Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
Nadmiar kobiet, a potem te rzeczy
Nie wszyscy wiedzą, że swoją pierwszą książę opublikowaną w ramach serii „Ewa wzywa 07”, czyli „Świecznik Maurów” (czternasty zeszyt) Helena Sekuła sygnowała pseudonimem Helena Turbacz. Kolejne „Ewy” podpisywała już własnym nazwiskiem.
Komisarz Maigret zostaje wezwany do znalezienia sprawcy zastrzelenia Leonarda Lachaume, spadkobiercy fabryki biszkoptów. Początkowo sprawa wygląda na włamanie w celach rabunkowych, ale komisarz szybko zauważa, że dom jest zaniedbany i Lachaume’owi nie było czego ukraść. Dodatkową zagadką jest to, że w chwili zabójstwa w domu przebywało pięć osób, ale nikt nie słyszał strzału. Maigret nie może znaleźć punktu zaczepienia i zaczyna tracić grunt pod nogami, a w dodatku śledztwo paraliżują mu obserwujący jego każdy krok młody sędzia śledczy i adwokat szwagierki ofiary.
Czytaj dalej „Georges Simenon – Maigret i oporni świadkowie 295/2022”
Reguła van t’Hoffa
Wacław Gołembowicz (1900-1960) to polski chemik i pisarz popularnonaukowy. W 1959 roku wydany został jego jedyny kryminał pt. „Przygody chemiczne Sherlocka Holmesa”. Egzemplarz, który posiadam to II wydanie z 1969 roku. W międzyczasie – w 1967 roku – ukazał się czeski przekład książki pt. „Chemickie pribehy Sherlocka Holmese”.
Czytaj dalej „Gołembowicz Wacław – Przygody chemiczne Sherlocka Holmesa 106/2022”
MILICYJNE WSPOMINKI
W ramach moich rozszerzonych „badań” nad powieścią milicyjną postanowiłem sięgnąć po kilka pozycji dotyczących wspomnień funkcjonariuszy MO, odnośnie prowadzonych przez nich spraw kryminalnych. Pierwsza z tych książek to „Wspomnienia milicjantów” wydana w 1969 roku, na 25-lecie działania MO. Zawiera ona 20 opowiadań funkcjonariuszy milicji i aparatu bezpieczeństwa. Kilka z nich ma podanego więcej niż jednego autora, a w niektórych autor nie jest wymieniony. Książka liczy 145 stron, a opowiadania od dwóch do kilkunastu stron. Cena okładkowa to 10 zł, a ja kupiłem ją za 19 zł.
Czytaj dalej „Różni autorzy – Wspomnienia milicjantów 57/2022”
NERO WOLFE GOTÓW DO AKCJI
Rex Stout to amerykański pisarz, żyjący w latach 1886-1975, autor cyklu książek (33 powieści i 39 opowiadań), których bohaterem jest detektyw Nero Wolfe. Jedynie kilka z nich zostało przetłumaczonych na język polski: jako pierwsza (choć to 19 część cyklu) – w 1969 roku – „Detektywi i storczyki” (w 2010 roku wydana jako „Śmiercionośny rękopis”), a kolejne dopiero w latach: 1992-1993, po czym następne wydawane były dopiero od 2010 roku (w tym pierwsza część cyklu – „Zabójcza gra” – pierwsze wydanie w USA w roku 1934).
„Janek” donosi …
Stoję przed trudnym zadaniem, bo mierzę się z gigantem, którego wszyscy znają, lubią i mają na ten temat dużo informacji. Nie mam zamiaru powielać tego, co wszyscy wiedzą, ani też tworzyć recenzji molocha – wręcz przeciwnie. No, ale może uda mi się przekazać coś, o czym nie wszyscy Klubowicze wiedzą. Postąpiłem dość nietypowo, bo opisuję trzy tomy razem, ale to nie ma być recenzja każdego z nich, ale raczej ciekawostki dotyczące tego zjawiska i wskazanie, że przynajmniej jedno z opowiadań to klasyczny kryminał. A więc do rzeczy.
Czytaj dalej „Zbych Andrzej – Stawka większa niż życie 25/2022”
LINK Recenzja Tomasza Kornasia
O CZYM ŚWIADCZĄ POMIDORY NA SIEDEMNASTOWIECZNYM OBRAZIE?
Jeden z najdawniejszych zeszytów z serii „Ewa wzywa 07…” to dzieło Krzysztofa Opatowskiego „To nie oryginał, Hieronimie!” Powiedzmy od razu: arcydzieło to nie jest.
Czytaj dalej „Opatowski Krzysztof – To nie oryginał, Hieronimie 24/2011”
LINK Recenzja Igora Wojciechowskiego
PIENIĄDZE SZCZĘŚCIA NIE DAJĄ BYĆ MOŻE…
Milicja ma kłopot: w różnych miejscowościach zdarzają się kradzieże cennych przedmiotów i pieniędzy. Wiele wskazuje na to, że dokonują ich ci sami sprawcy, którzy są do nich świetnie przygotowani. Ofiarami są między innymi jubiler August Horodecki, ksiądz Maciej Łazaryk i lekarz Jan Markowski. Złodzieje długo są nieuchwytni, a złą passę milicji przełamują dwaj porucznicy: Wit i Jargiełło. Ślad prowadzi do cyrku.
Życie to nie kodeks
W popkulturze Peerelu Zbigniew Safjan to niewątpliwie jedno z najbardziej wybitnych nazwisk. I to nawet nie dlatego, że przez sponad 30 lat był członkiem rządzącej partii (nawet chyba jej miejskich warszawskich władz), ale z powodu osiągnięć twórczych, które były poza wszelkim podejrzeniem o sukcesy wspierane metodami administracyjnymi przez partyjnych kolegów.
Czytaj dalej „Safjan Zbigniew – Uwaga, komunikat specjalny 57/2011”
Poeci jednak nie nadają się do pisania powieści milicyjnych
Dla mnie Henryk Gaworski to nigdy nie należał do autorów popularnych, ani chyba nawet szanowanych, a jedynie co najwyżej do tolerowanych. Myślę, że podobną opinię będzie miał każdy czytelnik jego utworów kryminalnych.
Czytaj dalej „Gaworski Henryk – Fotografia mówi prawdę 68/2011”