Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
O dziewczynie, która miała oczy jak dwa ogromne znaki zapytania
„Debiut” to jedna z rutynowych późnych „Ew” z typowymi stałym fragmentami gry. Oto gosposia znajduje trupa chlebodawcy – inżyniera. Ciało leży na dywanie. Czytaj dalej „Dziurawiec Andrzej – Debiut – Druga seta 16”
LINK recenzja Leszka Mogla
LINK Recenzja Ewy Helleńskiej
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
WAGON OSOBOWY DLA PALĄCYCH
O książce Jerzego Edigeya „Siedem papierosów »Maracho«” można napisać, parafrazując tekst piosenki Obywatela G.C., „że pisana była dla pieniędzy”. Można też przypuszczać, że autor musiał dotrzymać terminu wydawniczego i napisał ją na kolanie.
Czytaj dalej „Edigey Jerzy – Siedem papierosów „Maracho” – Druga seta 28”
motto:
O, superman…
Laurie Anderson
Na fali wspomnień po-borewiczowskich (kolejna powtórka serialu „07”) przeczytałam sobie „Dlaczego pan zabił moja mamę?”. Utwór ten, napisany przez mało znanego – a może skrywającego się pod pseudonimem – autora, bije na głowę inne zekranizowane „Ewy”. Otóż, o ile w serialu mamy do czynienia z jednym zazwyczaj supermanem, to tak jak w książkowej serii ze Szczęsnym czy Downarem w roli głównej, w „Dlaczego pan zabił moja mamę?” mamy supermanów dwóch!
Czytaj dalej „Hauert Adam – Dlaczego pan zabił moją mamę? – Druga seta 38”
LINK Recenzja Igora Wojciechowskiego
LINK Recenzja Wiesława Kota
Tajemnicza śmierć kustosza
„Tajemnica gotyckiej komnaty” autorstwa Władysława Krupińskiego to jeden z niebieskich zeszytów z serii „Ewa wzywa 07”… Kryminałek, jak kryminałek, żadna rewelacja, ale warto było go przeczytać, gdyż oprócz zabicia czasu w trakcie kuracji dostarczył mi również materiałów do prywatnego śledztwa. Na „Tajemnicę…” natknęłam się w szpitalu.
Czytaj dalej „Krupiński Władysław – Tajemnica gotyckiej komnaty – Druga seta 56”
Liczy się tylko pewna śmierć
Nurt thrillerów górskich w serii „Ewa wzywa 07” jest, wbrew pozorom dość obszerny, poza omawianym tutaj „Labiryntem” Jerzego Kulczyńskiego możemy zaliczyć choćby takie tytuły, jak „” Andrzeja Kakieta, z charakterystycznym czerwonym plecakiem na okładce, czy też.
Bagnet w plecach Joanny
Kim jest Marian Łohutko?
Z pewnością autorem trzech „Ew” („Pętla Bieszczadzka”, nr 96; „Odwołać poszukiwania”, nr 89 oraz „Czarno na ulicy Błękitnej”, nr 75). Ale czy ten sam Marian popełnił sztukę pt. „Odpoczniesz w biegu”, wystawianą w krakowskim Teatrze Starym w 1970 roku?
Czytaj dalej „Łohutko Marian – Czarno na ulicy Błękitnej – Druga seta 62”
Wydusił z siebie fryz z indyków
W „ewowym” zeszycie Krzysztofa Opatowskiego „To nie oryginał, Hieronimie” mamy do czynienia z morderstwem dokonanym na osobie pracownika muzeum i kradzieżą obrazu niejakiego Jana Vermeera van Delft. Nietrudno się domyślić, że podjęta zostanie próba wywiezienia obrazu za granicę, która to próba zostanie udaremniona przez funkcjonariuszy milicji. Tematem do rozstrzygnięcia będzie jedynie kwestia: kto zbrodniarzem owym był.
Czytaj dalej „Opatowski Krzysztof – To nie oryginał, Hieronimie – Druga seta 66”
Zbyt wytrawny koktajl
W ramach zabijania czasu podczas dłużących się jazd autobusami komunikacji miejskiej, postanowiłam sobie wypełniać te chwile czytaniem lekkich i poręcznych zeszytów z serii „Ewa wzywa 07”. Mój wybór padł na opowiadanko (?) Marka Rymuszki, którego soczysty język znałam dotąd z wielu interesujących książek m.in. o kobietach.
Czytaj dalej „Rymuszko Marek – Sprawa osobista – Druga seta 76”
Nowozelandzka krowa w pogoni za sztucznym członkiem
To już lekka przesada tak naśmiewać się z Milicji. Autora do kryminału! Okolicznością łagodzącą niech będzie data powstania Ewy nr 142 – 1988 rok.
Czytaj dalej „Ulman Anatol – Polujący z brzytwą – Druga seta 93”
Mleczny truciciel
Bywają książki, po które sięgam ze względu na nazwisko autora, szczególnie gdy chodzi o „wielka trójkę” pisarzy milicyjnych (Kłodzińska, Edigey, Zeydler-Zborowski – przyp. red.). Jednak nazwisko Wojciecha Wiktorowskiego nic mi nie mówi (choć nie wykluczam, że wpływ ma na to moja haniebna ignorancja).
Czytaj dalej „Wiktorowski Jan – Akcja mleczna – Druga seta 95”