Klub Miłośników Powieści Milicyjnej
LINK Recenzja Marzeny Pustułki
LINK Recenzja Grażyny Głogowskiej
Uwikłanie
Tytuł powieści, na którą chcę zwrócić uwagę jest jednocześnie słowem, które oddaje zjawisko któremu warto się szerzej przyjrzeć. „Uwikłanie” Zygmunta Miłoszewskiego, wydane w ramach „mrocznej serii” wydawnictwa WAB, to powieść o uwikłaniu podwójnym.
Zwariowany sejmik i głodny detektyw
Irena Matuszkiewicz znana była dotąd głównie wielbicielkom literatury kobiecej. Jej książki, zawierały wprawdzie wątki sensacyjne, a jedna nawet sf, ale wątek romansowy wybijał się zdecydowanie na plan pierwszy. „Nie zabijać pająków” jest jej pierwszym kryminałem, ale całkiem dobrym i godnym polecenia.
Czytaj dalej „Matuszkiewicz Irena – Nie zabijać pająków 5/2008”
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Myśl główeczko, kupię ci czapeczkę
Kiedy wpadła mi w rękę książka Denisa Tarasienki pt: „Kastet z dębowym listkiem” pomyślałem, że to dobra okazja, aby zapoznać się z literaturą, która powinna być swego rodzaju wzorcem, dla naszej powieści milicyjnej. Bo to przecież u naszego Wielkiego Brata debiutowali na łamach książek dzielni stróże prawa, dla których podstawowym nakazem była tzw.: sprawiedliwość społeczna, która tak ma się do sprawiedliwości, jak demokracja ludowa do demokracji.
Czytaj dalej „Dmitrij Tarasienkow – Kastet z dębowym listkiem 6/2008”
LINK Recenzja Grzegorza Pełczyńskiego
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Milicjant i pensjonarka czyli o takiej jednej z Wałbrzycha.
Miasto Wałbrzych święci obecnie triumfy za sprawą filmu „Sztuczki”. Wałbrzych jest słoneczny niczym Toskania a stare domy, gołębniki i tnąca miasto linia kolejowa tworzą niemal mityczną krainę. Taki zapewne musiał być też Wałbrzych w chwili, gdy Wanda Balicka pisała „Druga śmierć Barbary”, choć to niestety kiepski kryminał. Dlatego książkę można ratować się jedynie motywami pozakryminalnymi. Szukam ich uparcie.
LINK Klubowa Księgarnia
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
Brylanty w prądnicach
Andrzej Lesławski to pseudonim pisarza Andrzeja Mozołowskiego, autora m.in. cyklu historycznego o wojnie na Pacyfiku. Mozołowskiego można również wpisać na listę polskich autorów powieści milicyjnych – w roku 1963 „Ilustrowany Kurier Polski” drukował w odcinkach jego milicyjną powieść zatytułowaną „Ja nie chcę wiedzieć, że umarłeś”.
Czytaj dalej „Lesławski Andrzej – Ja nie chcę wiedzieć, że umarłeś 8/2008”
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
MILICJANT TEŻ CZŁOWIEK CZYLI TAJEMNICA STAREGO KOŚCIÓŁKA
Jest taka bardzo stara anegdota, pochodząca z czasów tuż przed wybuchem I wojny światowej. Cesarz Franciszek Józef odwiedził Kraków i po jego wizycie pismo „Czas”, organ arystokracji i galicyjskich konserwatystów, lojalny wobec monarchii, umieścił na pierwszej stronie portret cesarza, pod którym znalazła się notatka tej treści: Najjaśniejszy Pan znowu wśród nas. Przyjazd cesarza powitało 40000 ludzi, którzy zebrali się na Rynku Mariackim”. Niestety, zadziałał jakiś chochlik drukarski, który w słowie zebrali zastąpił literę b literą s. Ów numer „Czasu” poszedł w świat z błędem, a przecież tekst czytał zecer, potem redaktor techniczny i redaktor dyżurny, korektor i dwóch cenzorów. Nikt nie zauważył niefortunnego błędu.
Czytaj dalej „Edigey Jerzy – Tajemnica starego kościółka 9/2008”
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
LINK Recenzja Roberta Żebrowskiego
Kroll czyli trup, nie mylić z szeregowcem
Czesław Czerniawski to nie podważalnie pierwsza liga powieści kryminalnej i aż dziw bierze, szarga za włosy, a nawet bije po głowie, że do dziś pozostał jakby w cieniu innych autorów. Przykryty cienistym pancerzem Edigeya i Zborowskiego. Rozumiem że nie wiele napisał i stąd może to zapomnienie, ale myślę że w tym przypadku i w ogóle w żadnym nie powinna liczyć się ilość, ale jakość, a jakość owa tutaj jest na najwyższym poziomie.
Czytaj dalej „Czerniawski Czesław – Mały biały domek 10/2008”
LINK Recenzja Tomasza Kornasia
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
LINK Recenzja Mariusza Młyńskiego
Jak szpieg Bertrandt małego Rysia molestował
Jak powszechnie wiadomo, ludzie mają wiele twarzy, a mordercy to w ogóle z tuzin gęb. No, ale żeby tak podczas finałowej akcji „Kleszcze” według planu „List” epatować schizofrenicznym rozdarciem Augusta Bertrandta z Wermachtu, który przedzierzgnął się w nieistniejącą repatriantkę Emmę Strelkę, a w międzyczasie molestował małego chłopca Rysia jako jego opiekun!? A co powiecie na psa z grubą obrożą mieszczącą w sobie porządnie poukładane akcesoria szpiegowskie: długopis z atramentem sympatycznym, szyfr, tablicę do rozkodowania i mały aparacik fotograficzny? Ponieważ znam lepsze książki Parfiniewicza, wyrażę jedynie swoje zdumienie cokolwiek kolokwialnym zwrotem – „nie poznaję kolegi”!
Czytaj dalej „Parfiniewicz Jerzy – Dwa wcielenia mordercy 11/2008”
okładka z 2003 roku
Nieszczelne rolmopsy, czyli wielki przemyt
Wszystkie nowe książki Joanny Chmielewskiej kupuję niemal w dniu wydania, natychmiast czytam, po czym sięgam po jej stare utwory, żeby sobie przypomnieć jak to kiedyś pięknie pisała. Po przeczytaniu jej najnowszej produkcji pt. „Rzeź bezkręgowców” sięgnęłam po „Upiorny legat”, żeby zmienić klimat.
LINK Klubowa Księgarnia
LINK Recenzja Grzegorza Cieleckiego
Książka ta spokojnie może zostać uznana za poradnik matrymonialny. Czyli stanowić odpowiedź na pytania, co z facetami można a czego nie należy robić, podobnie jak z babami.