Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
LINK Recenzja Izy Desperak
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Dlaczego właśnie Niziurski?
Gdy w maju 1978 roku otrzymałam nagrodę za zajęcie pierwszego miejsca w konkursie pięknego czytania , nie przypuszczałam , ze kiedyś przyjdzie mi recenzować twórczość mistrza Niziurskiego.
„Życie nierzadko stawia nas wobec sytuacji trudnych, ale nigdy wobec sytuacji bez wyjścia. Nie znaczy to bynajmniej, ze wyjście prowadzi z reguły w pożądanym przez nas kierunku i zawsze gdzie indziej niż na cmentarz. Naszym ludzkim prawem jest jednak to, by poszukiwać wyjścia właśnie w pożądanym kierunku i – zgodnie z moją własną dewizą – umierać tylko w ostateczności.”
Czytaj dalej „Bogomił Rajnow – Umierać tylko w ostateczności 3/2012”
Nie wiem czy „Wakacje z duchami” nadal są na liście lektur szkolnych. W 1987 roku jeszcze były i słusznie. Do sięgnięcia po książkę Bahdaja skusiły mnie wspomnienia filmu, to słynne „przebacz mi Brunhildo!” i chęć sprawdzenia czy „Wakacje z duchami” podziałają mi tak samo na wyobraźnię jak chociażby „Klub włóczykijów” Niziurskiego.
Jak czytam w Wikipedii: „Pitawal to ogólna nazwa publikacji wydanej drukiem, zawierającej publicystycznie opracowany zbiór sprawozdań z głośnych rozpraw sądowych w sprawach kryminalnych, rzadziej cywilnych.
Czytaj dalej „Derenda Jerzy, Sygit Bogusław – Pitawal Bydgoski 12/2012”
LINK Recenzja Anny Lewandowskiej
Długotrwałe zauroczenie.
Lesio to Lesio, nie ma takiego drugiego w naszej literaturze, a i w życiu zapewne by można ze świecą szukać i nie znaleźć, co stwierdzam ze smutkiem. Artystyczna dusza uwięziona w ciele architekta.
Mistrz szczegółu.
Jerzy Edigey oprócz kryminałów pisywał także, jako reporter sądowy, reportaże do „Ekspresu reporterów”. Rok 1982, Jerzy Edigey wyjeżdża na prowincję, do Wyszkowa. To w Wyszkowie miała miejsce wielomilionowa afera, po której pozostał zamknięty na klucz lokal gastronomiczny.
Czytaj dalej „Edigey Jerzy – Rzeka wódki w Wyszkowie 53/2012”
Przeczytałam „Nowe przygody Marka Piegusa” i odłożyłam je na półkę. Przeczytałam je szybko, od sceny do sceny, wręcz zmęczona natłokiem zdarzeń i osób. Przeczytałam i nie byłam w stanie przypomnieć sobie kto z kim i dlaczego? Czytaj dalej „Niziurski Edmund – Nowe przygody Marka Piegusa (również niewiarygodne) 56/2012”
LINK Recenzja Marzeny Pustułki
Ludzie jednak nie są dobrzy.
Taka oto myśl towarzyszyła mi w czasie czytania tej, doskonale skonstruowanej książki. Nie wiem dlaczego żyjąc w świecie książkowego kryminału, do tej pory przekonana byłam o przewadze dobrych stron natury ludzkiej nad złymi. Chyba byłam nieco naiwna.
Czytaj dalej „Krajewski Marek, Czubaj Mariusz – Róże cmentarne 63/2012”
Śledztwa komisarza Maigreta są zazwyczaj fascynujące. Ten leniwy spokój i systematyzm, ta nieuchronność zdarzeń i pewna powtarzalność, która nigdy nie jest nudna. Komisarz Maigret zawsze wie co powinien zrobić i już zazwyczaj w fazie początkowej śledztwa typuje sprawcę. Typuje prawidłowo. Nigdy nie znudziło mnie jego dochodzenie do prawdy i udowadnianie ponad wszelką wątpliwość przebiegu zdarzeń.
Czytaj dalej „Georges Simenon – Maigret i tajemniczy konfident 64/2012”
Sięgnęłam po „Żniwiarza” z ciekawością, której towarzyszył dystans. Autorka znana w ostatnich latach, młoda. Świeży powiew w polskiej literaturze kryminalnej.