Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Podczas comiesięcznej kolacji u doktora Pardon komisarz Maigret stwierdza, że zostały mu już tylko trzy lata do emerytury; kto wie jednak, czy nie będzie zmuszony przejść na nią już wkrótce.
Czytaj dalej „Georges Simenon – Maigret szuka obrony 59/2023”
W środku mroźnej, styczniowej nocy komisarza Maigreta budzi telefon od jego przyjaciela, doktora Pardon, który mówi, że przed chwilą opatrywał kobietę postrzeloną w plecy. Do doktora przyprowadził ją mężczyzna, który twierdził, że strzał padł z przejeżdżającego samochodu; po założeniu kobiecie prowizorycznego opatrunku para znika nie pozostawiając żadnych danych.
Czytaj dalej „Georges Simenon – Maigret i sprawa Nahoura 52/2023”
„Zorza” do centrali, czyli tak to się zaczęło…
„Pięć błękitnych goździków” to pierwsza chronologicznie pozycja w komiksowej serii „Kapitan Żbik”.
Choć pierwszym zeszytem w tej serii było „Ryzyko” wydane w roku 1968 roku, to wcześniej – w dniu 31 grudnia 1967 roku – w „Kurierze Szczecińskim” w numerze 305 (7264) ukazał się pierwszy, czarno-biały, pięciopaskowy (pozostałe były trzypaskowe) odcinek „goździków”. Komiks ten wydrukowano też w „Wieczorze Wrocławia” (w okresie od 11 stycznia do 15 lutego 1968r.) i „Wieczorze Wybrzeża”. W formie zeszytowej wydano go po raz pierwszy – jako edycję klubową – w roku 2001, a kolejne wydanie (pokolorowane, z różnymi wersjami okładek) miało miejsce w roku 2015 w – zasłużonym w „odgrzewaniu” peerelowskich komiksów – wydawnictwie „Ongrys”.
Czytaj dalej „Kapitan Żbik – Pięć błękitnych goździków 48/2023”
Szczęsny wśród kangurów
Adam Nasielski (1911-2009) bezwzględnie kojarzy się nam z literaturą kryminalną dwudziestolecia międzywojennego. I słusznie, bo wówczas napisał ¾ wszystkich swoich książek. Natomiast bardzo mało znany jest powojenny okres jego twórczości, gdy w latach: 1954-1977, podczas swego pobytu w Australii, napisał 15 powieści kryminalnych, które drukowane były w odcinkach w „Wiadomościach Polskich” wydawanych w Sydney.
Czytaj dalej „Nasielski Adam – Dr Maxwell nie odpowiada 258/2022”
LINK Klubowa Księgarnia
LINK Recenzja Remigiusza Kociołka
Cioci rączki ucałuj, czyli milicyjny Zorro
„Błękitne okulary” to z pewnością jedna z najlepszych książek Anny Kłodzińskiej, a przynajmniej jedna z najbogatszych w warstwie obyczajowej.
Czytaj dalej „Kłodzińska Anna – Błękitne okulary 6/2011”
Powieść dla zuchwałych, czyli czwarty stopień przerażenia
Gdy dowiedziałam się od Prezesa, że przypadnie mi zaszczyt recenzowania powieści p. Kłodzińskiej, byłam przerażona.
Czytaj dalej „Kłodzińska Anna – Nie bój się nocy – Trzecia seta 48”
LINK Klubowa Księgarnia
LINK Recenzja Anny Lewandowskiej
Bocznica, Irena, neopren
To jest naprawdę fascynująca książka. Historia nieskomplikowanej kradzieży chemikaliów z wagonów pozostawionych na zapuszczonej bocznicy rozwija się w ekspresowym tempie, a zakres występków kryminalnych nie wykracza poza standardowy zestaw przestępstw tamtych lat: kradzież wołg, zabójstwo prawnika, kradzież złota, etc.
Czytaj dalej „Kłodzińska Anna – Błękitne okulary – Druga seta 46”
LINK Klubowa Księgarnia
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Skrytość docenta czyli migawki z życia pracowników naukowych
Pomimo, że akcja powieści Kłodzińskiej rozgrywa się w kilku różnych środowiskach, to najbardziej interesujący wydaje się krąg ambitnych, utalentowanych, a jednocześnie zawistnych i nieobliczalnych w walce o stanowiska pracowników Instytutu Farima.
Czytaj dalej „Kłodzińska Anna – Jedwabny krawat – Pierwsza seta 44”
Starowin orężem księgowego
Zapoznając się z jakimkolwiek milicyjnym kryminałem napisanym bądź przez nieznanego kompletnie autora bądź pod pseudonimem, zastanawiam się zawsze, czy aby nie jest to ktoś kogo książki znane są pod innymi personaliami.
Czytaj dalej „Korda Maurycy – Trzynaście dni Telimeny 10/2009”
Nie ma nad ciepłą zakąskę do zimnej wódki
O autorze, Ryszardzie Stępku, nic niestety nie mogę powiedzieć. Google też milczy jak zaklęty. Nie wiadomo mi o żadnej innej książce czy opowiadaniu jego autorstwa. Może dziennikarz? Reporter? Mogę snuć tylko przypuszczenia na podstawie fragmentu tego opowiadania, opisującego wędrówkę bohaterów po kamienicy i przesłuchanie jej mieszkańców. Opis tych mieszkańców trąci, że tak powiem, zawodowstwem, jakby autor nie jeden raz rozmawiał z ludźmi i niejedno widział. Czyli reporter?