Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Recenzja Mariusza Młyńskiego
Recenzja Tomasza Kornasia
Stojący w cieniu ziomek Adolf i leżący w hali „S” zakładów „K-12” silnik „M-9-M”
O Annie Kłodzińskiej napisano już w klubowych recenzjach wszystko, co potrzeba. „Nocny gość” swoje pierwsze wydanie miał w roku 1973, w monowskiej serii „Labirynt” (zrecenzował je Klubowicz Tomasz K.).
Zapraszamy do milicyjnej poleczki
Zygmunta Sztaby przedstawiać nie trzeba. „Śmierć lichwiarza” to odgrzane, a może też i liftingowane, jego opowiadanie „Rodrygo miał twarz drapieżną” publikowane w odcinkach w „Kurierze Szczecińskim”, w roku 1961. Liczy ono 40 stron, a cena okładkowa to 6 zł.
„Ruchomy cel” to książka, którą można uznać za debiut Rossa MacDonalda napisany jeszcze pod pseudonimem John MacDonald – co prawda wcześniej opublikował pod swoim prawdziwym nazwiskiem (Kenneth Millar) dwa tytuły, ale, nie oszukujmy się, były to dość naiwne, pospolite sensacje, a nie czarne kryminały; poza tym nie było tam Lew Archera, postaci, która będzie towarzyszyła MacDonaldowi przez prawie 30 lat.
Legenda o Margarecie, co – w odróżnieniu od Wandy – Niemca chciała
O autorze tej powieści niestety nic nie wiem. To pierwsze jej wydanie książkowe, a liczy ono 203 strony. W latach 1963-1964 drukowana była w odcinkach na łamach „Słowa Ludu”.
Akcja toczy się w Niemczech, na Dolny Śląsku – w Górznie (czyli Książu) i Bartągu (Wałbrzych), Warszawie i Poznaniu, w roku 1956 (łatwo to wyliczyć, bo siostra milicjanta – Zosia Zakrzewska ma 22 lata, a w czasie Powstania Warszawskiego miała lat 10).
Czytaj dalej „Stefanowski Andrzej – Zalakowana koperta 491/2023”
Cuculescu znaczy kukułka
I .Cuculescu zawsze brzmiało dla mnie tajemniczo, choć miałem świadomość, że jest to na pewno brzmienie rumuńskie. Jedynym znanym mi obywatelem Rumunii o tym nazwisku oraz imieniu na „I” jest niedawno zmarły Ioan vel Ion (1936-2023) – matematyk, członek Rumuńskiej Akademii Nauk, autor m.in. podręczników do matematyki dla szkół podstawowych, a także książek z zakresu geometrii przestrzennej, analizy numerycznej oraz rachunku prawdopodobieństwa (np. o tzw. Procesach Markowa). Samo słowo „cuculescu” znaczy po prostu „kukułka”. Na karcie tytułowej powieści napisano, że I.Cuculescu to faktycznie Irena Szynik, o której niestety nic nie wiem. Czy pseudonim ten związany był z rumuńskim matematykiem – trudno powiedzieć. Czy napisała ona jakieś inne książki – nie znalazłem żadnej informacji, by tak było.
LINK Recenzja Izy Desperak
LINK Recenzja Mikołaja Kwaśniewskiego
Sztabowe kombinacje
Jeśli komuś zależy, by w pełni zrozumieć tę recenzję, powinien zapoznać się z moją niedawną recenzją opowiadania tegoż autora pt. „Na zachód od Lille” z roku 1957, gdyż to ono jest pierwowzorem recenzowanej „Ewy” wydanej 14 lat później. „To nie było samobójstwo” liczy 38 stron, a cena okładkowa to 6 zł. Okładka nawiązuje do pierwszego tytułu, gdyż znajdują się na niej wyrażenia: „(D)ette de Lille” („Dług z Lille”) i „Mineurs de Lille” („Górnicy z Lille”).
Czytaj dalej „Sztaba Zygmunt – To nie było samobójstwo 489/2023”
Dzieci „wsiech stran” w służbie komunizmu
Pierwszą pozycją z serii „Biblioteka „Płomyka””, która zrecenzowałem był tomik „Wybuch nastąpi dzisiaj” Mikołaja Tomana. Teraz przyszła kolej na następną – „Mały łącznik Kim E-cho”. W przyszłości zaś – jeśli będę miał ku temu pretekst – zaprezentuję „Ogniwo” Janiny Broniewskiej (tej od „Filipa i jego załogi na kółkach”).
Czytaj dalej „Tropaczyńska-Ogarkowa Weronika, Krüger Maria – Mały łącznik Kim E-cho 488/2023”
Czy ktoś zamknął drzwi?
Odnośnie autora tego opowiadania, czyli (Mieczy)Sława Ankwicza, snułem już rozważania, choć może były to niestety tylko dywagacje, przy okazji recenzji jego powieści „3 x „Omega””. Opowiadanie „Kto zamknął drzwi?” liczy 43 strony, cena okładkowa to 6 zł, narracja prowadzona jest w trzeciej osobie czasu przeszłego. Jego tytuł ma kluczowe znaczenie w prowadzonym śledztwie.
LINK Recenzja Amudeny Rutkowskiej
LINK Recenzja Wiesława Kota
Pierwszy plus tej książki to tytuł – nieoczywisty, intrygujący, a zarazem dokładnie opisujący treść, i to zarówno dosłownie, co okaże się dość szybko, i w przenośni, co Czytelnik może wysnuć na końcu powieści, a najpewniej po jej przeczytaniu.
Czytaj dalej „Bernard Jan Artur – Żmije złote i inne 486/2023”
LINK Recenzja Michała Lorka
LINK Recenzja Tomasza Bujaka
„Wilga” nie odpowiada – a dlaczego? Bo wpadła. A dlaczego wpadła? Bo zgubiła ją pazerność. I na tym można by zakończyć recenzję tej beznadziejnej książki; parę słów wypada jednak napisać.