Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Telefon międzymiastowy dzwoni dwa razy – długo i mocno
Chronologicznie rzecz biorąc, przedstawiona historia dzieje się po wydarzeniach opisanych w książce „Uśmiechnięta panna Liza”, ale co ciekawe, „Śmierć…” została wydana dwa lata wcześniej.
Czytaj dalej „Salecki Jerzy – Śmierć zamawia międzymiastową 153/2025”
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
W obleśnych uściskach „Łysielca”
Oglądając niezapomniany „07, zgłoś się” wielokrotnie przeżywałam znane wszystkim roztrzepanym uczucie deja vu – zwłaszcza jeśli napisy nie informowały o źródle scenariusza.
Czytaj dalej „Jaworowski Roman – 16 cech wspólnych 152/2025”
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Ani o spotkaniu, ani o Montrmartre, czyli kryminał w służbie wielkiej polityki
Trochę przesadziłem z tym tytułem, a dokładnie z pierwszą jego częścią; spotkanie na cmentarzu Montrmartre w końcu się odbyło, ale nie było ono, aż tak ważne, żeby usprawiedliwiło tytuł książki. Jest jeszcze jedna pozycja tych autorów z jakimś “geograficznym” tytułem, przypuszczalnie, żeby ściągnąć uwagę kupującego swoją egzotyką. Nabrałem się i ja, gdyż dawno nie czytałem tak nudnego i głupiego kryminału. Ale za zachętą Prezesa, który stwierdził, że nie wszystkie moje recenzje muszą być pochlebne (a dotychczas tak właśnie było), zabrałem się do pisania.
Czytaj dalej „Górecki Gustaw, Nowicki Alozjy – Spotkanie na Montmartre 151/2025”
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
SIÓDME: NIE KRADNIJ
Przestępstwa związane z dziełami sztuki to dość wdzięczny temat dla autorów powieści kryminalnych. Dzieła sztuki bywają różne: obrazy, rzeźby, biżuteria, stara broń, meble, instrumenty muzyczne, monety i inne. Z zabytkowymi przedmiotami można robić różne rzeczy: można je kraść, przemycać za granicę, fałszować, dokonywać różnych transakcji (niekoniecznie legalnych). Wartość takich staroci bywa ogromna: wszystko zależy od tego, jak stary jest przedmiot, i jaka moda panuje na rynku sztuki. Nic więc dziwnego, że stają się one obiektem zainteresowania przestępców wszelkiej maści.
Czytaj dalej „Frey Danuta – Osiem ramion bogini Kali 150/2025”
NAJŁAGODNIEJSZA KUŚKA POD SŁOŃCEM
Jak podano w notce wydawniczej, po oszałamiających sukcesach „Mew” (sześć wydań o łącznym nakładzie ponad miliona egzemplarzy, udana ekranizacja) oraz „Skrawka nieba” (kilka wielotysięcznych nakładów), na ogólne życzenie jednej pani, o przepraszam, dosłowny cytat brzmi: „na życzenie Czytelników”, Autor napisał trzecią część zatytułowaną „Jolka, córka Mewy”.
Czytaj dalej „Goszczurny Stanisław – Jolka, córka Mewy 149/2025”
LINK Recenzja Anny Lewandowskiej
Morderczy północny wiatr albo zemsta blondynki
Dlaczego pielęgniarka Alicja Miechocka uknuła perfidny plan zamordowania Oskara Łastowskiego. Dlaczego wbiła mu 20 centymetrowy lancet chirurgiczny tyłem i od spodu? Dlaczego wreszcie indagowana przez majora Stefana Downara przyznała się do tej zbrodni szybko, łatwo i niemal bez emocji?
Czytaj dalej „Zeydler-Zborowski Zygmunt – Kardynalny błąd 87/2025”
Dziwna przypadłość panny Basi
Cóż możemy powiedzieć o kapitanie Wadzewskim, prowadzącym śledztwo w sprawie tajemniczej śmierci tytułowego grabarza (ów ostaje znaleziony dyndający na cmentarnym drzewie). W zasadzie niewiele. Ani razu nie spogląda na zegarek, ani razu nie strzepuje niewidocznych pyłków z nieskazitelnie skrojonego garnituru (nie widzimy go zresztą ani razu w garniturze), ani razu nie kreśli esów-floresów na naradzie w komendzie. Czy zatem kapitan Wadzewski to w ogóle jest kapitan milicji? Ciśnie się na usta pytanie. Ależ oczywiście, śpieszę wyjaśnić, że kapitan Wadzewski jest jak najbardziej milicyjnym kapitanem wykazującym się niearchetypiczna cechą kryminału milicyjnego. Mianowicie ma katar. No i wielka sprawa. Kapitan jeździ zastawą. Własną zastawą!
Czytaj dalej „Zeydler-Zborowski Zygmunt – Śmierć grabarza 86/2025”
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
LINK Recenzja Jana Bielickiego
LINK Recenzja Anny Babicz
Whisky a także gin pustoszą moralnie
Anna Kłodzinska to autorka, która w swych powieściach milicyjnych stara się przybliżyć czytelnikowi dane środowisko na tle, którego toczy się akcja kryminału. „Dzieci Milionerów” to książka, w której jak nietrudno się domyślać zapoznamy się z gronem dzieci bogatych rodziców.
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
LINK Recenzja Michała Lorka
LINK Recenzja Anny Babicz
Przypadek demaskuje szaleńca
„Dzieci milonerów” wydano pod koniec 1982 roku (pierwsze wydanie ukazało się w roku 1980 – przyp. red.); w bibliografii Anny Kłodzińskiej figurują bezpośrednio przed „W pogardzie prawa” – powieścią poświęconą rzekomej eskalacji przestępczości po sierpniu zeszłego roku, jak to określił przełożony Szczęsnego. W „Dzieciach milonerów” można wyczuć napiętą atmosferę ostatnich lat epoki Gierka – intensywność propagandy w powieściach autorki odzwierciedla bowiem sytuację kraju, ocenianą z perspektywy „betonu partyjnego”. Tu późniejsza redaktorka „Rzeczywistości” wprowadza nas w mroczny świat „bananowej młodzieży” – dwudziestokilkuletnich dzieci dorobkiewiczów, przeważnie lekceważących obowiązek pracy.
Czytaj dalej „Kłodzińska Anna – Dzieci milionerów 84/2025”
LINK Recenzja Jarosława Kiereńskiego
LINK Recenzja Marzeny Pustułki
Bornholm czy Grójec, wszystko jedno
Barbara Nawrocka przeszła do legendy polskiej powieści milicyjnej przede wszystkim za sprawą „Tajemniczej katarynki” czyli pierwszej książeczki w serii „Ewa wzywa 07…”z roku 1968. Seria wychodziła do roku 1988 i zakończyła się na numerze 146. Wspominam o tym nie bez kozery, gdyż zamierzam popełnić kilka uwag w związku z powieścią „Akcja chirurg”, z tego samego roku.
Czytaj dalej „Nawrocka Barbara, Doński Ryszard – Akcja „Chirurg” 83/2025″