Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
LINK Gazetowiec – Marcin Dor, Zagadka majowej nocy
„KIEDY WRACAJĄ UMARLI” CZYLI JAK MOŻNA BYŁO PRZEMYCAĆ ZŁOTO I WALUTY
Trzydziesty szósty zeszyt serii „Ewa wzywa 07…” to utwór Aleksandra Minkowskiego „Kiedy wracają umarli”.
Czytaj dalej „Minkowski Aleksander – Kiedy wracają umarli 15/2011”
Niech żyją książki pisane dla pieniędzy!
Jest taka obiegowa prawda, że geniusze piszą dla pieniędzy, a jedynie grafomani tworzą dla sztuki. Oznacza to, że najlepsza literatura powstaje nie w wyniku spłynięcia natchnienia na pisarza, ale pod presją rachunków do zapłacenia. Wspominam o tym dlatego, że – moim zdaniem – nowelka Jerzego Janickiego to właśnie przykład mistrzowskiego kryminału milicyjnego popełnionego przez niezwykle popularnego pisarza i scenarzystę, który prywatnie nie interesował się naszym ulubionym gatunkiem.
Czytaj dalej „Janicki Jerzy- Amerykańska guma do żucia „Pinky” 23/2011″
LINK Recenzja Tomasza Kornasia
O CZYM ŚWIADCZĄ POMIDORY NA SIEDEMNASTOWIECZNYM OBRAZIE?
Jeden z najdawniejszych zeszytów z serii „Ewa wzywa 07…” to dzieło Krzysztofa Opatowskiego „To nie oryginał, Hieronimie!” Powiedzmy od razu: arcydzieło to nie jest.
Czytaj dalej „Opatowski Krzysztof – To nie oryginał, Hieronimie 24/2011”
Konkurenci Waldemara Batury
Po przeczytaniu opowiadania Pana Stanisława Heleńskiego miałem jedną refleksję: czy jest w ogóle możliwe napisanie powieści milicyjnej, której akcja rozgrywa się w Peerelu prawie bez udziału milicjantów ? Bowiem ten co najwyżej przeciętny produkt literatury popularnej tamtych czasów jest pod tym względem absolutnie nietypowy. Pierwszy wymieniony z nazwiska milicjant pojawia się dopiero na 32 stronie (na 39 łącznie), ale nawet końcówka „Anonimu” nie koncentruje się na pracy funkcjonariuszy MO. To oczekiwanie na pierwszego milicjanta stanowiło najbardziej interesujący aspekt mojej lektury.
Demony wojny wg M.Z. Bordowicza
Maciej Zenon Bordowicz nie należy do najpopularniejszych pisarzy powieści milicyjnych, nawet trudno zaliczyć go do autorów drugoligowych. Autor chyba także nie cenił szczególnie swoich dzieł z tego gatunku, ponieważ w Wikipedii nie wymienia się ani jednego kryminału w jego bogatym dorobku dramaturgicznym, reżyserskim i poetyckim. Wiec zapewne MZB traktował zeszyty Ewy raczej jako źródło łatwego zarobku w oczekiwaniu na natchnienie do tworzenia prawdziwej, wielkiej sztuki.
Czytaj dalej „Bordowicz Maciej Zenon – Handlarze jabłek 39/2011”
LINK Recenzja Wiesława Kota
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Zgubne skutki kontaktów z drugim obszarem płatniczym
Zygmunt Zeydler Zborowski wybitnym pisarzem literatury milicyjnej jest i basta. Myślę, że wszyscy Klubowicze i Klubowiczki niewątpliwie zgodzą się z tym zdaniem.
Czytaj dalej „Zeydler-Zborowski Zygmunt – Czwartek, godzina 22 48/2011”
Nie wierz nigdy kobiecie
Powiem od razu szczerze i otwarcie: ja nie lubię tego rodzaju powieści kryminalnych, a już powieści milicyjnych to w szczególności. Wolę opis śledztwa niż długie opisy wielowątkowych stanów emocjonalnych bohaterów.
LINK Recenzja Igora Wojciechowskiego
PIENIĄDZE SZCZĘŚCIA NIE DAJĄ BYĆ MOŻE…
Milicja ma kłopot: w różnych miejscowościach zdarzają się kradzieże cennych przedmiotów i pieniędzy. Wiele wskazuje na to, że dokonują ich ci sami sprawcy, którzy są do nich świetnie przygotowani. Ofiarami są między innymi jubiler August Horodecki, ksiądz Maciej Łazaryk i lekarz Jan Markowski. Złodzieje długo są nieuchwytni, a złą passę milicji przełamują dwaj porucznicy: Wit i Jargiełło. Ślad prowadzi do cyrku.
Zatrzęsienie schematów + szczypta egzotyki = „Prezent dla Barbary”
Recenzję „Prezentu dla Barbary” najlepiej zacząć od pierwszego zdania tego zeszytu Ewy: „Porucznik Mikucki wracał z urlopu do domu”. Tym razem urlop nie był jednak spędzany na żaglówce na Mazurach, nad polskim Bałtykiem czy na wędrówkach po Tatrach czy bieszczadzkich szlakach. Porucznik przekracza albowiem polsko- czechosłowacką granicę przyjaźni, jako że wraca z wycieczki autokarowej do Warny. Na tej wycieczce zresztą wszystko odwrotnie niż zwykle: nawet w Bułgarii padał deszcz, ale za to nikt z uczestników wyjazdu naprawdę niczym nie handlował.
Czytaj dalej „Szczypiorska Ewa – Prezent dla Barbary 55/2011”
Życie to nie kodeks
W popkulturze Peerelu Zbigniew Safjan to niewątpliwie jedno z najbardziej wybitnych nazwisk. I to nawet nie dlatego, że przez sponad 30 lat był członkiem rządzącej partii (nawet chyba jej miejskich warszawskich władz), ale z powodu osiągnięć twórczych, które były poza wszelkim podejrzeniem o sukcesy wspierane metodami administracyjnymi przez partyjnych kolegów.
Czytaj dalej „Safjan Zbigniew – Uwaga, komunikat specjalny 57/2011”