Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
Znakiem charakterystycznym powieści Kazimierza Korkozowicza było ich kameralne umiejscowienie – i tak jest tutaj: mamy oto schronisko w Bieszczadach i położoną w jego okolicy wojskową bazą remontową.
Czytaj dalej „Korkozowicz Kazimierz – To ja, umarły… 200/2023”
Barka przewożąca kamienie kanałem Saint-Martin zakopuje się w mule przed wejściem do śluzy; marynarz próbujący oczyścić śrubę wyciąga bosakiem z wody męską rękę, a wkrótce ściągnięty nurek wydobywa na powierzchnię nogę i korpus. Komisarz Maigret wracając znad kanału wstępuje do małego i dość ponurego baru, w którym niezwykle małomówna właścicielka, Alina Calas, mówi, że jej mąż, Omer Calas, przed kilkoma dniami wyjechał na wieś, żeby zamówić nową partię wina. Małomówność kobiety sprawia, że śledztwo nie posuwa się do przodu; komisarz „nie potrafił jej zaszeregować do żadnej kategorii”. Kluczowy dla sprawy okazuje się telefon komisarza do wsi z której pochodzi Alina Calas; dzięki niemu Maigret nawiązuje kontakt z tamtejszym notariuszem.
Czytaj dalej „Georges Simenon – Maigret i trup bez głowy 199/2023”
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Szlafrok Dańskiej falował niecierpliwie
Przyznaję, że jakiś czas nie zaglądałem do twórczości Alberta Wojta i nie mam nic na swoje usprawiedliwienie. Całe szczęście pomógł mi wrócić na właściwy dukt Klubowicz Robert Żebrowski, który zwrócił uwagę na fakt, że w powieści „Prawdziwy mężczyzna” występuje postać, która nosi nazwisko Cielecki. Nie jest to wprawdzie nikt ważny, a jeden z wielu wojtowych epizodystów, który rzecz jasna, siedzi: „-Nikt więcej tutaj nie przychodził? – Tego nie powiedziałam, odparła z namysłem – Zenek Cielecki z trzeciego piętra. I to parę razy w tygodniu potrafił wyciągnąć Edka na wódkę…Aha! – przypomniała sobie nagle. – Zachodził tu jeszcze taki ryżawy, bez palca u lewej ręki…”.
Piotr Tolski jest jedną wielką internetową enigmą; z treści tej książki można jednak wysunąć podejrzenie, że jest on archeologiem. Mamy oto autora, który uczestniczy w pracach wykopaliskowych na Cyprze; jest rok 1974, więc sytuacja geopolityczna na wyspie jest dość napięta – angielskim archeologom wypomina się kolonizację wyspy przez Wielką Brytanię, Turkom przypisuje się wszelkie zło, a wszystko kończy się juntą wojskową.
LINK Recenzja Amudeny Rutkowskiej
*Daty wydania różnią się w zależności od tego, czy ogląda się wewnętrzną przednią stronę okładki czy też tylnią. Z tyłu bowiem figuruje: Warszawa 1980.
„Kustosz Karpinowa” to jest nawet dosyć dobra książka, oczywiście jak na „Labiryntowe” standardy; szkoda tylko, że o samym Piotrze Tolskim nie znalazłem w internecie ani słowa. Podejrzewam, że jest to pseudonim i początkowo myślałem, czy nie krył się za nim Zbigniew Nienacki – styl książki i jej tematyka jest bardzo zbliżona do przygód Pana Samochodzika: mamy oto byłego porucznika milicji, Krzysztofa Bielskiego, który po wypadku samochodowym postanawia zdjąć mundur i zostać kustoszem w klasycystycznym pałacyku w Karpinowie na Pomorzu Zachodnim.
Mecz NRD – NRF z kibicami z USA
Seria „Biblioteczka Ziem Zachodnich” liczy co najmniej 51 pozycji, a tylko 6 jest zrecenzowanych w naszym Klubie. Jest więc, co nadrabiać z tych zaległości, tym bardziej, że niektóre książki w niej są naprawdę wartościowe, tak jak ta recenzowana.
Czytaj dalej „Literski Stanisław – Komu opłaca się zbrodnia? 195/2023”
W pogoni za walizką z krokodylej skóry
Lektura „Samobójstwa w hotelu Bristol” Wacława Wirskiego daje możliwość zapoznania się w typowym kryminałem zeszytowym dwudziestolecia międzywojennego. Zaznaczmy bowiem, że powieść ta ukazała się pierwotnie w roku 1935 w ramach zeszytowej serii „Co Tydzień Powieść”. W roku 2014 została wznowiona przez Wielki Sen, w serii Klasyka Polskiego Kryminału.
Czytaj dalej „Wirski Wacław – Samobójstwo w Hotelu Bristol 194/2023”
Gość z Wysp albo pasażer do Dieppe
Twórczość Georgesa Simenona (1903-1989) nie tylko Maigretem stoi. Starało się nam to uświadomić toruńskie wydawnictwo „Crime & Thriller”, które wydało kilka nie-Maigretów. Spośród nich – w naszym Klubie – zrecenzowano dotychczas tylko jedną pozycję tj. „Śmierć Belli”.
Czytaj dalej „Georges Simenon – Człowiek z Londynu 193/2023”
Jasne, czy ciemne? Jasne, że ciemne!
Jakby tak zapytać naszych obywateli, jacy są najsłynniejsi Belgowie, to w odpowiedziach najczęściej byłoby prawdopodobnie tak: bibliofile wskazaliby na Herkulesa Poirota, naukowcy – ks. Georgesa Lemaitre’a (tego od Wielkiego Wybuchu), kinomani – Audrey Hepburn i Jean-Claude’a Van Damme’a, komiksiarze – Herge’a (autora Tintina), a fani sportowi – kolarza Eddy’ego Merckxa i rajdowca – Jacky Ickxa (cóż za ciekawa pisownia nazwisk), nie mówiąc o tabunie futbolistów. Ile zaś osób wskazałoby na Georgesa Simenona, trudno powiedzieć. Nie dlatego jednak, że nie jest powszechnie znany (i lubiany), ale dlatego, że pisząc tak obszerny cykl o paryskim policjancie, sam mógł uchodzić za Francuza. Jednak – jako urodzony w Liege – był Walonem, czyli francuskojęzycznym Belgiem.
Czytaj dalej „Georges Simenon – Maigret i żona kasiarza 192/2023”
Polscy Holmes i Watson? Nie! Polscy Sherlock i Holmes.
Zastępcę naczelnika Urzędu Śledczego w Warszawie – nadkomisarza Ludwika Mariana Kurnatowskiego (1868-1940) oraz jego najzdolniejszego podwładnego – kierownika brygady fałszerskiej, aspiranta Daniela Bachracha (1881-1943) przedstawiłem przy okazji swoich wcześniejszych recenzji ich książek. W UŚ pracowali razem w latach 1918-1926, prowadząc wspólnie wiele spraw. W II połowie lat 20. oraz w I połowie lat 30. wydali – każdy osobno – po kilka zbiorów wspomnień z czasów ich pracy śledczej, także tej wspólnej.
Czytaj dalej „Bachrach Daniel, Kurnatowski Ludwik – Sprawy kryminalne II RP 191/2023”