Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
LINK Recenzja Roberta Leśniewskiego
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
Kapitan Szczęsny (Kocur) na tropie zagranicznych Promieni…
Świetlista Igła to powieść wydana w 1969 r . A napisana rok wcześniej ,i trzeba przyznać że zrobiła na mnie wrażenie ogromne ,a dlaczego postaram się państwu to tym zaraz opowiedzieć …
Lekko zwietrzała kobietocentryczność
Obawiam się, że Zofia Jabłkowska jest przedstawicielką nieliczną bardzo rzadkiego gatunku powieści milicyjno – kobietocentrycznej, by nie powiedzieć feministycznej. Dziś wątki kobiece przejęte zostały w kulturze popularnej prze różne Bridget J. czy Magdy M.
Czytaj dalej „Jabłkowska Zofia – Zjawiał sie zawsze wieczorem 42/2008”
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Poker w którym niema pokera, a jest zbyt wielu zabójców…
Poker z zabójcą to powieść napisana przez Jerzego Żiętala, ukazała się ona w 1990 r. w serii KAW ( czerwona okładka a właściwie to kardynalska purpura …). Dlaczego wybrałem akurat tą pozycję?, przyznać należy że skromną bo liczącą zaledwie 102 strony … otóż skusił mnie tytuł , i pewien sentyment do pokera , gdyż kilkakrotnie w życiu udało mi się wygrać w tą grę, dużo rzadziej przegrać … miałem nadzieje że coś z dusznych ukochanych klimatów karcianych wynajdę w tej książce,nic bardziej błędnego bo chociaż na okładce mamy przedstawioną kompozycję z zakrwawionych i podartych kart i tytuł jest pokerowy to nic z karcianych gier w książce nie ma …
KBW i ORMO w starciach z rezunami
Określenie „renegat” jest dobrze zadomowione w popkulturze. Ostatnio ukazała się powieść Magdaleny Kozak pod tym tytułem, reprezentująca bujnie obecnie rozwijający się w Polsce gatunek fantasy.
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
CZEGO MOŻNA UŻYWAĆ DO KROJENIA KIEŁBASY
Pamiętacie „Czerwoną nitkę” Zygmunta Zeydlera Zborowskiego? Pojawił się tam Franek Kociuba, wiejski milicjant, któremu udało się zabłysnąć talentem i który dzięki pomocy majora Downara ukończył szkołę oficerską i znalazł się w Warszawie. Franek powraca do swej rodzinnej wsi – tym razem tylko na urlop – w powieści „Pieczeń sarnia”.
Czytaj dalej „Zeydler-Zborowski Zygmunt – Pieczeń sarnia 45/2008”
Partyjka golfa w kawalerce
Był przełom lat 80. i 90. Rynkek zalały powieści Alistaira Macleana, Roberta Ludluma i dziesiątków pomniesjzych twórców sensacji i thriillerów. W ten nurt usilował się wpasować Wiesław Knitter za pomocą powieści „Zabiję cię w twoim imieniu”.
Czytaj dalej „Knitter Wiesław – Zabiję cię w twoim imieniu 46/2008”
LINK Klubowa Księgarnia
LINK Recenzja Izy Desperak
LINK Recenzja Adama Sykuły
Droga przez Wstęgę
Nie podoba mi się praktyka recenzowania pozycji już przez kogoś zrecenzowanych. Jeśli w niniejszym tekście to robię to dlatego, że okoliczności i pozycja są szczególne.
W pogoni za zwłokami chemika
Stefan Kisielewski, człowiek iście renesansowy, publicysta i muzyk, napisał kilka powieści. Niektóre z nich, utrzymane w konwencji political fiction, ukazywały się za granicą pod pseudonimem Tomasz Staliński. Żadna z nich, nawet ta o obiecującym tytule „Śledztwo” (1974), nie ma nic wspólnego z powieścią milicyjną. Natomiast „Zbrodnia w dzielnicy północnej”, pierwszy raz wydana w 1948 r., mieści się przynajmniej w formule kryminału. Uwagę czytelnika przyciąga już dedykacja autora: „Czesławowi Miłoszowi, który zwrócił mi uwagę na możliwości artystyczne zawarte w formie powieści kryminalnej”. Nie ma wątpliwości, że takie możliwości są, można natomiast postawić pytanie, czy Kisiel umiał je w pełni wykorzystać. I czy w ogóle mógł.
Czytaj dalej „Kisielewski Stefan – Zbrodnia w Dzielnicy Północnej 48/2008”
LINK Recenzja Anny Raczyckiej
LINK Recenzja Wiesława Kota
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
GDZIE MILICJA NIE MOŻE, TAM BABĘ POŚLE
Mamy lata sześćdziesiąte XX wieku. W kawiarni szczecińskiego zamku w każdą niedzielę spotyka się grupa młodych ludzi. Kiedyś byli uczniami tej samej klasy jednego z liceów, potem rozpierzchli się po różnych uczelniach i wydziałach, ale przyjaźń z lat szkolnych przetrwała. Kawiarniane spotkania stały się okazją do plotek, opowiadania o swoich sukcesach i porażkach, można tu było przedstawić swoich chłopaków czy dziewczyny, opowiedzieć o wynikach egzaminów lub innych sprawach. Personel kawiarni lubił te niedzielne spotkania młodych ludzi. Wprawdzie goście ci nie pozostawiali w lokalu dużych sum pieniędzy, ale ich młodzieńczy optymizm i beztroska udzielały się kelnerkom. Było wesoło.
Uduszona obornikiem
Dziełko Tadeusza Freya „Wiatr o północy” Dziennik Zachodni reklamował zdecydowanie na wyrost jako powieść – było to bowiem po prostu opowiadanie kryminalne, którego treść zawarła się w dziesięciu drukowanych na łamach tej gazety odcinkach. Ale pomimo tej szczupłości utwór ten jest swoistym cymesikiem – zwłaszcza jeśli idzie o absolutnie niekonwencjonalny, absolutnie niespotykany (nawet w literaturze milicyjnej) sposób dokonania zbrodni.