Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
LINK Recenzja Jacka Szmańkowskiego
W jednym z pensjonatów w pewnej nadmorskiej miejscowości zostaje otruty cyjankiem potasu kompozytor Mieczysław Kozielski; trucizna znajdowała się w miseczce dżemu z czarnych porzeczek.
Czytaj dalej „Zeydler-Zborowski Zygmunt – Dżem z czarnych porzeczek 7/2025”
LINK Recenzja Norberta Jeziolowicza
Na Czerniakowie zostają znalezione zwłoki chirurga Karola Rodeckiego. Denat zginął od strzału w plecy, a ciało zostało prawdopodobnie przywiezione samochodem; co ciekawe, ofierze skradziono zegarek i portfel, ale zostawiono eleganckie ubranie i szyte na miarę buty. Żona Rodeckiego twierdzi, że w nocy przedzwonił do niego jego przyjaciel, doktor Kowierski i prosił go o przyjazd z narzędziami chirurgicznymi do nagłego wypadku.
Czytaj dalej „Zeydler-Zborowski Zygmunt – Major Downar zastawia pułapkę 277/2024”
LINK Recenzja Norberta Jeziolowicza
LINK Recenzja Wiesława Kota (89/2011)
LINK Recenzja Wiesława Kota (22/2014)
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
W sobotni, lipcowy, upalny wieczór do komendy milicji przy ulicy Wilczej w Warszawie wpada dziewczyna z czerwoną torebką i obrzuca wyzwiskami oficera dyżurnego, porucznika Stanisława Cieślaka; zszokowany porucznik nie legitymuje nieznajomej tylko każe zawieźć ją na pogotowie; tam dziewczyna zostaje zamordowana ciosem w plecy sprężynowym nożem.
Czytaj dalej „Zeydler-Zborowski Zygmunt – Dziewczyna w męskiej koszulce 276/2024”
LINK Recenzja Norberta Jeziolowicza
Hieronim Pawelski, stroiciel fortepianów i pośrednik w ich handlu, zostaje w swoim mieszkaniu śmiertelnie uderzony w głowę odlaną z brązu rzeźbą Atlasa. Prowadzący śledztwo kapitan Szymański wraz z młodym porucznikiem Szerniakiem odkrywają, że rzeźba została dokładnie wytarta z odcisków palców; milicjanci podejrzewają, że posłużyła do tego znaleziona w śmietniku granatowa chustka z monogramem.
Czytaj dalej „Zeydler-Zborowski Zygmunt Tytuł: Eliza nie zgadza się na rozwód 212/2024”
LINK Recenzja Izy Desperak
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
Był to jeden z tych pokojów, jakich już widział setki, może nawet tysiące. Po prawej stronie szafa, regał z książkami, jakiś fotel, obraz na ścianie. Po lewej stolik z serwetą i okno, częściowo zakryte żółtymi zasłonami, na którym swoje kręte ścieżki zostawiał listopadowy deszcz. Na środku biurko, na nim zwykła lampa, która oświetlała beżowy prostokąt blatu, na tym prostokącie mniejszy, ciemnoniebieski prostokąt z napisem Zygmunt Sztaba „To nie było samobójstwo!” i kolorowym obrazkiem pośrodku.
Czytaj dalej „Sztaba Zygmunt – To nie było samobójstwo 512/2023”
LINK Recenzja Norberta Jeziolowicza
Jednym z największych wyzwań, jakie stają przed autorami powieści kryminalnych jest umiejscowienie akcji w konkretnym środowisku naukowym lub zawodowym. Autor musi wykazać się znajomością realiów tego środowiska (np. używanym słownictwem czy żargonem), w przeciwnym bowiem razie może się okazać, że o danym środowisku ma pojęcie ogólne (czyli żadne), a akcję w nim umieścił jedynie dla uatrakcyjnienia powieści. Pół biedy, jeśli Czytelnik sam niewiele wie o, przykładowo, fizyce atomowej, wtedy nie będzie umiał zauważyć ewentualnych błędów, a skupi się na intrydze kryminalnej. Gorzej, jeśli ma o opisywanej dziedzinie pojęcie i odróżnia atom od neutronu – wtedy taka powieść może paść ofiarą zjadliwej recenzji.
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Przenikliwe spojrzenie funkcjonariusza
Ze wszystkich kryminałów milicyjnych najtrudniej pisać o tych, których treścią jest walka MO i SB z tak zwanymi „bandami”. Trudność owa polega na tym, że o tego rodzaju powieściach trudno napisać cokolwiek dobrego. Rażą bowiem pompatycznością, a przede wszystkim – koszmarną wręcz schematycznością, zwłaszcza w konstrukcji bohaterów. Członkowie różnego rodzaju formacji zbrojnych, które w 1945 roku nie złożyli broni i walczyły dalej, wychodząc z założenia, że z nową, symbolicznie władającą od 22 lipca 1944 roku władzą należy walczyć tak samo, jak z Niemcami, bo jest tak samo władzą okupacyjną nie mają do dziś szczęścia, by doczekać się rzetelnego, historycznego opisu swojej działalności. Socjalistyczna Polska wrzucała ich do jednego worka z etykietką „bandyci”.
Zapraszamy do milicyjnej poleczki
Zygmunta Sztaby przedstawiać nie trzeba. „Śmierć lichwiarza” to odgrzane, a może też i liftingowane, jego opowiadanie „Rodrygo miał twarz drapieżną” publikowane w odcinkach w „Kurierze Szczecińskim”, w roku 1961. Liczy ono 40 stron, a cena okładkowa to 6 zł.
LINK Recenzja Izy Desperak
LINK Recenzja Mikołaja Kwaśniewskiego
Sztabowe kombinacje
Jeśli komuś zależy, by w pełni zrozumieć tę recenzję, powinien zapoznać się z moją niedawną recenzją opowiadania tegoż autora pt. „Na zachód od Lille” z roku 1957, gdyż to ono jest pierwowzorem recenzowanej „Ewy” wydanej 14 lat później. „To nie było samobójstwo” liczy 38 stron, a cena okładkowa to 6 zł. Okładka nawiązuje do pierwszego tytułu, gdyż znajdują się na niej wyrażenia: „(D)ette de Lille” („Dług z Lille”) i „Mineurs de Lille” („Górnicy z Lille”).
Czytaj dalej „Sztaba Zygmunt – To nie było samobójstwo 489/2023”
Czy ktoś zamknął drzwi?
Odnośnie autora tego opowiadania, czyli (Mieczy)Sława Ankwicza, snułem już rozważania, choć może były to niestety tylko dywagacje, przy okazji recenzji jego powieści „3 x „Omega””. Opowiadanie „Kto zamknął drzwi?” liczy 43 strony, cena okładkowa to 6 zł, narracja prowadzona jest w trzeciej osobie czasu przeszłego. Jego tytuł ma kluczowe znaczenie w prowadzonym śledztwie.