąta barwa asa – Pierwsza seta 72”
Pułkownik Ocet marszczy brwi
Powieść, którą chciałbym Klubowiczom przedstawić, to kolejna pozycja pochodząca z Bułgarii – krainy znanej w Polsce głównie jako ojczyzna niedrogich napojów gronowych, jogurtu, doskonałych serów i licznych wirusów komputerowych.
Czytaj dalej „Kirył Wojnow – Ze mną choćby do piekła – Pierwsza seta 87”
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Kurs na Pelcowiznę
Czy ktoś pamięta czasy, kiedy ulica Toruńska nie kojarzyła się z Bródnem, tylko z Pelcowizną? Wystarczy sięgnąć do powieści kryminalnej Zygmunta Zeydlera-Zborowskiego „Zbrodnia na Cyrhli Toporowej” by uświadomić sobie jako szybko zachodzą zmiany. Książka ukazała się w 1971 roku.
Czytaj dalej „Zeydler-Zborowski Zygmunt – Zbrodnia na Cyrhli Toporowej – Pierwsza seta 95”
Wagonowo, Łopatowo i ulica Pratchawca czyli milicyjny realizm magiczny
„Zbrodnia na eksport” Jeremiego Bożkowskiego lśni niczym skiba czarnoziemu rzucona między ugór przeciętnizny powieści milicyjnej. I to wcale nie za sprawą fabuły, zupełnie przecież standardowej. Świeżość „Zbrodni” kształtują powstacie dwóch głównych milicjantów zespołu śledczego – podporucznik Karbolek i sierżant Fidybus. Drugi atut to wielki dystans autora do pisywanej materii, co widać w zabawie słowem, licznych neologizmach i językowych wygibasach.
Czytaj dalej „Bożkowski Jeremi – Zbrodnia na eksport 3/2009”
LINK Recenzja Jarosława Kiereńskiego
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
Laser, czyli Polak potrafi.
Laser to (za Wikipedią): „generator promieniowania, wykorzystujący zjawisko energii wymuszonej. Nazwa jest akronimem od Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation – wzmocnienie światła poprzez wymuszoną emisję promieniowania (…) Jest spójne w czasie i przestrzeni, zazwyczaj spolaryzowane i ma postać wiązki o bardzo małej rozbieżności…” Obok rozlicznych zastosowań lasera wymienia się też: broń energetyczna. Nie dziwi to specjalnie miłośników problematyki wojskowej, a także literatury z pogranicza sensacji i science-fiction. Co więcej, znawcy tematu (czytaj: literatury kryminalnej w Polsce) mogą odczuwać satysfakcję że laser jako narzędzie zbrodni był wykorzystany w rodzimej powieści już wiele lat temu. W tym roku mija dokładnie 40 rocznica ukazania się powieści Anny Kłodzińskiej pt.: Świetlista igła, której lektura po raz kolejny przekonuje niezbicie, że na inwencję autorki w dziedzinie wykorzystania mniej lub bardziej prawdopodobnych nowinek technicznych można liczyć bez pudła.